• 

 L’Etre humain est une structure englobant un corps, un psychisme et un esprit . C’est aussiun processus existentiel et spirituel par son engagement, dans le temps qui passe, et dans l’espace cosmique qui dépasse et interroge notre entendement .

Notre corps est périssable. Le corps-organisme est structure de perceptions au travers de ses organes . Il est corps-organe et pas seulement corps-matériel .

 Il est le premier objet de communication et de relation à l’autre . Il porte l’inscription de tout ce que nous avons vécu au cours de notre histoire dans sa globalité. La physiologie émet des signes et des messages issus des mécanismes existentiels programmés en lui comme dans un ordinateur.

Le psychisme, ou psychologique, caractérise le mouvement des pensées, les idées stéréotypées, un monde intermédiaire dans lequel on ne peut rien bâtir tant le trouble est grand. La confusion psychologique est la base de l’être .

Le tri qui est fait dans le compliqué du mental, ouvert à toutes les influences, est effectué par la conscience . De cettevicdan découle plusieurs notions agissantes dans le travail psychologique : l’écoute fine et sensible à ce qui est là, la conception unitaire et globale de l’organisme – on ne peut pas dissocier le corps, de l’affectif et du mental -, la notion du lien entre l’organisme et l’environnement – la conscience est conscience de quelque chose -, la dimension temporelle dans le devenir de l’être humain, l’idée d’un potentiel à découvrir grâce à l’élargissement du champ de conscience .

Le travail psychologique peut ouvrir à la réalisation spirituelle, et s’il ne mène pas au spirituel, il peut néanmoins débloquer, voire écarter, des situations et des comportements qui piègent le psychisme, afin de rendre l’être humain disponible à autre chose par l’élargissement de son espace d’intervention. Le travail psychologique permet l’ajustement créateur à l’environnement .

L’esprit est la fine pointe de l’âme, le sommet de la pyramide qui communique avec le monde supérieur .

Il est repérable au travers de la quête du bonheur qui nous caractérise. Nous allons vers quelque chose, et cet élan, cette énergie que nous avons en nous, nous pousse à la réalisation de nous-même dans l’ouverture à ce qui est changeant, différent, indicible, dans la relation à ce qui nous entoure et principalement à autrui. Nous sommes comme poussés par une faim de complétude qui se révèle être la propension à se découvrir, soi, au plus profond de son être .

C’est alors que nous entrons en résonance, avec un lointain écho qui se rapproche jusqu’à devenir mythe ou mémoire secrète .

La révélation qui en résulte nous convoque à un changement de regard sur ce qui est proche, et c’est en dépassant l’illusion de nos désirs et notre lâcheté à éviter les surprises, que nous nous situons alors dans l’obligation de “contacter”  cette part imprenable de nous-même .

L’esprit nous incite à passer de l’ “avoir” à l’ “olmaq”. Il est ouverture à l’Autre qui vient vers nous, au jamais vu, jamais expérimenté, à la nouveauté créatrice en écartant nos conceptions habituelles qui habitent notre vieille conscience .

 L’esprit se reconnaît à ce qu’il est indestructible, sadə, inattaquable . Il est le fil rouge, de l’être au milieu des tribulations de la vie, que rien n’efface car tout concourt à ce qui est.

L’Etre humain a besoin de ces trois composantes dans l’expérience du vécu pour être convoqué à l’expérience d’une vie de conscience, de liberté et de responsabilité. Il se doit d’être l’accompagnant du profond de lui-même et d’autrui, par la pratique, dans ses actions menées à l’extérieur, de la transparence, de l’équité, du beau, du bon et de son exemplarité.

Il a besoin dukorpus, de l’incarnation de l’Etre, du tangible, de ce qui promeut la concrétisation du chemin existentiel et permet la visibilité d’un but vers lequel tout semble converger. La conscience du corps est le garde-fou, qui au travers de certaines expériences spirituelles, permet de retomber les pieds sur terre. Il est aussi le lieu des sensations et visions inouïes .

Le corps résiste à sa disparition programmée – l’instinct de survie -, et par cela cherche à se reproduire et à perpétuer l’espèce .

