Evdə göz yaşları
 Kədər açarı çevirir
 qapı cırıldayır
 divarlar nəmə dözür
 onun gözəl aydın gözləri titrəyir .

 Və hələ
 kül izi yoxdur
 həyat hələ də istidir
 buludlar arasında
 ki, ay əhatə edir .

 Xəz qorxunu örtür
 onun çılpaq döşlərindən
 ruhunu qidalandırır
 utancaq nitq alovları
 yarasa uçuşuna çevrilir .

 məzuniyyət götürmək
 günün əksinə
 uşaqlar yatanda
 soyuq nəfəslər qalxanda
 vadinin dibindəki duman kimi .

 Daş kimi sərt
 sevilməyən dindar çiçək
 sönmüş şama çevrildi ,
 büzülmüş kağız vərəqi
 öd yüksəlişinin qaz addımı altında .

 Xəyalın ikiqat mesajına
 qollarımız incəliyi qucaqlayır
 söndürülmüş yanğın havasında
 gəzinti tələsir
 ulduzlu şifonadanın altında .

 Həddindən artıq gücdə
 süstlük izləyir
 ruh mağarasından
 qaranlıq təqdimat
 ölü yarpağa çevrilir .

 Nə forma, nə də görünüş
 bu əkində
 çevrilmiş qadın və kişi
 eyvandan eyvana keçmək
 qaralama səhifəsini imzalayın .

 Qapını itələyin
 böyük saxtakarlıq toru gətir
 yorğun bir yuxunun gülüşü altında
 Şimal körpüsünü keçin
 dalğanın bizi aparacağından qorxun .

 Biz müdrik avaralar
 yetişmiş meyvələrin çəkisi
 zəng çalan daşların üzərində
 bizə suvenirlər bəxş etdi
 anlamadan , vaxtında .

 Kvadrat parıltı
 bitən günün şamını söndür
 çiçəklər və göz yaşları anı ələ keçirir
 dəniz axır
 mən qalıram .



 294

 Anamın güldüyü sözlər   
 şirin çöl çiçəkləri   
 dəmir yumruqla tutdu   
 qorxu və ya gicitkən olmadan     
 kişiyə     
 üfüqü əhatə edir   
 qalıqlar        
 mala ilə basdırılır     
 dans le béton des souffles courts.   

 Obyektlər əriyir   
 gadgets çimərlikdə qalaqlanır   
 bir bayraq öz təpkisini çırpır   
 kapsul açılır   
 ölənlərin vestibülündə   
 it adamdan qabaq gedir    
 insan ruhdan qabaq olur   
 gün sönür   
 un visage jaillit   
 açıqca kimi   
 çoban çantası   
 soğan və ləyaqətlə doludur   
 pour exposer en bord de rivière   
 bir az musiqi ilə təzə su teresi   
 əlamətsiz   
 mais tout en surplomb   
 le trou noir du passé.  


 
 293