Cù blu in ogni locu senza blu in l'anima cun ventu senza fiatu ma senza veramente perde cù una tenerezza di l'aria senza una mosca carnivora cù un arbulu tropicale chì ùn picca cù u mare ma micca troppu fretu è senza squali cù barche chì puderebbe andà cù venditori di furia chì parenu bè è ùn sputanu micca sabbia nantu à u vostru abbronzatu cù i zitelli chì ùn gridanu micca cù un sole chì ùn hè micca troppu caldu cù patatine fritte ùn sò micca troppu luntanu cun un polar per leghje chì ùn hè micca troppu spaventosa cù una spugna di bagnu abbastanza grande cù occhiali di sole senza impronte digitali cù un parasole chì ùn vola micca sempre cun un telefuninu intelligente cù un sonu micca troppu aggressivu cù ore innumerevoli davanti à voi cù una dolce sensazione di fame chì ricorda u barbecue di sera cù u sonu di l'onde chì accarezzanu a riva senza scratching antiesteticu cù un celu induve l'aerei ùn trascinanu micca e so publicità illegibili cù un ventre micca troppu grande chì mi permette di vede i puntelli cù una crema abbronzante chì ùn tira micca i capelli mentre si secca cù ghjustu a quantità di sudore chì mostra chì u grassu si scioglie, ma senza gocce cun un rilassamentu calmu cù ogni respiru sperendu chì ùn sia micca l'ultimu cun un tuffone in un mezzu sonnu accumpagnatu da farfalle chì volanu in celi azzurri cù a capacità di catturà una manata di sabbia senza scuntrà un culo cù u prugettu di ùn fà nunda malgradu sta mente chì ci rodia cun un pizzicu di infinitu senza pinsà à ciò chì vene .
U mare turchinu crudu di l'urighjini mi sò lanciatu Aghju lasciatu u raft di cunvenzioni è tenni a mo signora in grembo l'acqua era tenera è conducente à l'avanzamentu di a situazione slack offshore senza terra à l'orizzonte immense à fines ondulations régulières et tremblantes induve trasparente Puderaghju fora pebbles da u fondu Aghju nutatu senza scopu tempu infinitu .
Costelli apparsu Aghju avvicinatu u paisaghju era sterile tuttu era biancu cù cendri dopu à u cataclismu arburi tagliuzzati senza foglie senza verde Aghju caminatu longu a costa una cala ch'aghju attraccata una casa à a riva di una pila di piante fossili resti di una furesta d'antan cimiteru gigantu chì alza i so ceppi versu un celu sprezzatu una casa cù scaffolding tutt'intornu l'omu deve avè ritruvatu u pussessu di u locu dopu a terribili prova Aghju lasciatu gente damigella è seguitava a so casa un edifiziu di petra di dui piani fora di a porta cum'è no stavamu per pichjà s'aprì cum'è una raffica di ventu un soffiu chì ci succhiava ci circondava una surgente una piccula donna vestita tutta di neru cù un pannu molle, a testa coperta pedi nudi in sandali di pelle grossa apparve una faccia arrugata è lunette per trascinaci briskly in un internu scuru e duie donne parevanu cunnosci Aviu solu dirittu à un sguardu furtivu Cum'è s'ellu ùn esistessi micca ma era veramente visibile ? à traversu sta traversata ch'e aghju fattu senza sforzu guidatu da un compitu Ùn era micca un spiritu ? ingaghjatu quì davanti à mè semplice testimone una conversazione vivace piena di gioia di variazioni in a voce dui mazzi di fiori multicolori cinguettanu uccelli allegri intrecciati in u ghjocu di e mani è di sguardi luminosi un cantu graziosu fattu di gioia a cui lingua ùn aghju micca capitu Ùn era micca unu di elli Eru u battellu chì li permette di scuntrà cusì sò sparitu forza di u travagliu realizatu .
Da tandu u murmuriu ùn hè più u simplice accordu melodioso di l'elementi di a vita scontru iddu hè grossu bower in a vita vultò è i zitelli riri nantu à l'ascensione di u chjassu di petre chì corre longu a casa avà familiare .
