marqoton marmotu pişik quyruğu fırlatmaq müdrikliklə dəmir yoluna qarşı meylli çiçək bəzəklər artıqlıqdan imtina etmək Nebbia axınından düzgün bəzədilib bu kollu saxçadan quru dokda ehtiyatsız saxlanılır külək sayəsində tez gümüşü rəngləmək Guil çınqılında. 621
Puisommiere onun adı idi daşları qırmaq üçün çəkicindən qoymadan əvvəl üfüqi çarpayıda divardan kreuzoza qədər hava isti olsun külək və ya yağış barmaqları bərkidildi çəkdiyi ağrı ilə özündən uzaq olmaq. Qranit damarları ilə fiziki ağrıları aradan qaldırmaq gözləri pərdələnmişdi toz və göz yaşları sən dəmiryolçusan saytdan sayta kim bədbəxtliyini sürüklədi çantada bir şüşə qırmızı papaq tərdən donmuşdu artıq ağ saqqal bir axşam işığında odun qarşısında gülmək gənclərin hazırladıqları. 620
Üz burulması eyvanın timpanumunda iskeleləri sökdülər arabanı gətirdi qotur öküzlərlə çobanlara salam budaqlı çubuqlarına söykənib ölü odun yığdı yanğın üçün daxili biznes yumurtadan çıxdı axın mahnısına dağdan daha meşəlik tərəfləri ilə güclü küləkdə evakuasiya edilib cəbhədən dəstək verir pəncərələr qəribə müdafiə bal ilə qarışdırılmış qanla ki, fırtına əhatə edə bilməzdi mələklər zəng vurmadan hullabaloo olmadan buzlaqların ərimiş suyu qısaldılmış imza redaktənin aşağı hissəsində iki əli ilə qapırdı sözlər kəsmədən damla damla dəyişməz söhbətdən. 619
Heyvanın Boğuq Nəfəsi sərbəst düşmə qaya yuvarlandı əzilmiş ağacların səs-küyündə vadinin dibinde tənzimləmələr selinə qədər. Küknar ağacları göstərdi sümüklərdən qopan ət çənələr çatlayır gözlər şişir qışın sonunda dəlicəsinə evli cütlüyün qucağında kobud qabıqlar kürəyini göstərən döş nişanı efemer mandrake yoldan keçmişin izlərini silir. Nərilti heyvan stadiona girdi alov göyə çatır əsassızlığın qaynar kömürlərini tapdalamaq yazın sonunda adətən harada bir dəstə ölü odun işini təmin etdi yenilənmiş canlılıq. 618
Poussée rouge des calames à l'abordage un crêpe au veston porté à la sortie de l'église. La crème chantilly de la nebbia écarte ses paupières devant le réveil de la rosée aux yeux de laitance douces amandes des œufs de grenouille en bord de mare. L'éveil en coordonnées orthogonales se prend les pieds dans le cordage à cheminer par précaution vadinin dibinde qu'il se complet le temps d'une pause à se pâmer d'eau pure l'espace du matin que le corps ablutionne. Immobile et serein malgré ses moustaches l'encadrement se mire en son reflet. Se répandent les silences sur le marchepied du train. 617
Surgi d'entre les fourrés
la pelisse rousse sur le dos
une peau de blaireau à la main
l'homme d'avant-garde.
Accroupi
tout en avançant par petits bonds
ses grands yeux tournés vers le ciel
il était la nature vivante.
Une charrette passa
granulant quelques graviers
un fouet claqua
le cheval se cabra.
Au profond des chablis
l'émoi fût grand
ağlamadan
l'aigle s'envola.
Passa alors le maître des chaumes
l'embaumeur des solutions feintes
le traîne-misère des rassemblements
l'esbroufe de nos campagnes.
Fallait s'émouvoir, se congratuler
se tenir sur la pointe des pieds
en se poussant du coude
afin d'être là, sur la photo.
L'homme à la peau de blaireau se redressa
brassant l'air
de gestes mystérieux
tel un sémaphore en sortie de brumes.
Il revenait chez lui
après une longue absence
en bord de chemin
un large sourire trouant sa barbe.
