Foliado saĝe
al la ritmo de la sezonoj
la vojo supreniras
al absoluta nenio.      

Bluo de paŝtisto
animas la landon
al la infero kun rokoj kaj nuboj
por nova impeto.      

La arbo restas
morta kaj nuna
enprofundigita kresko
de vivo de stamenoj.      

Post longaj dormetoj
ĝi estas reptilaj formoj
flustrante en la naskinta orelo
eterna renaskiĝo.      

D'herbes recouvert   
il y a bon temps   
que le dernier charroi passa   
à devenir aveugle   
pour mieux voir dans l'obscurité   
engager notre masculin   
à pénétrer son féminin   
et déboucher dans l'infini   
ô mère recroquevillée   
gorge ouverte   
constater la frêle complémentarité   
des grandes lampées absorbées   
ô reine   
terre et ciel venant au contact l'un de l'autre   
quand plane dans le cosmos   
l'union parfaite   
jaillie des deux pans du manteau de noces.      

( pentraĵo de Sylvain GERARD )

1119

En harmonie   
d'une main sûre   
il traquait les corbeaux   
dans la corbeautière   
en défaisant chemise et corsage   
selon les canons de l'instinct.      
 
Vira Ino
konscia kaj senkonscia
ombro kaj lumo
en la malordo de la vestoŝanĝejo
estis manĝaĵo
la diastolo de la animo.      
 
Lune et Vénus   
étaient les yeux mystérieux   
purifiant les chairs   
et broyant de fines gouttes de sang   
l'anneau des noces   
remisé dans un ciel noir.      
 
Venki obstaklojn
trudi posedon 
des outils de la passion   
pour qu'advienne    
le troisième temps unifié   
d'une fontaine de jouvence.      
 
1118

En la malvarma naĝejo akvo
Mi vidis tri akvaj araneoj
teni manojn.      
 
Senĉemizaj kaj tremantaj kruroj
Mi aldonis iom da salo
sur la dentegoj de kaprikorno.      
 
En la lumo de miaj haroj
Mi subtrahis kelkajn elstaraĵojn
por proponi ilin al la frakseno.      
 
Accumulant l'élan des choses dites   
il me parut propice   
de blanchir les os du cimetière.      
 
Kun longa muego
la ŝaŭmanta besto de la malprofundaĵoj
plenigas la domon de planko ĝis plafono.      
 
Kurante laŭ la bordoj
infanoj kun kajtoj
lumigis la ŝtupojn de la vivantoj.      
 
Dolĉeco
malforte eligita
provis lastan ĵuron.      
 
Le bouvier de la constellation   
rassemblait le céleste troupeau   
à coups de bons mots.      
 
Por pli da lumo
estis necese
rideti pli.      
 
skrapante la konkojn
la ondo en blankaj jupoj
eliros el forestantaj memoroj.      
 
kristale klaraj larmoj
inter malplenaj rigardoj
frapos la pordon de la forgeso.      
 
De ĉio tio
ĝi estos enskribita en la registron de eniroj kaj eliroj
la superfluo de la elfluoj de la momento.       
 
Por morgaŭ
dekantante la simfonion de pli bonaj tagoj
etendi viajn brakojn.    
 
Kvietigita de deziroj
Mi tamen lasos ĝin forflugi
la kolombo de paco.      
 
Autrefois baiser fou   
le jet du carrelet clôturera   
la parade des splendeurs.        
 
Ŝajne feliĉa
Starante en la standoj
Mi svingos la kvadratitan flagon.      
 
Por kio okazas
ĉe la tendaro Cloth of Gold
havas elegantajn interŝanĝojn.      
 
Antaŭ la palaco unufile
staros
la ĉasisto la amanto kaj la aŭguristo.      
 
Dum ĉe la malsupro de la paĝo 
disvastiĝos la piramida monto
la vortoj de la gardantoj de la lingvo.        
 
Il y aura du pain et du vin   
sur ces rives ardentes   
à portée musicale de la faim.      
 
Tiam la sezono malfermos
sub la ĉasta kaj fiera rigardo
de la Virgulino de la mordoj.            
 
1117
 

Meluzino la Fraktalo
estis ke la luno vere
la streketo kun la tagoj.      
 
Susuro de Spiritoj
en la foliaro de la sakristio
aŭ sub la tapiŝo de la vivo.      
 
kuraĝaj grizaj musoj
permesis al si iom da akvo
droni en la tiparo.      
 
Grimaci antaŭ la flamo
ni tenas la vivon per ambaŭ finoj
ĝis la ŝnuro rompiĝas.      
 
Ĝenflektaj monaĥinoj
fuŝis kelkajn kantojn
ĝis vi perdos vin en sveno.      
 
Por pli ol unu loko en la paradizo
per grandaj batoj de ventumilo
estis ĉi tie por danki vin.     
 
