Naravno da je imao hrabrosti
 taj čovjek
 s oprezom živjeti duge godine
 jednostavnost i skromnost
 da vodi njegov čamac
 duž dnevnih banaka
 bez potrebe da pitate kuda ćete
 ne videći kako vreme prolazi
 polako napreduje prema ušću
 gde granice izmiču
 gde sve postaje sivo
 da je pogled zamračen
 nedostaje vazduha
 neka um više ne reagira
 ali gde napreduje
 trijumfalna u njegovim očekivanjima
 misterija
 ovo nestvoreno svetlo
 ovo intenzivno svjetlo dolazi vrlo visoko
 ovaj jaz
 habitée de vieilles âmes
 ovaj krhki skif
 nestaju u magli
 ovaj vrhunac
 stapajući se sa horizontom
 u znak sjećanja na ono što dolazi i odlazi
 prostor zadržanog daha
 u znak sećanja na ono što je bilo
 tragovi vašeg imena na oskudnom deblu drveta
 pronađite se dodijeljenim
 da preobrazi to gorko slatko pisanje
 u obavezi savesti
 hodajući stazom
 razumevanje šta je
 krepon ponovo otvorene rane
 kasno ljeto
 od neuspelog pogleda
 tokom oseke
 u onom čije srce prebiva u ljubavi.


 163