Point d'âge  
 à qui appartiennent les souvenirs   
 de nous inspirer   
 d'actes lourds de sens   
 cérémonieux même,   
 images révélatrices   
 d'une force vitale   
 de corps et d'âme   
 partisane. 
    
 Point de mariage   
 forteresse poreuse   
 bourrée de possessions communes   
 en menace   
 sans réel danger   
 par peur de la rupture   
 épouser la forme jeune et souriante   
 en solitude aboutie   
 sans que visage surgisse.   

   
  514

 Point d'âge  
 à qui appartiennent les souvenirs   
 de nous inspirer   
 d'actes lourds de sens   
 cérémonieux même,   
 images révélatrices   
 d'une force vitale   
 de corps et d'âme   
 partisane.  
   
 Point de mariage   
 forteresse poreuse   
 bourrée de possessions communes   
 en menace   
 sans réel danger   
 par peur de la rupture   
 épouser la forme jeune et souriante   
 en solitude aboutie   
 sans que visage paraisse.    

  
  515

   D'une patte réjouie   
 en élégante compagnie   
 elle avançait sur le chemin montant   
 de sable et de graviers grinçants. 
      
 Il fallait passer par là   
 sans se couvrir de faux-fuyants   
 d'adorables rouflaquettes   
 de queues de pie   
 d'enflures démonstratives   
 ni de bastonnades à l'égard de l'ego.  
    
 Je suis   
 donc j'avance   
 sans que le reflet ne m'étrangle   
 j'organise le camp de base   
 j'équarris les angles de la permissivité   
 je crée.  
    
 Pas de mentalisme   
 l'action livre ses horizons   
 l'œuvre éclot   
 la confiance est là   
 pleine de coquelicots   
 en corbeille pleine   
 d'une réciprocité l'autre   
 aux confins d'une réalité ordinaire et non-ordinaire.  
  
 
  511

   Sur le pont les trains passent   
 vibrants et colorés   
 grappes de souvenirs   
 à la gorge arrachées   
 orgueil remisé   
 l'air vibre du rauque des crapauds   
 les chapeaux tombent   
 les cheveux se dressent   
 un bouquet de fleurs des champs   
 une senteur de foin   
 une éclaircie entre nuages   
 le temps est en plein emploi de lumière.     
 
 Frappe de la mailloche   
 le cuir du tambour   
 le son court   
 ridules de la rivière   
 les cloches à la volée   
 entrent au temple   
 les officiants de l'acte   
 gravissent le mont des muses   
 sous le chant psalmodié  
 des guerriers de l'oubli.  

    
  512

  


 Paŝon post paŝo,   
 de vojaĝo al vojaĝo,   
 en l'arène d'un cirque   
 où la roue tourne    
 la rumeur soulève les rideaux de velours.   
  
 bunta enirejo,   
 brua barnum,   
 levis polvon   
 de la besta procesio   
 les passions de l'âme   
 levita al la pintoj de la temploj   
 démantèlent   
 la lente construction de la raison.  
      
 De sango kaj koloroj,   
 les cris furieux des Erinyes   
 detruis la pejzaĝojn de infanaĝo ;  
 la argilaj lipoj de fontoj    
 faris vojon   
 kun cementaj ajutoj,   
 la ŝtono de la protektoj estis elŝirita,   
 la heĝoj estas dehakitaj,   
 plenigitaj fosaĵoj,   
 la arĝenta vulpo   
 ne trouvera plus le centre des offices, 
 malbona vento blovas la terbulojn   
 al la sekaj ŝtonaj terasoj,   
 maljuna frakseno flustras siajn lastajn disponojn.     

 La nokto kukas,   
 animaj kolomboj   
 superpendanta   
 rompoj de la homa kondiĉo ;  
 popolismaj mensogoj   
 anstataŭi la kanton de la poetoj,   
 la spuroj de militmotoroj   
 sekvu la ferajn ŝuojn de la harplena,   
 la ĉielo malheliĝas,   
 eĉ la arboj skulptitaj de la okcidenta vento   
 kuŝiĝu en la ŝtormo. 
    
 La aero estas malbona,   
 kontraŭ la plormuro   
 les papiers de l'envie   
 ĉifita kaj devigita   
 ĉe la artikoj de la ŝtonoj   
 kovritaj per likenoj   
 fariĝi anhelanta karno   
 de hazarda tzimtzum.   
   
 malgrasaj manoj,   
 el la poŝoj por kongrui   
 grati forgeson ;   
 ruliĝantaj okuloj   
 tranĉu la valorojn de la spirito,   
 crème sulfureuse   
 maquillée d'un sourire de clown,  
 nos errances dernières sont à portée des crocs.  
   
 La furiozo transprenas   
 nokte,   
 en silento,   
 enlaidie par les passions de l'âme   
 bataloj kaj malamoj ;   
 makulita per levado   
 novaj rikoltoj,      
 annonciatrices des renaissances à venir.  
    
 Estas oficialaj herboj   
 ol tiuj de printempo,   
 kolegiaj herboj    
 de la kiso de geamantoj    
 disĵetitaj    
 serĉante la grandan renversiĝon,   
 pecon da pano   
 ĉe la fundo de la sako,  
 l'eau dans le creux de la main. 
    
 Nous entendrons le son des ricochets,    
 ŝtonetoj ĵetitaj sur la riveron,   
 alirebla por azilpetantoj,   
 en sortie d'exil.  
   
  513    
 
 
 
 
 
 

   Au profond du lac   
 le noir   
 l'intime   
 l'appel du mystère.      

 Habituée des berges   
 la roseraie   
 clapote d'aise   
 résistant d'aller plus avant   
 au large des sources   
 que le vent suscite   
 étrangement libre   
 devant la bête   
 aux lampées déraisonnables   
 creusant   
 mandibules sèches   
 la cupule où broyer nos émotions.  

    
  510

   Du dextre au senestre   
 l'essuie-glace du regard   
 écarte le visible de l'invisible   
 sous le frisson de l'ecir.  
    
 De potelés nuages ponctuent   
 de leurs sourires lippus   
 la pensée des clarines   
 que l'écho accastille.    
  
 Monte enturbanné   
 d'effluves lacustres   
 le hasard vrai   
 de notre origine.  

    
  509

     Tranĉu al la kapo   
 ŝiaj grandaj okuloj de fajra meĉo   
 elstara el finaj sagoj   
 ŝi ĵetis vivon   
 en ĉi tiuj altebenaĵoj kiujn la vento formas   
 de siaj lanaj mufoj.   

   
  506

   ĉifita papera muziko   
 sur la ondeta lageto   
 inter la arkianĝelo kaj la murex   
 purpurina strangolado   
 dimanĉaj sonoriloj   
 sen averto   
 la sako estas plena de leontodoj   
 irante kontraŭ la bordo   
 ŝi rulis sian ŝtonon.      
 Birdo pasis   
 ridetante ridetante   
 la brovo de la nuboj.   


  507

   Au bistrot de Brion   
 il n'y a plus de mégots   
 juste des bouquins   
 et des mets aux herbes du Cézallier.  
    
 La pièce est sombre   
 l'agencement de bric et de broc   
 laisse entrer la lumière   
 par les fenêtres basses.   
   
 Dehors   
 entre l'ortie et la berce   
 la table à pédale   
 reçoit la liqueur.   

   
  508