від ліхтара   
 ружовашчокі   
 Sourire étoilé  
 éclaire les entrailles   
 карункавая асоба   
 паліў малаком   
 пяшчота да пляча   
 кот абвіваецца вакол шыі.  
 
 бязлісцевае дрэва   
 le rouge ronge les lèvres   
 дробнае сухое ядро   
 што позірк захапляе   
 распушчаныя валасы   
 са спелым жыватом   
 руды сверб   
 насіць перад алтаром   
 голас добрых дзяўчат   
 навісае   
 непразрыстыя акуляры   
 з абдымкам   
 стаць на калені на пясок   
 тварам уніз   
 плакаць быць каменем   
 зорны кол у нябёсах   
 d'une gymnopédie.   


 352

 Мая дачка   
 мая маленькая   
 маё вечнае дзіця   
 Кармінавай спіна   
 маё чарнічнае дзіця   
 што я вырваў з улоння маці яго.   

 Потым прыйшоў брат.   

 І я выйшаў з замка 
 па жаданні іншага чалавека   
 захоўваючы толькі раскіданыя канечнасці  
 цела якога я аднавіў      
 Паўшы Асірыс   
 некалькі выходных 
 прабачце, што не ведаю   
 захаваць цяпло ў каміне   
 у маіх бескарысных руках     
 дробны пыл    
 que le vent porte   
 у доўгі калідор раскаяння.  
 
 Потым адчыніліся бронзавыя дзверы   
 нейкія крывавыя сляды на халодных сценах   
 Я прасунуўся    
 успрымаючы   
 мігатлівыя агні з іншага боку    
 за высокімі лясамі   
 de mes passions en déraison.  
 
 Цягнік заехаў у свабодную зону   
 завішчалі тармазы       
 бруі пара
 затуманілі аканіцы вокнаў.   

 Наступіла цішыня   
 — каркалі вароны     
 des voix hurlaient.  
 
 Лінія размежавання прайшла   
 Я ведаў, што нічога не будзе, як раней.   

 Некаторыя пярэчаць намерам   
 не можа адказаць на вашы запыты    
 назад дома   
 дзіцячы почырк на ружовай паперы   
 з поля зроку   
 па горнай дарозе   
 падзяляючы мае бяссонныя ночы   
 зоркі і месяц у запасе   
 сабака, прылеплены да пальто   
 ніколі не азіраючыся назад   
 я пайшоў.    
  
 Трохкаляровая стужка перакрыжаваная   
 гонка скончана   
 у лабірынце блуканняў   
 Я павінен быў знайсці маці-зямлю   
 змешвае атамы, гатовыя да перапрацоўкі.   

 Я ўстану   
 паветра будзе прахалодным   
 сэрца абльецца крывёй   
 крокі будуць націскаць   
 каб знайсці новага спадарожніка   
 памінальны заклік да парадку   
 мой сябар двайны   
 уручаючы мне карону з кветак      
 мая дачка ў мандорле   
 мая маленькая   
 маё вечнае дзіця
 ma bleuette   
 што я сабраў з улоння яе маці   
 дзень радасці.   


 351

   парасон святла   
 au vert трохкутнік   
 Белай Дамы.   

 Балконная дарожка   
 закуска дня   
 перавальваецца песня птушак.   

 Шэпт вады   
 круціцца дэрвіш   
 п'янства водараў.   

 Вертыкальна   
 нерухомы   
 Торэнт драпае чэрап.   

 Гара ў убак   
 падымае ветразь   
 перад пад'ёмам вады.   

 Дзень світае    
 трава гнецца   
 ласка свежасці.   


 349

   На гудкі званка   
 каменьчыкі, кінутыя ў медныя вароты   
 гара замарожвае слова.   

 На роўнай адлегласці ад амбразур   
 вымераць цягу і памер удараў   
 без прыходу ценю.  
 
 На вашай вопратцы кроў   
 зацягнутыя шнуркі   
 зробіць фарсіраваны марш.    
  
 Падняць месяц    
 на кіпцюрах   
 марскі бурштын.
   
 Твае крокі ідуць па краі шляху   
 дробныя каменьчыкі выкруціць   
 думкі вытыркаюцца з ранца.   

 Прыкусіць тармазы   
 быць brimborion адліву пастак   
 быць высокім у ліўні. 
  
 Адрачыся і прыйдзі да мяне   
 Каллунум сырых прэрый   
 Прапанова захапіць.   


350

   Ціхая ноч   
 навокал поўна кніг
 ~ тым не менш я кашляю.     
    
 Кот на сваім месцы   
 малыя дзеці спяць
 ~ ціканне будзільніка.    
     
 Я пазяхаю і чухаюся   
 скура прымушае месяц спяваць
 ~ седзячы разважаю.   

      
348

 Эскалатар   
 аконныя грузікі   
 адбіваецца па-за часам   
 дрыжыкі.   

 Эфемерны пласт     
 аб'ядналіся думкі   
 артаганальны парадак   
 разгорнутыя водары   
 пералічыць крокі   
 доступ да антыфоны   
 крычалі анёлы   
 рамянём прытулак    
 шчыліны забыцця   
 ланцугі шкрабуць зямлю   
 ad hominem эксцэсы.

 Песня   
 а потым нічога   
 проста пот   
 валы на працы. 

  
347