Por rezisti korpon al krioj
ni permesas al ni poezion
sen preni ajnajn fotojn.
 
Fina punkto
ĉe la Opero kafejo
Mi trompis miajn originojn.
 
M'effacer du tableau 
c'est chercher quelqu'un dans le noir
et peu m'importe que ce fût demain.
 
Ĉu aŭ ne estis homamaso aŭ ne
Mi tuŝis tie la krion de la birdoj
super la kretaj klifoj.
 
Eĉ la Malsaĝulo metis piedon en la pladon
rigardante tra la trapillo
la gutado de la sango de Dio.
 
 
1116

Voilà l'extérieur du cœur   
mon frère   
quand du chaos   
arriveront les visiteurs   
à même la pâtine vitreuse de l'aube   
à soutenir de l'intérieur   
la vision d'une autre vie.      
 
C'est toi qui parlera   
mon frère   
de cette absence   
après avoir versé le bol d'air   
sur le parvis du temple   
pouffant d'un grand fou rire
chaque image convenue.      
 
La rivière des mots coulera   
de pierriers en plages de sable   
poussant de loin en loin   
quelques branchages   
à même les rives de la recognition   
à couvrir les opercules langagières   
d'ailes de papillon légères.      
 
L'élan portera langage   
pour calibrer les ouvertures   
cédant devant le garçon en robe noire   
la colerette du savoir   
de rien l'instinct   
de ce que dit   
l'historien.      
 
La aglo estos nia mastro
rekrei la pejzaĝon
de nia deziro vivi
la oficisto kun facileco
ĵetante sian akran langon
antaŭ la etenditaj korpoj
virinoj kaj bovoj miksiĝis.      
 
Mi deĉifris
mia frato
arbaj nodoj kaj likvoro
al la gento de bonnaskitaj animoj
orla nenieco
de nudigita arabesko
la tagiĝo kie ĉio estas dirita.      
 
La esenca vundo
estos de primara virto
la rideto de patro
respondante per tenta rigardo
kio la poeto
en plena dungado de si mem
nomos imperativa devo.      
 
 
1115

Estas sur la muroj
la flustro de simplaj aferoj
de unu fadeno al alia
en la vintra vito
alkroĉiĝante sen la helpo de la regulo
la ondetoj de stelplena ĉielo.      
 
S'amoncellent les pierres   
poudrées d'une chaux grise   
guidant le cœur immense   
de l'équilibre triomphant   
des ouvertures de cette vie   
gravée dans le dur.      
 
Des orbites sortes de boîtes à gourmandises   
suggèrent une affaire complexe   
d'aération et de recel   
que personne encore ne peut étiqueter   
si ce n'est l'envie d'y fourrer son nez   
mains dans les poches sans se faire remarquer.      
 
Babel est à mille lieues   
des cris d'enfants   
maraudant quelques feuilles sèches   
pour sur les pupitres   
énamourer de couleurs automnales   
une joie sans cause.       
 
Chemin de descente   
des chenaux vers la terre   
les souvenirs opèrent   
en résonance d'un souffle d'air   
brumes imaginaires   
écartant les doigts du silence.      
 
Suprenira vojo
kiel varmaj lakto bukloj
akompanata de solida brouillaminis
sonĝaj kristaloj
nekutima materialo
trinki purigante la gorĝon.      
 
Ni estos solaj
kaj po du
elspiri to hue to dia
malica kontentigo
esti tie kun malmulte da zorgo
kun nenio por fari la tutan tagon.      
 
Passe ton entrain et me viens    
descente dégoulinante des eaux de pluie   
Sois l'émotion de l'extrême présence   
à gonfler de mots   
à point nommé   
la semence du sans-soucis.      
 
 
1114

Blua Viro Mi
rigardi unu la alian sub griza ĉielo
kaj vivi denove
en speciala operacio
kun la anĝelo de la malplena paĝo
vizaĝo al vizaĝo
trafinte fundon
en ĉi tiu malfrua somero
ĉe la vojkruciĝo de vizioj
malfermitaj pordoj
por ricevi
poste foriri
GPS malŝaltita
ne distingi la veron de la ornamo
la rideto de katastrofo.      
 
Blua Viro Mi   
ni ambaŭ
ŝnurigita sur la Evettes-kresto
milde en doloro
en la freŝeco de trankvila mateno
kiam la ombro supreniras la litkovrilon
ĝis la fundo de la cirko.       
 
Blua Viro Mi
forlasi la enhavon
la rigardo neniam vagas
la dolĉa rigardo de la bebo
perdita en malpleno
kie nei
la princo marŝante sur akvo
sen regulo
hazarde
per sia granda tranĉilo
dum ni ankoraŭ devas malkovri
la bela floro de sango kaj amo
svingita sur la gudrobetono de lasta aŭdicio
antaŭ la fina retiriĝo
sen rezisti arbustajn laborojn
de dissolvita identeco.      
 