Ùn piegate micca prima di dorme esse l'alegre slayer di misteri pour a listessa scena chì passa è re-crossing sapè cumu dì chì l'avvenimentu hè un inseme di frasi è chì in a vechja lite trà u veru è u sognu a porta hè in mezu à l'effusioni Vaga sensazione parzialmente apparsu di una nuvola di bugie chì u ventu spinghja versu a muntagna per i frasi incantati cunvertisce a parolla parlata in u grisgiu di comodità .
esse lu porcu ammonizioni astute è s'è u passu ti affretta cum'è a lumaca nantu à u so chjassu luccicanti torna in i vostri granaghji u pacchettu inutile di sustituti cinghje u pannu cù luce andate à a festa è scopre u vostru core.
Avanzatu di marmura in a prima linea in questa pussibilità di unisce à noi in le nostre nozze di a verità vera .
camminu memoria di impronte digitali da a mo gola sort l'ineffable à u crematoriu di i ghjovani ricusendu a fatigue .
È postu chì a vita hè "vede" I dissolve nantu à a riva di grazia in sonnolenza fraterna tagliate in strisce sottili di culore u visu assai cercatu a faccia di a zitiddina a faccia di ogni omu in cerca di sè stessu .
È s'è tuttu era una materia di silenziu assai più cà a musica .
Hè chjusu ma attenti ci hè l'insubordinazione di a luce piena ci hè a dritta di una vigilanza d'arcu supple ci hè u sogliu di i fanghi di i grandi lavaggi ci hè l'ambizione di marchjà nantu à i passi di u vostru nome ci hè a circuncisione intima di a gamma di scambii allargata à i cunfini di l'universu ci sta a rispunsabilità di una cuscenza impeccabile ci hè a cucitura chì assembla cù un filu scarlattu i tessuti di carne è di a parolla ci hè u passaghju chì u passu di e pecure calpesta cunversazione arrabbiata nantu à a strada abitudine ci hè a foglia di un arbulu lasciata in u ventu da una terra distanti ci hè a notte di dulore è di tentazioni incurvate da l'alba chì nasce . Allora va a navata cumpiendu u so uffiziu padrona di l'esiliu è di a vanità sbucciate di lacrime à u lettu di a finitudine trasmettitore fora di a fortuna sessuale è u putere u missaghju chì nè sguassate u core nè secca u sangue u missaghju di i guerrieri assai più cà quellu di i sposi u missaghju ardente da fatica è dispiacere u missaghju svelatu vedendu è sentendulu u missaghju di a gioia di i voti finali u missaghju di grazia è surrisu u missaghju di a rugiada cascata a matina di San Ghjuvanni u missaghju di i frutti chì offremu U missaghju chì ùn si chjude mai gratitudine di u ghjornu .
L'omu tene e chjave di u so fragile equilibriu . L'omu hè u creatore di u so infernu è u so paradisu .
Calchì volta quandu
i nuvuli neri si riuniscenu è chì a rout pianta a so bandiera nera, u vostru
scramble di u cervellu, tu pienghje. Un gridu oltre u dulore è a chjama. A
pianghje à cause abissal. Un gridu di un esse umanu in a presa di un scontru
improbabile. Un gridu chì disturba a nostra intesa di solitu. Un gridu scandaloso
chi ci vole fà vede qualcosa. Ma chì ? Chì avete vistu ? In quantu à u vostru
emozioni, Ùn aghju micca a chjave per decodificà .
Si vaga in questi
terri trà cane è lupu, induve u grisgiu di un invernu saturatu di fretu
piglia l'imaghjini d'altri tempi, induve i vapori di u backwater di l'urighjini
altera a cuscenza, esse, induve allucinazioni è visioni scontranu .
Sò trà a vita
è a morte ma a vita hè a più forte, ancu in l'ultimu viaghju, è hè
chì ci permette di sente a fragilità di sta vita, a so faccia unica è
chì forti da sta sperienza ultima simu di carne, di mente è anima
grandi trascrittori di misteri, noi l'innocenti, noi i seguitori di
Wonder .
