• 

 Ouvert / Fermé
  Qu'est-ce qui meurt  ?  
    
 Ce corps qu'on va brûler ou qu'on va enterrer et qui va se décomposer      
 Je ressens la force de ma Personne, qui est bien plus que ce corps .  
   
 Je suis esprit me fondant dans l'Esprit éternel qui transcende ce corps qui naît et meurt .
      
 Une grande et peut-être unique liberté dont dispose l'homme, c'est de s'identifier ou non à ce corps .   
   
 073 

• 

Etre ici et maintenant, dans l’acceptation de ce qu’on est ; comme de reconnaître et accueillir que je ne suis pas disponible à telle ou telle personne ou dans telle ou telle situation .

Deuxio, comme “charité bien ordonnée commence par soi-même” : s’aimer, s’aimer “soi”. Aimer ce qui en soi se ferme vis-à-vis de l’autre. Aimer la fermeture .

Sonra : Voir, et faire que le paradoxe apparent s’ouvre pour aboutir à aimer l’autre .

Aimer l’ouverture .

” Dans l’ouvert du monde

j’ai marché

pour m’en remettre à la grâce du Mystère “.

072

• 

Və ya “öz-özünə istehsal” , və ya “avtopoez”. Sistem daimi olaraq özünü istehsal etmək qabiliyyətini inkişaf etdirən təşkilati sistemlərin əsas xüsusiyyəti kimi özünə istinad edərək yaşayan .

Tamamlayır və ya qarşı çıxır “ilk kibernetika” hansı tənzimləməni və onu qeyd edir insanın maşından asılılığı. Daha prozaik olaraq, birincisi kibernetika ilə bağlı nəzəriyyələr toplusudur canlı ilə maşın arasında əlaqə və tənzimləmə .

İkinci kibernetika anlayışını yenidən gündəmə gətirir “mövzu” anlamaqda yaşayanlardan. Ayrı-seçkilik “soi” və sən “deyil” constitue la propriété fondamentale d’établir une relation avec “soi-même” dans, par et malgré la relation avec l’autre, l’extérieur .

L’être vivant en s’auto-organisant se crée lui-même .

Le retour récursif à soi, à l’ “autos”, ouvre le champ des possibles, de la créativité, de l’éthique .

071

• 

 J'aime ton sourire mésange
 sur ta main posée
 s'élève le regard vers un ciel de graines mûres
 sans regret sur le papier crépon
 j'épelle ton nom
 Léonore bleu saphir
 de tes cils syllabiques
 je refais le monde
 ta marche cantatrice
 évide le ventre de mon attente
 tes bras levés
 sont la promesse
 d'un rituel épousé
 j'aime ton sourire mésange
 sur ta main posée
 s'élève le regard vers un ciel de graines mûres
 passent le vent et les soupirs
 tisse l'étole de l'élan
 courbe le cep contre la terre
 pour un jour nouveau
 réajuster le regard
 Léonore bleu saphir
 de tes cils syllabiques
 je m'éprends
 car te sais libre .


 070 

• 

 Le fait de le tenir à la main évoque la maîtrise de l’énergie du milieu qu’on souhaite développer .

Dans le triple monde, du corps, du langage et de l’esprit, il y a place à la félicité qui surgit. Ligne de feu. Partage et contenance .

Le canal central est immersion dans la tourbe du mental. Détachement complet, il est pénétration de la conscience. La distinction entre le sujet et l’objet s’éclipse .

Trace rouge, soleil et lune confondus, le Souffle vital et le Mental cessent d’errer .

Trace rouge, voie du vide, voie du milieu, engagement à la réalisation de la Vacuité .

Chemin initiatique du noir goudron à l’émergence du blanc céruse, son contraire, par adjonction de lumière avant la montée vers la trace rouge, ultime effort à s’extraire du marigot des polarités pour accéder à la non-dualité .

069

• 

De la terre s’élève l’énergie vitale, provenant d’un sol stable et horizontal. Il y a étirement des membrures de l’être végétal. Celui-ci se dote d’une présence corporelle qui devient forme d’incarnation. Et cet être-arbre là représente l’esquif permettant de traverser l’océan des mondes subtils sans y sombrer .

Quant au soleil se frayant un passage entre brume et ramure, il adombre cet être-arbre là. C’est la descente de l’Esprit. Aussi haut que soit monté l’astre, le jour précédent, il finit par redescendre. La tête tombe dans le coeur .

Au centre de la butte la colonne verticale plantée en commémoration d’une fête patriotique, marque la fausse verticalisation de notre état d’être-animal social prompt à légitimer toute édification de notre faiblesse à l’encontre de la finitude qui nous accable, pour en faire un monument, un assemblage de mots qui mentent, Və bu, afin de cacher notre nudité, afin de voiler le bel agencement de nos possibilités à nous développer .

La rencontre de l’arbre et de la lumière est le moment de la connaissance de l’ultime parole pour, adressant un petit signe de la main à nos enfants, nous inscrire par degrés, à pas lents et réguliers, vers ce qui nous contient et nous oriente .

” Monte sur la montagne et meurs .”

068

     S’éduquer à l’occasion d’une parentèle, d’un lieu, d’un temps, d’une couleur locale, d’un milieu socio-culturel.

S’éduquer parce que cela se fait, et que déroger à cette obligation peut vous couper d’une insertion sociale, de l’ordinaire, de l’insertion, de la chance d’avoir une vie réussie, de la normalité.

