Рок асвятляе букавы лес
такія вялікія скарачэнні
што слізгаюць языкі і смакавыя рэцэптары
з вострым калчаном.      
 
Вецер шалее
цякучасцю яго падолаў
сагітальнай гаворка
танцоры світання.      
 
Элегантная трылогія
прыход друідаў
ля праходу фантанаў
у сукенках упрыгожаных колераў.      
 
Няма фіксаванага позірку
на фурнітуры шолах
лістота таполі
чым маўчанне.      
 
сінія рукі
супраць тваіх белых грудзей
да дарэмных тэндэнцый да ўраўнілаўкі
не абяцае нічога добрага
чым пругкае хваляванне душ і пораў года
Марш у рытме тав
гэтага дабрадушнага імпульсу
якія мы будзем спалучаць.      
 
 
841

Пакіньце свой след у свеце
утвараючы аблокі ўвечары
абедзвюма рукамі патухлай парусіі
прызямленне ў пагрозлівы шторм.      
 
Ідзе на сцежку
мы супакоілі летуценні
з'есці агонь неразумнасці
выгнуць спіну перад надзеяй.      
 
Каму шэпт нізкіх абдымкаў ?   
Чыё жыццё за кавалак хлеба ?   
Чый бліскучы мароз бортніцтва ?   
пара маўчаць на гары.      
 
Існаваць больш не падыходзіць
у гэтыя часы сухога месяца
блізка да выгод
што балбатня ценяў палохае.      
 
Пацярпець ад галавы
калені і ныркі
зрабіць дзень больш прыгожым
пры вяртанні мінулых хваль
у мілагучным штуршку
шэпт лазуры
сузіраць сярэдзіну неба
нібы ён з'явіцца.      
 
 
840

Au coin du feu   
le barde aux cheveux roux   
s'est mis à chanter   
l'histoire des enfants obstinés.            
 
Ils étaient jeunes   
et finirent ligotés et morts   
par noyade sous le pont de Nantes   
à leur arrivée dans la vie.      
 
Depuis, l'aube s'est levée maintes fois   
et nous avons été jetés de par le vaste monde   
pour voir s'entre-tuer les amants de la veille   
au coutelas vous dis-je et sans baisser les yeux.      
 
Niché dans l'anfractuosité du mur   
un chien s'est étiré baillant fort  
et sa gueule ensanglantée   
laissait paraître deux glandes inamicales.       
 
Sagesse vernissée   
au nez en trompette   
le masque sanitaire   
arraisonne la croix et la bannière.      
 
Des bougies sur le rebord de la fenêtre   
marquent le retour de l'esprit   
passe-murailles des mots pour se dire.
   
Nous ramassâmes les âmes   
à pleines brassées   
sans rebrousser chemin        
en picorant les grains dorés     
des poules d'alentour 
caquetant de plaisir.      
 
 
839

 

 Жорсткі торэнт
 з шолахам і суцэльным следам
 маскіруе нерухомасць пікаў
 у атачэнні маўклівых елак.
  
 З краю рукі
 хрыбты і даліны
 ўдых выдых зараджаецца зялёны
 яловае сэрца празрыстае.
  
 Паміж гарычкай і лілеяй мартагон 
 сурок паліць 
 са сваімі кулісамі маленькіх крыкаў 
 пучок свежай зеляніны.
  
 Мяркуюцца пакеты для ног і ежа
 мы апырскваем луарскімі вінамі і добрымі словамі
 катацца з драцкай галькі
 пад ударам шарыкаў для петанка.
  
 раса
 жамчужыны святла, прапанаваныя адкрытым лісцям
 разгортвае сваё вясёлкавае дыханне
 зародкавага промня ласкі.
   
 У сваёй асвечанай шчодрасці
 у яслях абдымкаў
 на дне чорных чыгунных гаршкоў
 зваліўся ў ачаг цудаў
 геніямі люстэрка
 вянок гучных галасоў
 працаваць употай
 у установе Sans-souci.
   
  
  
 838
  
   

 

      Тут і там   
 вы б бачылі гэта   
 прыгожы лясны тхор   
 чалавек у мышына-шэрым убранні.      
  
 Тут і там   
 як вядома   
 дзень зялёных бутонаў   
 яны знайшлі рай.      
  
 Тут і там   
 Нібы нічога не было   
 аддалі сябе ў суд   
 на канапе прынцыпаў.      
  
 Тут і там   
 у абмен на прагулку   
 сонечны смех   
 заглушылі тое, што будзе сказана.      
  
 Пена добрых дзён   
 на карнавале апострафаў   
 яны кульгалі па сцежцы духмяных траў   
 штурхаць перад імі воз з ахвяраваннямі   
 каралі і каралевы   
 гэтыя фіфрэліны з гайярдскай дудай   
 калі на вуліцы было холадна   
 раскалоць камень на лузе Лакомб.      
  
  
 836
   

Паміж сабакам і ваўком
пры стрыманай свечцы
даць руку
да гэтай тонкай заслоны.
 
Паміж сабакам і ваўком
у святле анёлаў
гэта рухаецца туды
у царкве прыроды.
 
Паміж сабакам і ваўком
без неабходнасці размаўляць з
аблізаць вялікі палец
як моркву ў траўні.
 
Паміж сабакам і ваўком
уцёкі не абыходзяцца без траўмаў
толькі трохі бальзаму
на сэрцы ў шнарах.
 
У гэтай паўзмроку
на лупіне час прыйдзе
падымаюцца ляпы і ерэміяды
учорашнія мае мілыя ночы
паслядоўнасць добрых частак
праведзенага жыцця
фыркаць і лунаць
на густую грыву хмар.
 
 
836

 

 Se délie l'infamie   
 pour qu'aille à vaut l'eau   
 la plainte et le bon mot   
 que le regard aiguise.      
  
 Partir est souvenir étrange   
 en ce lieu où l'orage éclate   
 le ventre des mésanges s'ouvre   
 sous le cimeterre de l'ordre plumassier.      
  
 Ne plus se retenir   
 sur la pente des pleurs   
 à dessein d'être contaminé   
 je chéris la vigueur des abers.      
  
 Mille paroles n'y pourront rien   
 à cette tête ballante sous le coutil   
 la frayeur exorbite nos yeux   
 sans que le jugement soit honnête.      
  
 Marcher le long des rives   
 amène brise à disposer de soi   
 et quand passe un vol d'oies de mer   
 la voix des abysses souffle 
 sourde voix pour menterie extrême   
 s'accaparer l'étoile   
 au front des causeries    
 de l'amante éternelle.      
  
  
 835  

 
 
 

 
 
 Outre Rhin   
 il y a le mien du tien   
 l'accord mélodieux   
 de l'errance et du lieu.      
  
 Par dessus la margelle   
 j'ai croqué le cœur des salamandres   
 comme craquantes airelles   
 découvertes sous la cendre.      
  
 En souvenir d'avoir été   
 le doute est en chemin   
 de ses frasques passées   
 plane l'ombre du destin.      
  
 Puce à l'oreille   
 poil au menton   
 de gouleyantes merveilles   
 n'avaient point encore prit nom.      
  
 Ne morigénons plus   
 ces hommes aux couvades lasses
 soyons à la fenêtre   
 à recueillir l'haleine des poulbots    
 d'un lichen aigre-doux   
 s'exhalant à s'y méprendre   
 tel le son des souliers ferrés   
 crève l'œil du maraudeur.      
  
  
 834