Tu urli è eiu
vi sente à traversu i corridori di sta casa di pensione chì ùn avete micca
mai pudia fà u vostru, tantu era a vostra difficultà à cumunicà è adattà
grande .
Ùn sò più
“Madame !” ch'è vo lanciate ma longhi lamenti chì nascenu da u
a prufundità di u vostru esse per indirizzà qualcunu indefinitu, chì ùn pudete micca
numinà. salvavi da u periculu ? Rilievu vi ? Aiutatevi à passà sta prova,
issu sconvolgimentu di l’essere chì s’affonda in u labirintu fattu di tracce
ricordi è impassi ? Ùn sapete micca ciò chì dumandà, a to manu emaciata stringe
a mo manu. Ùn mi dumandate mancu più di vultà in casa, in casa .
e vostre funzioni
i vitali sò stati ridotti à manghjà è dorme, è quandu mi alluntanassi u vostru
lagnanza prolungata mi macina u pettu cum'è un vizio è strizza u mo core .
Quandu ti lasciu
dopu avè basgiatu, Sentu chì questu serà l'ultima volta ; è
tandu ùn sò micca vultatu perchè ùn sò micca ciò chì fà per aiutà vi,
per rassicuravi, per calmà ti. Cowardly ti abbanduno, e poi io
ti fa sentu culpèvule !
Dès que je quitte l’étage où tu résides et que l’ascenseur atteint le Rez-de-chaussée, je n’entends plus tes cris mais néanmoins ils continuent de résonner au plus profond de mon être. Sò abbandunatu. Sò lasciatu fora, mè u male natu … forse cum'è tè. J’essaye de me faire à l’idée que je n’ai plus de papa, Sò tristu, Sò arrabbiatu, da u mio ventre nasce una grande palla. mi calmu, Gestisce a situazione mentre subisce una lacrimazione viscerale. I to chianci mi seguitanu quandu mediteraghju, quandu camminu in a pioggia, dans le vent, sottu à u sole è sentu a to voce chì mi chjama, dolcemente, très doucement telle une caresse, a to carezza, que tu me prodiguais quand dans mon petit lit d’enfant j’avais tant de mal à m’endormir .
Ùn dumandate micca
sicuramente più aiutu, pare chì ùn sia più dumandà nutizie da
i vostri figlioli. Sei solu è a nebbia chì ti avvolge suggerisce u volu di
corbi in una fresca matina d'estate in l'arburi alti chì strisciavanu u
Canal in Briennon .
Tu es là à attendre qu’une porte ultime s’ouvre dans le mur de cette chambre que tu n’as jamais investie. Sò a porta di l'uppurtunità chì ùn deve micca mancatu. Tu attends un dernier train qui siffle dans le lointain mais qui tarde à apparaître. Ùn avete più nunda à dà. Ce qui t’appartenait ne t’appartient plus, chì era a vostra casa, vi sò stati dispostu. Ton appartement a été occupé, la vaisselle du dimanche et des jours de fête a été éparpillée, ancu a vostra firma hè stata copiata. di speranza, puntu. De sourires sur ton visage, puntu. La trompette dont tu jouais à été offerte à l’enfant d’une soignante. U vostru ultimu bagagliu hè imballatu, et puis d’ailleurs ça fait bon temps que tu n’as plus de bagages. Avete datu, … avemu pigliatu .
In ocasu, in
mumenti di lucidità, si pudia esse dumandatu per andà un pocu più veloce, chì u
A fine di u tunnel si apre à a grande luce terminale, cusì dicenu. Ma u
sapete ciò chì hè dopu ? Ci vulia cusì à parlà di questu.
Mi saria piaciutu tantu chì tù pigliassi sta iniziativa… È hè avà chì
Sentu, ch’aghju misurà tuttu ciò chì un babbu hè capaci di dà à u so
i zitelli quandu hè cuscenza di esse parti di a grande catena di
generazioni è chì a so propria vita, unicu è sacru, hè à u serviziu di l'altri .