C’est la référence à notre propre corps qui crée autrui et lui donne sens. C’est au travers de notre vulnérabilité que nous pouvons “toxunmaq” l’autre, le rendre à lui-même, et par là, nous fonder nous-même .

Le psychisme est essentiellement le monde des émotions. Il est aussi le champ de la cognition dont l’extension stimule les recherches en neurosciences. Il nourrit cette volonté de l’Etre à l’autoconservation, à l’individuation et au plein emploi de ses capacités intellectuelles, affectives et intuitives .

La parole est libératrice quand elle s’origine du corps et de l’émotion, quand elle est incarnée. Trouver les mots : un passage obligé, the “parlêtre”, l’échelle de Jacob en association lumineuse à ce qui est et à ce qui nous dépasse .

L’esprit, onun, peut s’enflammer au feu supérieur divin. Pour cela il ne plie pas devant les épreuves mais semble plutôt les rechercher pour les transformer en richesses sur un chemin d’espoir. Il nous lie, en ressemblance, au plus grand que nous sommes. Il est l’étoupe dont on fait le brûlot qui enflammera l’ordre établi lorsque celui-ci, affadi par la complaisance et le manque d’apports extérieurs ne survit que par la “chosification” des fruits de notre monde. Il est le lien inattaquable et immensément clair et lumineux. Il domine toutes les souffrances de l’Etre pour nous inscrire, par un voyage initiatique, vers le grandir de soi, vers davantage d’ouverture à ce qui nous dépasse. Par cette attitude, la perspective ontologique nous entraîne, par le processus de quête intérieure du mystère fondamental, vers plus grand que nous, vers ce qui semble éloigné mais qui paradoxalement est si proche, au plus profond de nous, au coeur de notre être, au cœur de l’Etre .

Dans son implication sociale, l’être humain doit avoir un comportementéthiqueafin d’orienter sa vie selon des principes humanistes – à retravailler sans cesse par l’affirmation d’une posture de connaissance, de sagesse, buraxmaq, de réflexion tout autant que de méditation -, afin de lui permettre de garder le cap . Ainsi seront dégagées les traces pouvant servir de repères aux génération futures .

Par la conjonction complexe du corps, du psychologique et de l’esprit, nous nous orienterons alors dans la direction du grandir de l’Etre . Alors nous ferons le saut de la vie . Nous élèverons notre être . Nous serons debout avec notre parole və s nos signes , ce qui nous amènera par notre verticalité üçün libérer ce que nous sommes .

109

• 

  İdeal O zaman bütün Yunan elminə nizam və anlaşılmazlıq Platonçu hakimdir Eynşteynə qədər klassik elm, bir dindarlığa həvəsli cantor kosmik.

məqsədi ilə ənənəvi, nizamsızlıq qurulmuş nizamı pozan şeydir. Konsepsiya nizam buna görə də birincidir. O, dini mənşəlidir. dünyada nizam ilahi ağlın əksidir ; Allah böyük təşkilatçıdır.

Tədqiqat nizamsız dövlətlər elmi bizi dialektikaya yenidən baxmağa məcbur edir nizam pozğunluğu və çərçivədən kənara çıxan mürəkkəblik problemini gündəmə gətirir düzgün elmi.

Kəşf hər yerdə mövcud olan bir pozğunluq bizi elmi əsasları şübhə altına almağa məcbur edir bu həqiqətən mifik ideologiyanın. Bozukluk əvvəlcə a kimi qəbul edilir təbii qayda pozuntusu.

Bu konnotasiya mənfi mənəvi pozğunluq və ya pozğunluq ideyasını əhatə edən şeyi təkrarlayır sosial.

Bozukluk bu elmin özü üçün təhlükə deyilmi?,  o ildən mövcüd olmaq, şeylərin gizli nizamını üzə çıxarmaq üçün çox çalışdı ?

aşkarlanması nizamsızlıqda qorxulu bir şey var, çünki qarışıqlıq idarəolunmazdır. O buna görə də repressiya edilməli və arxayın olmalıdır. Bunun üçün, iddia edilir ki pozğunluq yalnız bir görünüşdür və bu aşkar pozğunluğun arxasında gizlənir sifariş, mükəmməl nizamlanmış geri dünya.

