Sais-tu que le vent   
parsème les soucis le long du trait de côte   
et qu'à l'aube   
Aux premières lampées de miel   
se glisse la femme au manteau noir   
à même le cou paré   
pour que la hache claque sur le billot   
en ces temps de misère   
où l'on avait remisé au fond des granges   
la pourpre et l'or de cette manière d'être   
en disposition d'épeler la phrase dernière   
que le prêtre tendait bras levés vers le ciel   
sans que sourcille le moindre nuage   
si ce n'est cette voix   
nous intimant d'éviter l'incartade de la tendre prière   
lancée du bord de la falaise   
à remonter la pente au risque d'envenimer la course dernière   
des dragons de l'esprit   
écumants de vague en vague   
au libre accès de ces lieux   
aptes à la brassée ultime   
nous délivrant de la montée des eaux   
les coquilles vides de notre mère la Terre   
écrasées tel menu fretin   
en bord de route   
où Vivre est la moindre des reconductions     
à notre époque de grande Réinitialisation.      
 
 
853

eternigi
eterne
sen mortigi vin.      
 
Ludante sian rolon kiel la patro de la nacio
kaj niaj infanoj
kun kompato sen esti stulta.      
 
Konservu vian idaron
esti tuŝita de la rompitaj vivoj de unu la alian
sen esti seniluziigita.      
 
Sentu la dolĉan amarecon
milde etendi   
metante la kapon sur la bruston de sia patrino.      
 
Kaj ne "ajna patrino"   
ambaŭ filio aŭguras la persiston de vezikoj de la esto
en la pipoj de la rilato.      
 
Konvinku vin, ke ĉio havas finon
kaj ĝi ne estas la fino
kaj ke ĝi estos io alia sed sen ni ĉi-foje.      
 
Premante la oranĝon tro multe
la suko ne eliras
fingroj kunpremitaj sur fuŝa projekto.       
 
La vivo ne fluas
kaj eĉ se estas antaŭ
nenio diras, ke ĉi tiu rilatas al niaj gepatroj.      
 
La familia nomo enskribas sian spuron sur la steleo
vidi aperi nomon, kiu ŝajnas esti lia
kiam estas al aliaj ludi.      
 
La konscio de ĉi tiu relajso estas Lumo
kie eĉ en aŭtuno
sufero petas nin labori.      
 
Girlando de niaj faroj
en beleco kaj kreivo
la rapida paŝo de la infanoj de la antaŭa tago
engaĝiĝu la maljunulo de hodiaŭ
por deklari ilian identecon
antaŭ la gutado de la kandelo
avide incitante
krakigi la praktikon de Amo.      
 
 
 
852

Ĉi tiu kaligrafia monto
al la akvodislimo
kiu malfrue semas la ĉielon
de muzika stabo
miriga
de la plej eta horizonto.      
 
De bruo de bastringo
ĉe la pordo de la garbejo
la ŝtormo ĵetis siajn hajlon rekte en la defluejon
dum la maljunulo
kapo ripozanta kontraŭ la granito
reludis sian vivon al la ritmo de la sezonoj
sen rimo sen kialo.      
 
Trempita en pluvo   
la muro disfalis
plena de proponoj kaj decidoj
kiam leviĝis el la profundo de la katakomboj
la raŭkaj voĉoj de malimplikitaj vortoj
brakoj plenaj de Beau de Vrai kaj Bon
ol oblikva penso de la ludema Menso
tordita
kaŭris sur la selo
de malferma ĉielo.      
 
Rebecca ĉe la fino de ŝia vidvineco
naskis ĝemelojn
ĉe la ordoj de inversiĝo de tempo kaj spaco
ol la brakumo de la koro kun la foliaro de ombroj
faris sian propran la leviĝon de la serpentoj de la Tero
al lia brusto de ĝojo kaj steloj aspergis.      
 
 
851

Finement récalcitrante   
la chèvre tirait sur sa longe   
en quête du brin d'herbe bien disant.      
 