Forse questu
serà sta sera. Forse in pochi ghjorni. diventa friddu. Lasciate l'osse
rompe cum'è vetru. Chì u sangue ùn circula più. Ddu silenziu improvvisu
esse un sollievu dopu à soffrenu. Chì u tic tac di u pacemaker facia a
rumore infernale in stu corpu inerte .
U veiculu neru
ancora ùn hè ghjuntu. Ma chì facenu tutti questi cusì chjamati vivi
beie pastis, à ghjucà à belotte, per sbuccà davanti à a TV,
cum'è si congela nantu à a riva di u ghjacciu ! ” Aspettu, moi, u funebre !
“
Mi ricordu di
giru di Francia chì avemu andatu à vede cù Charlot, in l'anni
cinquanta. Era un passu contr'à u clock. L'ultimu corridore à passà
era Anquetil chì avia a maglia gialla, e poi daretu avia seguitatu u
carru di scopa. A festa hè finita, eramu vultati cù u trenu da Versailles
per scendere à a stazione di Pont Mirabeau è vultà in casa via
Avenue Emile Zola. Aghju tenutu à u bracciu un saccu di carta chì cuntene
qualchi picculi ogetti di publicità ch'e aghju riesciutu à catturà in strada
di a caravana di publicità. Era assulanatu, un sole di lugliu ghjucava cù
u fogliu di l'avenue. Mi piacia sta transizione da l'ombra à a luce è I
Aghju saltatu nantu à i platti di ghisa perforati chì circundanu l'arburi. Eru
felice d'avè passatu qualchì tempu cun voi, papa, u mo babbu… È questu
carru di scopa chì aspetta !
Quattru anni fà
è a mità, quandu a mamma ci lasciò, Sò stata cun voi per una settimana rue de la Jarry. Era quì
l'ultima volta era veramente vicinu à voi. Ùn mi avete mai dumandatu
dumande altru ch'è strettamente materiale. Ùn avete mai pientu. Mai
ùn avete micca spuntatu spontaneamente alcuna memoria. S'ellu ci era a tristezza ùn mi ne dite micca
ùn hà micca dimustratu. I facia “dilicatu” cun voi per ùn fà vi
intravede a mo angoscia prufonda è ùn ti spingu micca cusì chì noi dui
pienghje nantu à a partenza di a nostra moglia è a nostra mamma. Aviu paura chì tù
tu collapse. Aghju digià misuratu in u silenziu ch’è tù facia vede – hè sempre
mè chì hà cuminciatu a conversazione – chì u vostru statu mentale hè statu disturbatu. Tu
paria in altrò da tuttu questu. A vostra mancanza d'emozioni m'hà fattu friddu in u
daretu. Ùn aghju pussutu truvà e parolle chì vi avarianu fattu dì, cuntattate voi
in a vostra sensibilità. Sapemu chì eri digià un pocu andatu .
Le 23 Ghjugnu, data
anniversariu di mamma, pregheraghju per voi, papa. Chì sì
di stu mondu o in altrò ùn importa micca, sì già tantu andatu. U vostru
partenza, l'avete anticipatu assai tempu fà. Avete vendutu a casa in Saint-Flour
cum'è per chjude un episodiu di a vostra vita, cum'è per brusgià i so ogetti familiari
perchè dopu à tè ùn ci saria nunda, nunda ma straneri chì cercaranu
in a vostra attività, nunda ma invasori chì distrughjeranu tuttu. Ùn avete micca
ùn insistia micca chì mantenemu questu ancoraggio di famiglia. Ci avete datu
i soldi da a vendita senza vultà, senza dì
discorsu. Emuzioni, puntu ; cum'è s'è qualcosa di tè era mortu
per un tempu assai longu. Eri digià in via di esce. In e settimane chì
seguitu avete avutu un prublema di salute seriu da quale avete per furtuna scappatu. È
postu chì avete aspittatu a sequenza. ùn era micca u vostru tempu. A linea di demarcazione
passatu, avete agitu cum'è ùn avete micca vultà. materia di vita o
di a morte ? Volu avanti ?