    Nizam və nizamsızlığın bu birləşməsi mürəkkəblik yaradır.

hekayəsi həyat kainatı mürəkkəbliyin artmasına səbəb olur, Teilhard of kimi Charden intuisiyaya sahib idi. İndi biz piramidadan danışırıq mürəkkəblik, mürəkkəblik hədləri. Beləliklə, nizam və nizamsızlıq, müntəzəm və nizamsız, proqnozlaşdırıla bilən və gözlənilməz, yaratmaq üçün birləşdirin mürəkkəblik.

Bir quruluşda kompleks, nizam o zaman elementlər arasında qarşılıqlı əlaqənin olması ilə bağlıdır bu pozğunluq sistemin tərkib hissələrini daha yaxşı müəyyən etməyə imkan verir, onlar adını daşıyan, sonra onları qarşılıqlı təsirə sala bilsin. Buna görə də, içində sistemləri, bütövlük arasında dialektika yaranır – bütün sistem – və hissələri ; beləliklə, hüceyrə molekulların məcmusundan daha çox şeydir. İçində hər şey tərkib hissələrinin məhrum olduğu yeni xassələrdən yaranır, hissələri.

Hər şey təchiz olunub təşkilati dinamizm. Həyatı bir dəst kimi təyin etmək olar ortaya çıxan keyfiyyətlər – məsələn, özünü çoxalma -. Tərkibindədir eyni zamanda nizam elementi və degenerativ pozğunluğun elementi. Bunda mənaölüm həyatdan ayrılmazdır, və shəyatın təşkili daimi yenidən təşkil etdi.

108

• 

 Cet office d'après vigiles
 dans l'église des catacombes
 le prêtre en habits rouges
 penchant sa loupe lumineuse
 sur les textes sacrés.

 La clarté de l'expression orale
 le dépouillement du rituel
 l'essentialité de la gestuelle
 avaient le goût de la fine lame
 tranchante épée de justice
 séparant le vrai du faux
 en ascension lente du mythe antique
 exalté par le rituel.

 Au vif du propos
 les catéchumènes
 contre les murs nus du chœur
 alignés à psalmodier
 debout puis assis
 les arcanes du culte
 qui se déroulait là
 comme à la sauvette
 entre vigiles et laudes
 l'eucharistie en sa levée
 marquant la transfiguration du divin
 sans émotion feinte
 telle la présence obligée
 de l'œuvre de chair
 et du mystère
 liés en leur incomplétude.


 107 

 Les cloches font du saute-mouton
 sur les crédences de la sacristie .
 
 Le faisan longe le mur
 rencontre sa faisane
 et lui montre
 nə etməli .
 
 Les rires anglais se succèdent
 en cascades
 feux d'artifices de bonne humeur
 que ne manqueraient pour rien
 les moustiques
 âpres au gain du sang .
 
 Le vent caresse la prairie aux hautes herbes,
 ventriloque immobile
 les fruits du platane
 battent la mesure .
 
 Les pissenlits à maturité
 s'essaient au Sème à tout vent
 du Tout en Un
 vaste programme uşaqlıqdan
 d'après la vaisselle
 où les parents
 avec tricots et journaux
 cherchaient l'ombre conjointe du frêne et du tilleul
 alors que nous poussions la porte du grenier
 pour frotter la capsule métallique
 baş və şəhadət barmağı arasında
 baş barmaq və orta barmaq arasında
 sur le plancher disjoint
 aux grains de blé encalminés
 dans le renfermé de la soupente
 aux discrets trapillous
 faisant monter l'odeur poussiéreuse du bois vieilli
 que nous accompagnions
 de génuflexions cadencées
 l'attention portée
 sur les petites roues dentelées
 aptes à sautiller
 brinquebalantes
 sur le tour de France
 de nos chemins de craie .


 106 

• 

   Küncdə
 qüdrətli bir daş divardan
 ruhları pıçıldayın .

 hərəkətsiz olmaq
 gözləmədən intizarın sükutunda
 həyatın sadə hərəkətindən .