Il y avait du sang sur le papier  
et la porte s'ouvrit   
devant l'Eternel.      
 
Accoucher et se taire   
accoucher sans crainte   
permettant le chef-d'œuvre.      
 
Objet de désir   
au culot je te demande   
quelles sont tes conditions.      
 
" Mi mortis " d'esprit    
et suis parti à l'écart   
avant de gravir la matrice du crâne.      
 
Au pied de la muraille   
j'ai entendu les chants de l'Intérieur   
et suis allé me sécher au soleil.      
 
Le désir mon frisson   
retourné comme une manche à air   
sans possibilité de choix.      
 
Je ne rêve pas je pleure   
et peu s'en faut de la connaissance   
si la Vérité me fait sourire.      
 
A l'énoncé des schémas tristes     
je propose le linceul des pensées   
en accomplissement du plus grand que soi.      
 
Et si la partie pétarade   
et que je sois concerné par mes enfances   
alors l'amplifié sera ma résurrection.      
 
En arrachant le feu de la main des dieux   
nous ne mourrons pas   
nous serons engendré par le double de nos élans.      
 
Un sommeil transitoire ouvrira la montagne   
et la mise à jour du grand Passage   
adombrera le monde de demain.      
 
La page écornée du livre de sagesse   
suintera d'une douleur intense   
à nous resserrer dans l'étau de notre histoire.      
 
Ici point de départ   
en ordre ou en désordre   
la Lumière nous happera.      
 
Et se sera le classement   
selon son vécu intérieur      
et se sera le palais Farnèse offert aux envahisseurs.      
 
A construire et déconstruire   
nous séjournerons dans les douves   
alors que le Château est en haut.      
 
Brèche imaginaire   
où roulent les rouleaux de la mer Morte   
mon âme dérive en audace d'un mouvement.      
 
A ne plus soutenir le linteau du palais   
nous risquons la sentence de la science   
Saturnales par où fuit le rat.      
 
Rat des villes rat des champs   
rat des viles entrailles   
et rat du chant de l'aube.      
 
Comme un sablier qu'on ne peut retourner   
à toutes voiles vers le Sud   
clamer le déchirement de l'hymen.      
 
Force sépulcrale des reliques saintes   
pendues dans la nef en bout de chaînes   
il est temps de demander des comptes au Juge.      
 
 
850

Les reins ceints du drap des moissons   
il parcourait la Lande à grandes enjambées   
guettant par le menu les mousserons de la nuit.      
 
Se courbant près des ronds de sorcières   
les bretelles de sa salopette se tendaient   
jusqu'à ce qu'un bouton pète.      
 
Rien ne l'arrêtait dans sa tâche matutinale   
ni la rafale de vent qui annonçait la pluie   
ni l'heure de lever des enfants.      
 
La chienne Riquette lui tournait autour   
sautant de sauterelle en sauterelle   
les pattes luisantes de rosée.      
 
Vers l'ouest les cloches de l'église   
sonnaient l'Angélus   
sans histoire comme d'habitude.     
 
Le couteau replié   
le panier plein   
le béret ajusté   
le pantalon remonté   
il retournait vers la maison   
la chienne le précédant   
en passant fier comme Artaban   
devant la charrette bleue.      
 
Les survivances meurent aussi   
sans que les comédies musicales 
de Michel Legrand sifflotées entre les dents d'or   
n'enfreignent la brume venant de Laroussière   
au risque d'éloigner les cendres   
des touffes de joncs près de l'ancienne mare   
que nos anciens avaient creusé de leurs pics et bêches   
dans un monde parallèle.      
 
 
849

Kun salteto
ni estis ĉe ŝia domo
por memori la saltojn
plenluno permesis.      
 
Alkroĉita al preparita stirila bendo
la Virgulino de Lourdes
en sia fosforesko
estis la GPS de la gastigantoj de ĉi tiuj lokoj.      
 
Je malluma nokto
Ne necesis pli
tiel ke malvolviĝo de la Fangeoj
ĉu listigi en la Guinness de la ferioj.      
 
