Надышоў дзень
то ноч, то дзень, то ноч
бездухоўная яма кахання і галавакружэння
колбачкамі і палачкамі Бачання
у мілагучным прыёме
таго, што нас палівае
Цыклапед і кампанія
у нагу з жыццём.      
 
За слова за цэлае
смерць была дазволена
як агульная валюта
нават далучыўся да месяца
пад клубам дыму
што выплюнуў сухімі рыўкамі
парушальнікаў металургічнай прамысловасці
з паветрам, вядома.      
 
Les cloques et claques   
des sabots de bois bouchonnés de paille   
arguaient de la neige à déblayer   
aux portes de l'étable   
pour que passage des bovins   
puisse se faire au cas où   
le tombereau sortirait   
chargé d'effluves nocturnes.      
 
Трэба было з'явіцца ў Істоце
і судны булён у вогнішчы
калі на падлозе з разрозненымі планкамі
бацька стаіць на месцы
цыгарэта ў кутку вуснаў
выклікала пераход анёлаў
спрыяльная цішыня
да пстрыкання стукаў гадзінніка.      
 
Victor s'appelait Jean-Baptiste   
du côté de Verdun   
il s'était couché dans la boue   
le visage maculé les yeux grands ouverts   
sous le ciel bas et lourd   
ponctué par la mitraille   
œuvrant à qui mieux mieux   
dans les boyaux de la tranchée.      
 
Пятнаццатага пятнаццатага
ёсць кветкі
што, дарэчы, De Profundis
не мог сказаць тое ж самае
вецер дзьме пад дзвярыма гарышча
такая фаянсавая птушка шалёна шчабятае
у гэтыя цяжкія часы
у гэтыя часы вяртання да вайны.      
 
 
1053

Amants de profil    
de subtile manière enlacés    
vous fûtes branches à fleurs de printemps   
à fleurs de mots   
signant d'une geste grave   
le bleu d'un ciel délavé   
que les ruminants    
marmonnent avec détachement.      
 
Sonnailles des moutons   
à même la draille paresseuse   
pierres de granit traçant limites   
entre le tissus des chemins empruntés   
et la terre des narcisses   
aux élans aromatiques   
couronnés par le chant de l'alouette   
fleurant bon le regard du pâtre.      
 
Histoire recommencée depuis des lustres   
que la mémoire enserre   
d'une tresse de cardabelles   
aux cintres de l'horizon    
considérant le sifflement de l'air   
contre les déchirures de la falaise   
comme registre récipiendaire   
des âmes de passage en terre.       
 
Cil à cil   
la paupière s'ouvrit   
grave et mélancolique   
sous les doigts de l'aube   
prompte à décoller le millepatte léger   
de sa dalle d'origine   
derniers émois d'une énergie   
convoquant trésors de pacotille.      
 

1052

Il était derrière moi   
l'homme de Vitruve   
qui m'accompagne   
à me porter la rose   
la rose si précieuse   
du temps retrouvé.      
 
За малым я пайшоў далучацца
хвароба мая сястра
злівацца з фонам
спосаб звязацца
з адносінамі
і дзіўная рэч знайсці мяне там.      
 
Настаўніка больш няма
на шляху да ўвагі
дзе прысутнічае тое, што ёсць
крыніца, якая бяжыць з гары
абрамлены бляскам
мінерал з вечных пошукаў.      
 
Каб сузіраць зорнае неба
як Істота, якая ёсць Мною
Слухаю і іду
гэтай нявіннай іншасці
школьныя двары майго дзяцінства
у межах чутнасці яснага свету.        
 
А я вада
у таямніцы зіготкіх бурбалак
трапяткія ласкі
здзяйсненне на крупчастай скале
сказ і слова
як падаўжэнне праваднага банка.      
 
А я агонь
Я запальваюся і знікаю
у снопе іскраў
дзе ўсё вядома
няўмольнага ззяння
у пустэчы вытокаў.      
 
Levé de bonne heure   
par vent frisé des premiers chants d'oiseaux   
j'ai partagé les gains de la nuit   
dans l'ombre de la liberté   
pour me fondre en Visage   
et atteindre gratitude.      
 
Eviter cette présence à Soi   
et c'est la Réalité qui se donne   
pour constellation des sens   
faire lien avec l'Incréé   
au Souffle d'une Conscience consciente d'elle-même 
propice au Rien des choses Venues.      
 
 
1051

Карлікавыя і далікатныя
як толькі ён з'явіўся на свет
у яе не было вачэй
толькі для нябёсаў.      
 
Тэрмінова ўтылізаваны
ля вясельнай брамы
яна вярнулася да працы
стукнуўшы пальцамі па плітцы.      
 
Бразготка прымусіла пілігрымаў развярнуцца
як снег вясной
карункі ляцелі
такія званы моманту.      
 
Нават заспелі знянацку
яна танцавала знакі запалу
робячы хапаньне за галіны сваім
што раніцай выявіла ясна.      
 
Прастора вышэй
адправіў назад нажы
кінуты на ляту
на фоне шэрых сцен забыцця.      
 
Прастора ўнізе
цемры ўпрыгожаны
шырока расчыніліся
яго разгалінаваныя рукі.      
 
Народ эльфаў
націснуў кнопку "фін"   
за трапяткія крылы
прытрымлівацца варыяцый Рэальнага.      
 
Вольны і бессань
маці бітваў і нараджэнняў
выклікала міязмы паўтарэння
на арбіце новага дня.      
 
Hasta luego
ампелопсіі паміж зубамі
разнесці духі і валасы на каханыя ногі
быў найвышэйшым рабаваннем розуму.      
 
