Təbii ki, cəsarəti var idi
 o kişi
 ehtiyatla uzun illər yaşamaq
 sadəlik və təvazökarlıq
 qayığını idarə etmək
 gündəlik banklar boyunca
 hara getdiyini soruşmadan
 zamanın necə keçdiyini görmədən
 yavaş-yavaş mənsəbə doğru irəliləyir
 sərhədlərin sürüşdüyü yerdə
 hər şeyin boz rəngə çevrildiyi yerdə
 ki, mənzərə qaralır
 hava çatışmazlığı
 ki, ağıl artıq cavab vermir
 amma hara gedir
 gözləntilərində qalib gəldi
 sirr
 bu yaradılmamış işıq
 bu sıx işıq çox yüksəkdən gəlir
 bu boşluq
 habitée de vieilles âmes
 bu kövrək qayıq
 dumanlarda yox olur
 bu yüksək nöqtə
 üfüqlə birləşir
 gələn və gedənlərin yadına
 tutulan nəfəs boşluğu
 olanların xatirəsinə
 ağacın yaralanmış gövdəsində adının izləri
 təyin olunsun
 bu acı-şirin yazını çevirmək üçün
 vicdan borcunda
 yolda gəzmək
 nə olduğunu başa düşmək
 yenidən açılmış yaranın krepi
 yazın sonu
 bir baxış uğursuz kimi
 aşağı gelgitdə
 ürəyi məhəbbətlə dolu olanda.


 163