Appena u
una terribile senilità ti trapassa, ch'ùn ai più capu, chè a trinità
depressione, L'Alzheimer è a demenza ci forza à a prova chì noi
deve crucià, voi è noi trè i vostri figlioli chì sò cusì chjamati
cum'è esseri di cuscenza è di cumpassione, di vulnerabilità, di trasparenza
è in sangue friddu, di riflessione è di capiscenu à ciò chì hè ; ci duvemu
per esse tistimunianzi di u grande travagliu di vita è di morte per susteneci
in l'accoglienza è l'aiutà l'un l'altru per dà una manu à quelli di i nostri cari
in bisognu. Ùn duvemu avè nunda à ammuccià. Duvemu
stà unitu. Avemu da parlà unu à l'altru. Ciò chì ùn hè micca dettu solu genera un ritirata in
sè stessu, rigettu è ignuranza di l'altru è assai disgrazia à i nostri figlioli è
i zitelli à l'ombra ch'elli feranu nantu à a nostra memoria cullettiva .
Quandu aghju intesu u
chjappu di finitudine à u campanile di l'esistenza, Ascoltu, Vedu, Eiu socu
tristu, piengu, Sò solu è a mo sulitudine u cunsumu cù i mo amati,
A sparte cù i mo amati chì mi amanu. I masticà, I ella
distilla, I ella “manduque”, questa opzione assoluta di finitudine, per
ch'ella mi nutre è m'aiuti à cresce .
Iè, Pregheraghju
per tè, per accumpagnà voi, per sustenevi, tu babbu, corpu è anima
assuciati, per marchjà cun voi stu chjassu chì và da a vostra casa à u cimiteru induve
stà mamma .
Papa, io tu
prumesse di ricurdà a vostra storia di vita, è per onore stu sketch
esistenziali chì mi avete trasmessu per rende fruttuosa a vita chì m’hai datu
dati, affinchì sta brama di fà più chè ciò chì ci hè statu datu sbocca
datu. È questu, cusì chì hè “u bonu travagliu” utile
per quelli chì ci seguitanu .
ci hè un tempu
irragionevule induve mettemu i morti à tavula per un ultimu pastu, da a fame è
sete materiale ma piena di fame è sete simbolica è spirituale, in ordine di
per cullà i briciole di a vita chì ci permetterà di cultivà nantu à a nostra
via di a cunniscenza è a saviezza, dà sensu à a so vita è svanisce
in osmosi d'amore prima di ciò chì hè .
Papa, dans ta démence, emana un'aura induve emerge, puru è chjaru, un valore prufondu. L'ego rottu dà a strada à l'essenza umana. Et pour celà tu es précieux .
Le 23 Ghjugnu, I
penserà à a mamma, Pensu à tè babbu, Pensu à voi dui, u mo fratellu è
A mo surella, è prumetterà di campà st'ultimi anni chì sò i mei
attribuita, u più simplice pussibule, à sente, modestia, rispettu per
a personalità di ogni persona, sustegnu è cunsiglii, à tutti quelli chì seranu
difficultà .
Ùn duvemu micca
ci ferite è avè u curagiu di scambià, per mette in cuntattu cù i nostri
parenti, cù l'altri, ancu s'ellu pare difficiule perchè micca assai solitu
in a nostra cultura di famiglia. Silenziu s'ellu pò esse autoregenerante
sè stessu in meditazione è cuntemplazione, hè dannosu cum'è, trasfurmendu
in silenziu, spegne a lampa di a speranza .
È postu chì quì tuttu finisci cù una canzona o una parolla amable, dicemu chì ùn deve micca pisà u vostru vicinu, nè nant'à altri, nè nant'à sta terra piena di u misteru di a creazione cusì chì noi, elli “vivu in muvimentu”, restà in cumunione cù l'Altru chì ricunnoscerà chì simu tutti fratelli s'è no ci amemu .
Ce carrelage fait d'hexagones rougis . Cette allée d'arbres bruissante d'un printemps pluvieux . L'escalier à la rambarde de fer forgé . Ce jour par dessous la porte de la chambre qui laisse monter les éclats de voix provenant de la salle du restaurant . Ces fenêtres avec leurs ferrures à l'ancienne . Ce volet de bois mal fixé qui bat contre le mur quant une rafale de vent se lève . Telle l'armoire avec sa vitre miroir d'un temps entreposé .
