Ay     
gecə lələyi    
çiçək açan narıncı çalarlarda  
zamansız    
və hələ də mələklərin qanadı    
tender yüksəklikdə    
gözlədiyimizə    
gözləmədən    
sehrlənmiş    
səsini səpələyir    
ətirli dodaqlar    
mırıltının əyriliyi altında.        
 
Barmaqların ucunda karıncalanma    
qara kreplə örtülmüşdür    
baxışlarının kükürdünü    
qırıq dişlər    
kortej keçmədən    
geniş qar    
cimbalomun üzərinə pərdə çəkildi    
arpa və çovdar qarışdırılır    
kilsənin yoxsullarının əlindədir    
müdrik yumurtalıq    
allahın övladları    
küləşdən keçən cərəyan.        
 
Lune     
gecə lələyi    
nəfəsində qıvrım    
imzasını qoyur    
göz qapağında    
anadan ataya    
kapitanlarımız    
xatirələrin kənarında    
təyin etdiyimiz    
lütf günündə    
susmaq
eşitmək.
             
 
 
629