Blua viro Mi
mia patro
mallerte
distrite
klare
fuĝis
en la batado de papilia flugilo.      
 
1113

Ni iris tra la herbejoj
malsekigu niajn hufojn en la roso
por vagantaj bovinoj
revenigu la ribelanton
en la stalo de reĝo Johano
la paŝtisto de Labro
engaĝita al florado de la tombo de la prapatroj
de Saint Mary le Cros.      

Kaj ŝia buŝo ridis 
à l'horizon qui fume   
l'heure était au retour   
des dorures déclinantes   
d'un automne naissant   
brodant dans l'herbe aux doigts de fée   
quelques souvenirs à venir   
ombre de l'été.       

Minutes étouffées   
dans un sanglot sans reflet   
les châteaux éventrés   
dentelaient la fresque des brumes   
étalant l'ocre du soleil couchant   
dernières flammes d'un genévrier géant   
brassant dans la bassine aux lessives   
les clarines tintinnabulantes.      

Et moi maintenant   
près de la fontaine   
couché dans la chevelure des frênes   
à peine moins haute que le milan   
regardant écoutant   
papillons et criquets   
embrasser dans le cercle du ciel   
la présence de la Joie.      

 

1112

Nuages noirs   
et monde déviant   
le flot des aventures   
scintille   
à même les pustules de terre   
sur un tapis d'aiguilles sèches.      
 
Pas de main dessous la peau   
juste le pas de deux devant l'ailleurs   
à cette heure   
d'heureuse mission   
à regarder les choses roses   
à rebours du soupçon.      
 
Simples et centrées   
les caresses souples   
de charge et plénitude fardées   
sont de peine et de misère   
ce qui cerne de prêt   
l'expérience forte.      
 
A le dire   
avec effort   
d'éclats et d'aurores mêlés   
traduise l'Ouvert   
contre le cœur   
du poème mon ami.      
 
Survenu   
d'une vie recluse   
de carrières abandonnées   
le souffle prospère   
un soulier glisse   
sur la sente suivie.      
 
Ne plus gémir   
à se rouler sous l'édredon   
genre particule de l'espace   
à vivre en creux   
dans le maintien revisité   
du choc de l'esprit.      
 
Ohé ! ohé !   
le refroidi
au delà du premier bond   
réminiscence du passé   
l'écureuil de l'émotion    
aux couleurs rousses manifestées.      
 
Un cristal sur ton épaule   
et pan dans le mille !   
la torture caracole   
cortège des ombres   
étreignant d'un flot de sang   
la fraîcheur d'un matin vibrant.      
 
Au commencement   
le grand écart   
valse des soifs étanchées   
prononce énonce   
romance consommée
le mystère d'un coin de paupière.      
 
Chants se répartissant   
de débris en débris   
font des lumières mortes   
le grand soleil initial   
sonnant trébuchant   
le nez dans l'herbe mouillée.      
 
Affronter la mort   
sans répit   
à coups de maillet sur le ventre   
en retombée de l'été   
laisse automne apparu   
sans que traces subsistent.      
 
Vagues mucilages    
sifflant tel merle en campagne   
occasionnent passage étroit   
sans quoi tout droit   
serait permis le rondin de bois   
jeté dans l'âtre des attentes.      
 
 
1111

Si rien   
si peu   
d'attendre Sylvain   
aux yeux de myrtille  
sur la dalle son étal    
et que les arbres meuvent   
à corps à cris   
le korrigan de l'esprit   
se voire belle romance   
ce soir   
au carrefour des sentes éternelles   
d'avoir été   
d'être encore   
la pulpe et le jus   
d'un sourire   
d'un soupir   
pour d'amples brassées   
offertes au tout venant   
le korrigan   
des pardons et des abers   
en charge du chaudron   
à encourager   
celui qui   
celui quoi ?   
m'émeut et me nourrit   
de contes et de récits   
aux quatre coins de la table ronde   
à faire du cercle   
la croix et la bannière   
de la franchise   
payée cash   
tôles froissées   
à mi-chemin  
de la stance   
de moi venu   
sur le tard mordre une dernière tartine   
darder quelques lumières   
sur l'avenir étroit   
houppelande ouverte   
sur la lande   
le korrigan   
des brûlures d'estomac   
qu'aurait trop chargé la chaudière   
de beurre et de cidre   
" Patte velue "   
tout droit venue   
d'une cupule   
entre fougères et bruyères   
califourcher sur le rocher 
quelque manant   
en pente descendante   
vers la mer murmurante   
mouette rayant la plage   
d'une plume légère   
portée vibrante   
musique émise   
à effacer sa trace   
sur le rivage des allers venues   
un quart de ton   
en retour de mission.      
 
1110