Preter la Supreniro de la Kruco
la domo aperis
tie ĉe la fino de la vilaĝeto
drapirita en blanka tuko.      
 
La seka ŝtonmuro estis disfalanta
la avo riproĉis la etulon
filmi Jeanne tro sola antaŭ la taverno
sur la vojo pasis aŭtomobilo
ŝprucigante akvon el la sulko
du arboj estis plantitaj
cindro kaj kalko
venante por grati la fasadon de aŭgura skribo.      
 
 
848

Ĉifante la altan herbon
la viro kun la pluma vizaĝo
ornamis sin per la koto de la marĉoj.      
 
Je ĉi tiu alta punkto de dotoj
li plenigis siajn poŝojn per la kodiciloj de la pasinteco
tia rakonto de sia tempo.      
 
Per tiaj ĉarmaj entreĉaroj
kolekti, beni, listigi
li dorlotis La Roche Branlante.      
 
Ŝajnigante veni hejmen malfrue
li prenis la kanalvojon
sen manki kuraĝo.   
 
Ĉe la enirejo al la fagaro
dum la folioj susuris
li estis absorbita de la vertiĝo de la vortoj.
 
Kopio de parodio
de la oferto en paruzio permesita
la Tero ŝveliĝis pro elstara graco
en la kavo de la malaltaj nuboj
ol la aerpremo
kondukis malsupren al la arbaroj
de princa penso
taŭga por kliniĝi en respekto.      
 
 
847

Miksi la flanken kun la cimbalo
la orgenisto malsupreniris de sia balkono
aliĝi al la procesio.      
 
ni edzigu ilin, ni edzigu ilin
ili diris la infanoj de la festo
sub la bonodora baldakeno de Roranches-rozoj.      
 
Estis la urbestro kaj la pastro
harangigi kelkajn vortojn
la enjoyés en kostumo-jako kaj floraj roboj.      
 
Ĉu vi dirus al mi pli
ne mia fido
Mi revenos poste.      
 
Maldungoj
kelkaj sekaj genepiŝtipoj kombinitaj
atendante ilian ĝisdatigon.      
 
Ne povas plu elteni
ili rondiris de la kunuloj
antaŭitaj de iliaj ĉampanaj flutoj
greftante iliajn okulojn
en la pendiloj de ĉeesto al si
ĉe la naskiĝo de la Spiro
fulmo el la alta levita plumo
antaŭ la katedro de aferoj por diri.      
 
 
846

Un visage   
de terre roux assombri   
posé dans la levée de l'aube   
à même les senteurs de la nuit.      
 
Tu souriais parfois   
et ne pouvais que surseoir au retour   
du cycle des saisons   
manière de calmer nos ardeurs.      
 
Les aigles s’élevaient   
sans que la brume les enserre   
pour se distraire   
à même les coulures sombres de la roche.      
 
Malignité hirsute   
des acouphènes en proie aux klaxons de la rue   
les pieds cognèrent contre le bord du trottoir   
sans que le jour s'émeuve.      
 
Gardons auprès du temps venu   
la fresque des nuages   
et qu'à l'heure du passage   
la chute soit légère   
en l'appel de la marche des hommes de bien   
offrant leur soutien.   
 
 
845

Au palais d'hiver des palétuviers   
une prière juste une prière   
pour père et mère.      
 
A la pointe du Raz   
il est un ciel
que les maisons basses embarrassent.      
 
Du sol au plafond   
en déraison des choses d'hier   
passons la serpillière.      
 
Arrimés au prétoire   
nous espérons l'apocalypse   
les yeux couverts de gypse.      
 
Il est des jours comme ça   
à compter ceux qui restent   
après avoir retourné sa veste.      
 
Une plume d'aigle   
sortie de la besace   
puis trempée dans l'encrier   
inscrit le torrent de la vie   
jusqu'aux montagnes    
où se mêlent vertiges et tempêtes   
du sceau vigoureux   
de l'orage en goguette.      
 
 
844