O gəzir…  yolun döngəsində …  buludlu bir səma altında …  onun hündür silueti ilə bəzədilib işıq …  onu bir qış sakitliyi ağacları arasında yaşayır .

 Onu tanıyacam …  yanıma gələn görüşmək …  gözləmədən susmaq üçün yalvardım və təklik .

O, bunu hiss edir …  bir qutu mərhəmət …  baş verənlərin şirinliyi …  a uzadılmış əl …  və sonra quş yerə enir …  a sevgi lələyi .

Nəhayət, salam və onsuz dedik qayıtmaq üçün uzaqdayıq …  onun yanına getdiyim yerdən və məndən gəldiyi yerə gedir .

həyatlar kəsişir …  bir səhər xərclər…  digəri üzə çıxmazdan əvvəl …  üçün bizim ana torpaqla sövdələşməyə heyrətlənirik. Təkrarlanan addımların cazibəsi xırtıldayan, səs-küylü kristal konkresiyalar birinci hissəciyi tamamlayır …  mən şəxsiyyətəm, bir üz, bir adam …  Mən çiçəyin ləçəyi və məni ziyarət edən arı getdiyim yerdir …  müddəti bitənə qədər .

179