Alors je me suis laisser éduquer. J’ai usé mes fonds de culotte sur les bancs de l’école. Obéissant, Başqaları kimi olmaq üçün nə etməli olduğunu öyrəndim, yaşamaq. Nə olsun ki, ictimai qəlibdə impulslarımı sakitləşdirdim. Arvadlarım, uşaqlarım var idi. Mənim nəvələrim var. Evim, yeməyim var. Və sonra mən özümə şəxsiyyətimi yaradan bir orijinallıq işarəsi verdim, Panurge qoyunu olmamaq üçün məni nəfsləndirir.

Mən özümü ölkəmin kölgəsində qurmuşam, a sosial təminat və pensiya pensiyasının mənə nəsə verdiyi sivil ölkə istirahət kimi tanınan şeydən faydalanın, layiqli sakitlik !

Ağacımın kölgəsində, ölümü gözləyirəm.

Amma belə çıxır ki, mən artıq ölmüşəm.

yaşaya bilmədim. Həyatı təəccübləndirmədim. Mən bunu risk etmək dərəcəsində təbliğ etməmişəm. səyahət etməmişəm. I Mən dünyanın başqa xalqlarını tanımırdım. Ağır sınaqlar var qənaət. Mən əzabları dözülən həddə necə saxlamağı bilirdim. Mən çox oxumuşam, televizora baxmışam və baxıram “xəbərdar” yox pis şeylər ! İnsanlarla yaxşı davranırdım ! Yaşamaq üçün özümü xilas etdim mümkün qədər uzun müddət və kifayət qədər sağlam vəziyyətdə !

Davranışımın qeyri-şəffaflığının bu nöqtəsindədir Başqa yer mənə göründü, gözəl yay günündə tufan kimi, in Məni buna intim və daha çox şeyə baxmağa məcbur etdi ki, mənim sadə həyatım. Və zaman və məkandan kənarda olan bu şey quyruqlarımdan tutaraq məni tut : ” hey, Coco, sən getmirsən belə çıx, adamınızla ödəməlisiniz ! “

Bəs kimdir? ? Mən kim mən Mən sadə və anonim bir lambda fərdi götürdüm, həqiqətən mən olardım istinad edilir ?

Oui. Mən sorğu-sual olunuram ; mənə işgəncə verirlər və etiraf edirəm : ” Mən bir insanam “.

Adı olan bir adam – təkcə adı deyil milli şəxsiyyət vəsiqəmdən – , Kainatın bir yerində həkk olunmuş ad ; bədənim var, bir ürək, Enerji, psixika, une âme même qui me confronte à quelque chose que je ne comprends pas bien, m’anime et me convoque à rencontrer ce plus grand que moi – et qui pourtant est en moi –  , à rencontrer la Surprise, l’Evidence venue d’ailleurs, certains disent l’Esprit. Je suis véritablement une personne présente ; je suis ” Présence ” .

Ciel, je vis ! Je Vois et je Vis ! Je fais des choses comme des promenades, je me rase, je fais de la gym, j’écris des poèmes, je fais la cuisine, le jardin, la causette, des photos avec mes proches, je téléphone, je chante même, … et me voilà happé par cette sensation d’Immensité inconnue qui m’entoure, par le Mystère et une force irrépressible qui me pousse à être réellement cet Être que je suis ; hisslər, ürək, ruhum və psixika geniş şəkildə mənim Şəxsiyyətimdə toplanmış və son Macəra ilə üzləşmişdir.

Mən cavabdeh olmalıyam, qeydiyyatdan keçmək üçün yaşayış reyestri. Mən daha fırlana bilmirəm. Bir öhdəlik nəticələr mənə çatır. Üzləşmək. Məni olum edəcək növbəti addımı atın. Qəbul edin. Bəli demək.

Şiddətli işıqlar göz qamaşdıran ağızı süzür buludlar, yağışın kataraktı məni sərsəmləyir, düşmüş günəşin qızıl kürəsi hüdudsuz səmalar məni çaşdırır. Mən son uçuruma çox yaxın irəliləyirəm. At sonun sonu.

je suis ” Hörmətlə “, və s …  Sizin fondunuz …  həll edirəm …  Mən ” Yoxluq ” …  və s,  …  Mən daha burada deyiləm.

…

Orada olacaq.

067

 şirin təklif
 incəlik spiralı
 xurma boşluğunda
 cırcırama qəbul etmək üçün uyğundur
 dərhal kövrək
 dodaqların küncündə
 sourire dédicat
 təsirsiz
 kraliçanın əli
 münasibət hazırdır
 sürüşmə üçün
 ruhun nəfəsindən
 işıqlı bilərzik ilə qurşaq
 gözlənilən dua
 sübutların gurultusunu əks etdirir
 xam və filiform girinti
 d'une voix échappée à l'orée du bois
 müqəddəs baharın yarısı mamır altında basdırılır
 ki, hətta qulağı da yerə yapışıb
 dərk edə bilməz
 mələklərin köməyi olmadan.


 065 

• 

  " Ümid etməyən, ümidsizliyə çatmaz ."  (Heraklit)

 Hər şeydən əvvəl həyatınızın səssiz olmasına imkan verməyin .
 
Hamımızın həyatımızda parıldayan kiçik ulduzumuz var .

  sev və bağışla .

 Rəngi ​​var, əsas kiçikdir .

 Sülh borusunu tüstüləyin və öldürməyin .

 Təsəvvür etmək, səni xoşbəxt edir .
 
Qəlbimin telində incəliyin əksi, möcüzə atəşböcəkləri .

 Qaranquşlar yazda qayıdırlar, bəlkə qışın bizi dəyişdiyini düşünürlər.

 Qoy ürəyiniz çiçəklənsin .


 062 
  ( may ayında Paris divarlarına yazılmış mesajlardan 68 )