Siate quì à l'ombre des choses en place assis dans le fauteuil défoncé des entrelacs d'idées mal négociées enturbannant mes pensées souvenirs psalmodiés par une petite voix intérieure je pris mes cliques et mes claques boîte à images et carnet de moleskine pour aller péleriner aux effluves d'antan .
Froidure et pluie métamorphosaient le sombre de l'air en plein après-midi discret passage à cet état d'écoute permettant d'être dispos pierre sur laquelle bâtir la cité des frères Jérusalem céleste sans ses anges rendus visibles Jérusalem juste existante pour accueillir le marcheur d'âmes en quête d'un détour probable vers l'état prémonitoire des repentances en quête de souffle et de lumière sur lesquels chevaucher chercheur rendu à sa besogne l'arceau d'un jeu de croquets alors obsolète devant la maillet de la vacuité le fomentateur des rencontres désirées celles que la disponibilité sans attente permet de faire éclore même au déplié des heures creuses alors que monte d'entre les frênes et les ormes le chant froissé de pluie et de couleurs mêlées au jardin lumineux et parfumé phrasé de pleurs en printemps à la confluence des charges sonores d'une eau rageuse raclant de galets invisibles les marmites de géants .
Un pocu d'acqua assai acqua attribuita à u ringhi incessante di un sussurru animali fruscio di una voce contr'à u muru di basaltu gocce di perle in sintonia cù un sonu gutturale battendu mani pelose contru à a roccia sanguinosa.
Suscita a lealtà monotona u fasciu cuntinuu a lagnanza stratificata di l'ecobuages di a cità .
L'alfabetu si sprime in e so dissonanze sti fratelli chì l'artighjanu fù purtatu da u burle versu a valle di a permissività .
Solu u sonu di una campana sopra u flussu d'acqua manuvra nantu à chjama l'omi di a magnanerie mentre hè sempre bughju sta matina d'invernu per attraversà stu ponte di legnu i zoccoli chjappà cù i so fittings u sogliu di l'attellu .
Felice avvenimentu chì l'arrivu di balle di seta irto di mille fili iridescenti fora di a tela grossa fermatu cum'è esitante per entre in u ghoul induve u mash di scrap metal assuciatu cù u screeching di graffi gurgle liscia tessili fini . Marauding istantaneu di u zitellu daretu à u bastimentu piglia rapidamente u saccu pienu pusatu nantu à u bancu appiccicosu in u vestitori tempu per un saltu in l'ombra fora di u ravinu di l'aspettattivi per ubriacà liberu u core chì batte nant'à u caminu di petra fora di a promiscuità di u fondu e cori alti purtate à a casetta senza focu e strisce nere di un aghjurnamentu stampatu intornu à a so faccia castagne è cipolle oings .
missaghju fora di età floricoltura di u spiritu genuflessioni stanchi in a strada di e trè croci trà u Golgota è a finitudine di Maria .
Solu e donne sò ammessi tene per u bracciu masci chì passanu per un surrisu rivolti spariscia in u boscu cerchendu l'orellana ch'elli sboccaranu nantu à a petra di frebba storia di principià senza countdown nantu à a strada di cunchiglia .
Solu e donne sò ammessi lente in progressione versu l'amore è a cumpassione carica di bracciate di scopa d'oru à a misura di e porte alte di grana scavatu sottu à e so gonne ampie i cranii di i morti i lombi cinghjiti cù un pannu si rouge chè u sole nascente da u so discu iridescente evoca u santu crismu di l'unzione di u Mercuri Santu quellu di i ghjurnalisti sempre chì a scumessa hè permessa nantu à u ziferanu suin di a giumenta grisa di maestru Cornille scuzzulate di piacè à a vista di sta farina cusì bianca chè u muvimentu putente di a macina petra contra petra ti fa volà sicondu i trilli di u merlu à l'alba d'una matina di maghju .