 
1050

абавязвае мяне і абмяжоўвае
гэтая сіла зверху
пакрыць сваімі дасягненнямі
кульмінацыя тут і цяпер.      
 
Знясі мяне на зямлю
салідарнасці і арпеджыа
музыка мінулых гадоў
што ад курэння жывата.      
 
Для большай шчодрасці
трапіў на мой 31   
Я баюся канфлікту
сама сутнасць грамадства.      
 
Entre l'ordre et le mouvement   
en pointe toutes   
j'ai rivalisé d'analyses   
sans tomber dans le cauchemar.      
 
Les rails se sont rejoints   
vers la forme blanche du destin   
en passant par la Lorraine   
sans sabots ni dondaine.      
 
Marche à l'ombre des peupliers bruissants   
calme l'émoi des choses pures   
pour sagesse des contes d'autrefois   
évoquer déchirures à colmater.      
 
Ploie et me désire   
rose sans pourquoi   
à même la vie éternelle   
parsemer d'étoiles le ciel de notre ignorance.      
 
( Peinture de Frédérique Lemarchand )
 

1049

La poésie claque les é et les i   
sur le présent   
à pleines dents de ce qui est   
à portée de sens   
à portée de fusil   
tirée en rafales    
sur les cibles de l'imaginaire.      
 
Le poète farfouille   
farfadet de l'instant   
sur la terre noire   
des occupations malodorantes   
d'envahisseurs qui sur le tard   
ont amené le char à voile   
sur les plages du débarquement.      
 
Le poète ne rêve plus au grand soir   
il enquille les étoiles   
à la lueur de l'aube   
pour battre campagne   
avec les problèmes du jour   
la douleur des disparitions   
et faire chansons du mal-aimé.      
 
Часам паэт адкладае свае празмернасці
прывыкнуць да думкі, што рабіць няма чаго
што мы не заказваем ад прыроды
толькі падпарадкоўваючыся яму
і каб усё зламаць
рогі і трубы лепш
чым маўчанне ягнят.      
 
Brave poète   
plein d'assurance d'être par ailleurs   
aigle maraudant en montagne   
fouilleur de la vie   
fomenteur de querelles entre le vent et l'âme   
abandonneur des tourniquets de l'instinct   
pour devenir passant discret du sans-souci.      
 
 
1048

секвойны яблык
перад дзіцячай
мы пілі гарбату
унізе лесвіцы.     
 
Phil et Mich   
tout auréolés par la bifurcation   
devant la lune   
le chêne avait ses druides.      
 
Quant à la haie du jardin   
se sont pressés les impétrants    
devant les verdures arborescentes   
des tableaux de Michel.      
 
Les candélabres allumés   
dans un ciel plein de sortilèges   
une odeur de chair brûlée   
au message inaudible.      
 
Un paysage un vrai   
pour le repos de nos yeux   
avec le rire de Dieu ou des hommes   
dans un linceul cousu aux deux bouts.      
 

1047

Formellement recroquevillé   
dans l'allée centrale   
pour un aller simple   
sans affectation particulière.   
 
Il relevait de la parodie   
en mettant bas l'enfant lion   
moment carnassier   
de l'instinct en reproduction.      
 
Ён пайшоў прэч
ЯГО маленькі хлопец
са сваімі гумовымі коламі
на ззяючай ране хвалі.      
 
Няма больш маленькага чалавека
жыццё схапіла яго
і яго памяць
аднаўляе парадак мінулага.      
 
Цела са сваім падлогай
і вуаля
для аб'езду кола агляду
прыгоды без метафар.      
 
Пункт маральнага патрабавання
у межах дасяжнасці кухоннага нажа
ён скараціў шанец
якая нарадзіла яго.      
 
Tout est histoire   
de l'écriture au souvenir   
les pas lents du poète   
retrouvent les sensations intimes.      
 
D'une honte l'autre   
le plus effrayant est de se croire seul   
quand on ne marche pas verticalement   
et que l'on pense vivre par images.       
 
Le premier choc passé   
pourquoi ne pas avoir demandé   
la Forme raisonnable   
de ne pas avoir été là.      
 
Dégager le trop plein   
fermer la porte du cabanon   
trouver sa place   
cette crainte de ne plus parvenir à écrire.      
 
Et si l'âme rencontrait le corps   
sera-t-elle encore le ciel de lit   
du livre d'heures   
des pensées endormies.      
 
Il faut de l'ordre   
et du désordre   
pour faire politique de contestation 
de ce qui est.      
 
Быць, je ne peux pas faire mieux   
qu'être juste, là   
en acceptation de ma venue au monde   
alors que je ne cesse d'avoir un soleil dans le ventre.     
 
Se sauver   
traverser les générations   
porte Forme   
sans trace du Souffle.      
 
C'est que je devais être destiné   
d'aller jusqu'au bout   
mû par le désir   
de dire certaines choses.      
 
La rupture brutale d'avec le monde   
permet la sophistication   
élan discipliné   
pour une quête orphique.       
 
Je crois au hasard   
mais à celui de ce qu'on en fait   
afin que le reste vienne   
de surcroît.      
 
Les mots seuls   
peuvent convaincre la mémoire   
d'être le scandale   
à faire avancer les choses.      
 
Des éléments saillants   
font signes pour la liberté   
de retrancher la gens humaine   
après tant d'années passées à fuir.      
 
Vivre   
c'est mourir un peu   
quand les mots retrouvent   
la reconstruction vécue du passé.      
 
Je cède place   
à qui saura me dire   
qu'il vient de loin   
porter la parole interdite.      
 
 
1046