 Gözlərinizi bağlamağın vaxtı gəldi
 indiki məqama diqqət yetirmək
 olanın yanında olmaq
 olmaq
 çevik və rahat bir duruşda
 nəfəsimizlə
 sakit nəfəs alan bu bədənlə
 gələn və gedən bu düşüncələrlə
 müşahidəçi
 sadəcə axtarır
 düşünmək
 bu yüksələn və içi boş sinə
 hisslərimizlə
 genişlənən şüurumuzla
 heç bir şeyə yapışmadan hər şeyi görmək
 açıqlıq ruhunda olmaq və olana xoş gəlmək
 nəfəsimizin burada və indisində
 və ətrafdakı səslər
 baş verənlərin sadəcə varlığını qəbul edin
 yuxarıda qeyd olunanlar olmadıqda
 hər yerdə
 və minmək
 düşüncələrimizin açılması ilə
 onların qatlanması kimi yüngüldür
 küləyə təklif olunan yelkənlər
 ətrafında
 hər şeyin başladığı və bitdiyi yer
 cavaba ehtiyac olmadan .


 105 

 Bu oyunun yaddaşı   
 uşaqlıq origami   
 kağız duz çalkalayıcı .   
 Hər əlin indeksi və baş barmağı arasında   
 " Nömrə seçin " !   
 və barmaqları açıb bağladı 
lazım olduğu qədər duz çalkalayıcı   
 " Bir rəng seçin : qırmızı, bleu, vert 
və ya qara " !   
 və duz çalan yerdə açıldı 
həmin şans təyin olundu   
 " sən mülayimsən ... Sən ən gözəlsən ... "   
 Olmaq, dörd qayanın bu görüntüsündə 
girintili, oyun donub, kristallaşdı, 
Bu "qranit" , bağlıdır və bu qədər uzun müddətdir, ki, mamır onu örtür .   
 Bu obyekt "köpük-daş-kağız-oyunu" OLUR 
a-nın yaranması üçün başlanğıc nöqtəsi 
suvenir, nostalji, düşüncə formasıdır , 
bir hissdən .   
 Bütün küləklərə açıq bir millefeuille kimi, 
həyatın bir anı ortaya çıxır. Üç kiçik döngə və 
sonra gedirlər ... emosiya var ... 
Bəs niyə, bu emosiya nə və necə hissə çevrilir ?   
 Hiss, bu, əzbərlənmiş mədəniyyətin ləzzəti ilə səpilən fizioloji reaksiyadan daha çox şeydir . Bu, mürəkkəb bir funksiyaya əsaslanır 
əvvəlcə hiss, sonra 
dərindən gələn hissdir, 
bir duruş, özünü dərk etmə üsulu 
verilmiş vəziyyət . Amma burada, haqqında 
bu oyun, bu münasibətlə " oyun-şəkil-yaddaş-kağız-uşaqlıq-mamırlı daş ", Söhbət nədən gedir ?   
 Biz insan varlığı arasındakı əlaqə ilə 
və ətraf mühit, bu hiss deyil 
bizi biz olmayanla birləşdirir, bizdən kənar bir şeylə. Daha yaxşı olardı 
Qavrayış, sensasiya, intuisiya ki 
işdə olardı . Hiss az-çox şüurlu şəkildə özümüzünküləşdirdiyimiz və tetikleyici obyekti yeganə səbəb ola bilməyən mədəni faktın müvəqqəti olaraq müvəffəqiyyətlə ortaya çıxmasıdır. . Obyekt yalnız görünmək üçün bir fürsətdir .   
 yapışdırırıq, çox vaxt, ətraf mühitə olan hisslərimiz, sosial hadisələr, in 
orada baş verən hadisələri zənn edir - 
məsələn burada oyunumuzun istifadəsi - ki, şüur ​​hallarının başlanğıcındadır 
xaç. Ətrafımı idarə etmək mənim üçün kifayətdir ki, xəyali bir ümid formalaşdırıram, obyekti 
arzum, dövlətlərimin ağası olmaq 
vicdan. Mən qabaqcadan bir vəziyyətdə olmaq istəyirəm, dünya üzərində güc, emosiyalarımın tanrısı olmaq. Ancaq bu, sadəcə bir illüziyadır ! Bizim niyyətimiz bizi keçən və üzərində dayandığımız hiss mənbəyinin yalnız çox kiçik bir elementidir 
havadan daha çox təsiri yoxdur.   
 Öz hisslərini manipulyasiya etmək istəyi 
çatışmamazlığından çəkinin, qeyri-müəyyənlik, qorxu, və öz dövlətlərinin demiurgu olun, həyatın özü vasitəsilə kortəbii yaranmasından imtina etməkdir. Bu, böyük əzab mənbəyidir !   
 Bağlanma paradoksu qəddardır. Hisslərimiz, bu bizik, yaxınlığımızın dərinliyində 
və buna baxmayaraq biz onları dünyadakı filan obyektə fokuslanaraq bizi özümüzdən atmış kimi yaşayırıq . Belə ki " artıq hiss etmirik ", biz artıq özümüzdən xəbərdar deyilik .   
 Məsələn, bu qadını sevdiyimizi düşünürük , - " bu qadına olan sevgim mənə deyir , mənə başa salır, 
varlığını mənə aydınlaşdırır"  - , Bizi bir çox proqnozlarımızın yaratdığı hissin səbəbindən uzaqlaşdıran obyektin romantik baxışı .   
 Müəyyən bir şəkildə dəstə hisslərimizi onların obyektindən ayırmağı və onları özləri üçün yaşamağı öyrənmək olardı . Olardı " özünə qayıtmaq " .   
 Hisslərini yaşamaq və həqiqətən idarə etmək özünü tanımaq üçün zəruri müqəddimədir. .   
 Və əgər oyunun duz çalkalayıcısının gizli qutularında  " kağız-rəqəmlər-rənglər-şans-mamırlı daş - sənə kim olduğunu deyəcəyəm "  altında dörd rəng var idi, Dörd qiymətli külçə toplayaraq özünə qarşı həssas bir yanaşma olardı Qavrayış, hiss, emosiya və hiss, üçün zəruri addımlar bilik və at bu biliklə nə edəcəyini bilin .   
 ...  Bağlılığa batmamaq üçün ! Qoruyucu inanclarımıza bağlı ayaqlar və yumruqlar, qorxularımıza .   
 ...  Varlıq misalında azad yaşamaq üçün , bizim real dünyamız .   