De t’avoir
rencontrée me remplit de joie, tu, différente de moi et pourtant si proche .
Tu m’accompagnes
et me calmes lorsque le temps est à l’orage, que de noires pensées montent de
mes gouffres amers et que mes réparties sont excessives .
Tes fermes colères
que l’on pourrait croire feintes me sont le remu-méninges vibrant et salvateur
lorsqu’atteinte par un assoupissement de l’attention et de l’âme je balbutie de
vagues réponses devant le risque de la nouveauté .
Ti tengu caru, sans
l’ombre d’un doute, que même notre arrivée conjointe sur une autre planète ne
pourrait nous dispenser d’exprimer notre folle envie en miroir de chercher et
de comprendre à tous propos ce qu’est la vie .
Je t’admire
au-delà de toute considération restrictive, d’une admiration dispose et large,
que même l’envol tardif d’un perdrix devant nos pas ne saurait nous distraire .
Et pourtant Dieu
sait que j’aime les perdrix rouges qui de leur vol lourd et plat pourraient
réveiller dans un sursaut salvateur le dormeur du val que j’ai si souvent
tendance à être .
Devant notre
énergie d’hommes debouts chargés des possibilités de réalisation à venir, la
terre, notre champ d’activité, est si vaste, puissante et fragile à la fois,
sensible, amoureuse et réceptive, qu’il nous arrive même d’entendre le murmure
du commencement des commencements .
Ta parole tournée
vers l’éternelle urgence à énoncer l’essence des choses me permet de poursuivre
mon chemin, délié de toutes entraves, vers le clair ensemencement de mes
jardins les plus profonds .
Tu m’accueilles
avec tant de générosité, de promptitude et de justesse que je n’ai même pas le
temps de te remercier. Dès que je te vois, je suis à l’affût pour te consommer
avec ma tête et mon coeur, et dès que je me consume, dès ce que tu m’offres
pénètre en moi, alors tu disparaîs, alors je fonds .
Tu es mère, grande
soeur, ange et félibrige de mon coeur pour qui l’émoi que je ressens à ton
égard est de suite transformé en “sens” clair et profond au service
de mon engagement de fidélité à ton enseignement. Toi, ma flèche lumineuse .
Et puis je t’ai librement
choisie comme étant mon amie alors qu’on ne choisit pas sa famille .
Et je serais
toujours l’arc pour bander tes pensées réitérées avec force tant il est
impérieux pour toi que nous les prenions en compte. L’état du monde actuel en
dépend .
Ton message passe.
Ta parole est reine. La fluidité de ta vision m’épouse. Les traces que tu
laisses derrière toi, je les recueille au plus fort de mes perceptions et de
mes capacités mentales pour les intégrer le temps d’une communion venue .
Ton visage est
inscrit au profond de mon âme et pour peu qu’un souffle vienne à passer,
aussitôt je me lève pour reprendre ce chant mystérieux qu’au cours d’une de nos
premières rencontres je murmurais et qui depuis toujours m’accompagne lorsque
je croise ta route .
Ton regard signe
les instances de ces lieux de paix et de convocation à la vigilance d’une
attentive flamme de pertinence .
S’il arrive de
nous perdre quelques temps et que je te retrouve, aucun préambule n’est de mise
dans le premier regard que tu me portes. Tu es là, je suis là, corpu, âme et
esprit prêts à la tâche qui nous incombe, ce grand oeuvre tissé de chaleur
humaine, d’intentions de bonté et d’exigences de compréhension quant à notre
posture à tenir dans nos temps si troublés .
Et si tu partais en
voyage, sache qu’ici ou ailleurs il y aura de la place pour tes disciples, pour
mes frères et soeurs en toi, afin de perpétuer le feu d’entre les eaux et le
crâne, et nous entretenir de ce qui reste encore à faire .
Et puisque la vie
est quête et pélerinage continu, tu es le bourdon du pélerin, le précieux bâton
qui me soutient et avec lequel je calligraphie dans la poussière du chemin les
lettres sacrées de notre écriture universelle .