Aluzija
 zvončić
 među putnicima
 na probuđene magle
 dolaskom zore
 ouverte au précipité de l'appel
 da se vjenčić zakači
 bifidne ljubavi
 na nasipu sa korbama
 de nuages à tout va.
  
 S'imagine
 akordi sa adventivnim trnovima
 radost naših susreta
 raširenjem prstiju
 preplavljujući ci-devant misterijom
 na raskrsnici
 maske pričvršćene na chiaroscuro
 na simagriranoj strelici
 des mots se cooptant.
  
 Šaka svježeg začinskog bilja
 dolazi sa fontane
 na bazaltnoj ploči
 neka senka potpiše
 u zaključanom raspoloženju
 za ruke ispružene u nadvišenju
 mlitavo se njiše
 sous l'ombre fracassée
 d'un jet de lave incandescente.
  
  
 728