Схуднелы твар маладога чалавека
з яго адукацыі
ужо здольны схапіць
заразны імброліо
назапашвання ведаў .
І сапраўды ён ведае свет
малады чалавек з схуднелым тварам
без вачэй, без рук, без ног, але з адкрытым ротам
ён захоплівае далейшае
ён апякун звонку
і глыбока ўнутры
гэта руіны накапленняў
ён атрымальнік шкоды і прывілеяў
пад носам і барадамі ў старажытных
ён самы разумны з людзей
змагацца з судом
яго геніяльны з зігзагападобным лёсам
рок-ролік
да ўмільных крыніц
ён вінаваты ў рабаванні
ён ахвяруе сваё жыццё сваёй невымоўнай пакутай
якія выкарыстоўваюцца
стваральнікі сноў, паэтаў, містыкі,
ніколі не памыляцца з нябеснымі навальніцамі
разрэзаць сабе жывот учора ўвечары
быць ашаломленым убачаным .
Спакой і п'янства
маска ляжыць перад намі
багаты праверанай міфалогіяй
прывітальная маска рэканструкцый
дзе сабраць аскепкі гэтага раскіданага цела .
О сястра нявеста
нават калі мне не хапае скіпетра
Я запытаўся і пачаў сапраўднае жыццё
што з законаў бурбалкі
што толькі шаманы дасягаюць, паэтаў, прарокі,
"кордеры" і "кучаравыя"
- (прыхільнікі тэорыі суперструн і петлевай квантавай гравітацыі)
усе прыхільнікі лакунарнай прасторы забраных вод.
Большай пустэчы няма
чым заклікаць да святла
адкрытыя вокны
мы птушкі дзеяслова
мы мяшалкі сілы палят .
177
Архівы катэгорый: Снежань 2013
Sylvain Gérard. праца 1 – уцёкі
Cette remontée du centre de la terre A belle allure vers le commencement du monde Cette perspective où s'essouffle le père invectivé La brûlure des anciennes alliances que l'on découvre à demi-mortes le matin La plainte des animaux égarés en d'étranges contrées enfin créées Cette fuite vers des aubes promises Cet élan brisé contre la vitre des immobilités Cet éclair rouge sang du couteau contre le ventre Ce suçon de paix donné à la va-vite le temps de l'éructation Ce court-circuit des émotions vraies што ўсмешка заключана паміж чатырма дошкамі. Ils sont partis Ils ont fuit Le courage à deux mains repliées sous la chape des convenances Ne les arrêtent que la fatigue et le soir qui tombe Errant de ruine en ruine Dans un chariot de bric et de broc assumé Le rétameur s'est éloigné dans un nuage de poussière Et la route fût longue et par trop inhospitalière Père et mère confondus à la craie graphés sur la carriole Leurs noms écorchés à demi effacés En vaines contorsions l'outil de braise fume en se mêlant à l'eau Je bave et m'extrais hors de cette chape carencée Pour la parole habile Уздым на скрыжаванні залпаў разумення і галавакружэння. Жар напружанага жадання sous la toile Éclair blanc au zénith La coquille éclate Le jaune se fait soleil rayonnant De cet éclat consacré au profond des origines De cet imbroglio d'os et d'organes disjoints Je pus grandir entre fiente et humidité Poussé sur le devant de la scène A noyer par l'alcool Ces myriades d'étoiles alors entrevues Si puissantes si fascinantes si monstrueuses Dialoguant avec ce corps douloureux мая душа мой бог . Я ездзіў на счэпцы jusqu'à son terme Vers les plaines légères de pluie fine de vent soyeux de douce lumière Ce ne furent que grâce et beauté Entre les barreaux de ma cellule à ciel ouvert Entre les rayons de mes roues ces interstices à mon déplacement si particulier Mon chapeau de lutin vissé sur la tête A dire et à redire des "я цябе кахаю" Мяккія ногі мае браты і sœurs en création Mon unique raison Ma déraison ultime.
176