Frère des hautes herbes
sois le papillon furtif
le joli hérisson qui m'attire
le cerf et le sanglier
au profond de l'âme
la venue d'une tendresse
parmi les fruits rouges de la haie
à rassembler nos habits du dimanche
pour chemin faisant
étirer les fils vierges
telle crépinette sur l'ouvrage de fin d'année.
616
Par fidélité à la source aimer et mourir. Point de sceau səhifənin aşağı hissəsində. Passer le gué pieds nus purifie le cœur. Revenir en arrière ne paie pas de mine. Effleurer le temps étanche les souvenirs. A croupetons en bord de falaise la terre tourne. Remonter la roue de fer aurait suffi. En sandales descendre à la fontaine réveiller la vouivre. D'exil en exil tisser la couverture de survie. Et rire rire par dessus les nuages. Sans accroc à la toile la route est longue. Se sentir accompagné dès la sortie du tunnel. Ma conscience devant l'univers devance les saisons. De l'hiver retenons les réserves de l'écureuil. Au printemps soyons l'ours au sortir de son hibernation. A l'été respirons le vol de l'aigle. En automne rentrons nos blancs moutons. 615
Se masquent à demeure les roulements du tambour sans que nuit survienne Franchit les vallons le son ensoleillé des clarines Volte face des garants de l'oubli sueurs froides du fond du pré monte le chuintement brossbu du mufle des vaches Encorné dépenaillé le prude agent des douanes rugit de plaisir Face de lune aux débours des ruines ağ forma Effronté sans que le deuil paraisse un regard de molle passion La mailloche frappe la peau de bélier pour que les voix se lient Écume et fontaine se rencontrent narines bruyantes les araignées d'eau se carapatent Bisque risque d'une musique folklorique au bric-à-brac de l'authentique Ouvre tes yeux femme l'homme ferme les siens Aux cieux que des heureux la palme raie l'azur Glisser prestement la paresse de l'esprit contre ton sein Un manquement et pfuit la fumée blanche disparaît. 614
Essence sehrli gəzinti yol ayrıcı nə vaxtdır alovlu alov ayaqqabılarını geyinirsən və köynəyi bükün demədən mədədə kəskin ağrı kölgə axtarırsan sən günəşsiz və əlini qoyun əsas şüa üzərində sans que les cieux pâtissent qızarmış yanaq sümükləri pəncərədən keçin köhnəlmiş məhdudiyyətlər işıq şənliyi orucda olmaq dalğanı götürürsən de plein fouet heç nədən geri çəkilmə la gorge nue təsəvvür et ki, mən səni sevirəm və yaxşı görün hündür oturacaqda oturur arılarla xışıltılı əhəng ağacı it çardaq altında qaçır və tozu qaldırın xoş gəlmisiniz və sus kibritlə yanır ağlın uvula bir təbəssüm üçün nəm dodaqlarla azad ruhların oyanmasına düşüncə sakitdir xatirələrinizi yoğurun par une déglutition active qanın dadı olaraq qalır titrəyən əllərlə sübh vaxtı açılışını görəcəksiniz dura materdən dalğaları ilə doludur çiyninizin əyrisində buraxe gizli lifə təmkinli geyinmə bir düymə sadəcə bir az sarı düymə yerdən salmaq müdrik vücudunuz min deşik être de garde et d'estoc sən minillik dağ çəmənlikləri mavi tülkü ol sirli işarədən təcəssüm olunmuş fel que le doute anticipe mənim həyatım mənim böyük həyatım vermeil angelus ilə dərin bir kəsiklə havalandırma ey böyük külək yorğunluq olmadan nəfəs les girouettes crient 613
Ağlın maneələrində şirin quş var onun hüzurunda gəzmək və nəfəs almaq. Zəncir kobuddur torpaq şişməsi kimi se soulevant de l'océan. Narahat olmadan ouvert sur l'infini inkar divarlarından kənarda. Çəmənliklərin gözəlliyi est lustrée de fleurs jaunes piqmentlər d'amour. Və biz dönərkən sur soi et que l'on touche şirin quş, hələ də. belə günlər à la volée hekayələrimizin dərinliyində. 612