  (Mətn sərbəst şəkildə Basarab Nikoleskudan ilhamlanıb)  

 104 

• 

    La lumière est un grandthème scientifique mais aussi occasiond’éveil, d’esthétique et métaphore du divin. C’est une Réalité multidimensionnelle .

La lumière est le moyen qui permet à l’astrophysicien de dialoguer avec le cosmos .

La lumière est l’élément le plus noble de la nature, et l’oeil est l’organe le plus noble du corps humain .

Dans les sciences, la lumière fait intervenir non seulement deséléments physiques (comment l’image vient dans l’oeil), mais aussiphysiologiques (comment l’oeil fonctionne) və spsychologiques (comment le cerveau interprète l’image) . Comprendre la lumière, c’est aussi déchiffrer les mystères de l’oeil et du cerveau . La lumière, la vision et l’activité neuronale sont inextricablement mêlées .

La lumière joue aussi un grand rôle dans lesdomaines de l’art et de la spiritualité. Car la lumière est davantage que matière, elle est aussi d’ordre spirituel . C’est en explorant les reflets, les éclats, les ouvertures, fenêtres et vitraux et les formes lumineuses de l’environnement et des monuments que l’homme a érigés, Rembrandt, Turner, Boudin, Monet, Cézanne, Le Corbusier et Soulage donnent une âme à la nature. En s’affranchissant des formes pour laisser place à la couleur, Kandinsky invoque l’impérieuse nécessité intérieure de l’artiste à utiliser l’art pour faire la synthèse des mondes intérieur et extérieur et aboutir ainsi à la grande loi cosmique .

Les traditions religieuses du monde entier ont porté la lumière au plus haut point . L’art gothique est l’art de la lumière par excellence . Le christianisme parle d’un Dieu de lumière. Le bouddhisme associe la dissipation de l’ignorance, source de souffrance à the ” luminosité de l’esprit ” .

L’homme se définit par la représentation qu’il se fait de la lumière . Qu’elle soit scientifique, technique, artistique ou spirituelle, la lumière nous permet d’être des humains .

103