Camminu dunque sò è ùn aghju micca bisognu di assai lasciate u campanile a ritirata di e nostre truppe. Eranu bravi i nostri suldati quandu l'ombra stessa di i so lamenti sbulicò davanti à a notte di l'anima sorella adatta di una nuvola ardente. Erba post-disastru era grassu è strutturatu cum'è un damascu rossu di sangue di donna. Un passu poi un altru u corpu cuminciò à tremà davanti à u basgiu di u sole turmentata da e nuvole sgusciate. In u granu di i campi cù una farfalla ubriaca Aghjunghje u fasciu di focu per u ritornu di i vivi. 735