Архівы катэгорый: Год 2019

музыка мятай паперы

   музыка мятай паперы   
на хвалістай сажалцы
паміж архангелам і мурэксам
пурпуриновые странгуляции
Нядзельныя званы
без папярэджання
мяшок поўны дзьмухаўцоў
ідзе супраць берага
яна каціла свой камень.
Праляцела птушка
усміхаючыся ўсмешкай
брыво аблокаў.


507

травеньская ружа

   Яна паслізнулася   
святла акружаны
паміж каменем і металам
два аконныя руге.

Хатні кряк
далучыўся да думкі
ружа ненавідзіць
выхад на сцэну.

Яна ўвайшла
Сусвету
у дадатку
з мяккім дотыкам.

Яна - рыса Дыхання
пашырэнне
бясслёзны
на жаночым родзе полымя.

Празрысты
спячая лань
яна вылупляецца
яна распараджаецца.



505

спячая Месаліна

 спячая Месаліна   
 у межах сімф   
 муза плюшчу, упрыгожаная макіяжам   
 выкрывае шэры твар нуды.  
    
 Пад гукі цымбалаў і аліфантаў   
 кавалер Трэнкавель   
 запаліць вогненным мячом   
 зграя, якая пажырае яго.  
    
 Тут няма ліхтара   
 кропка Карабістуя   
 паводле запалу   
 проста нейкі інаўгурацыйны аракул.  
          
 Заставайся маленькім чалавекам   
 да мазалёў тэме   
 каханы багамі  
 з велізарнай пяшчотай   
 наканавана ўляцець.   
   
 Маленькі чалавек   
 маленькая жанчына   
 павярнуць гадзіннік   
 боўтаючы іх праўды   
 сацыяльная і планетарная   
 у цені жыцця выгнання.  
    
 У гэтай непарыўнай павуціне   
 сінякі праходзяць   
 няма чаго сказаць   
 акрамя цішыні.     

    ( Кераміка Марцін Куэнат ) 

  504

на ўскрайку лесу

   На ўскрайку лесу   
жыцця
жыццё дапамогі
жыццё як прынашэнне
жыццё, поўнае сяброўства
жыццё, якое тчэ свой шлях і нішто не спыняецца
Плошча зеляніны
куды ступіць
такое далікатнае паглыбленне
чым сам выгляд
маляваць крывыя будучыні
Лужына вады
Каб хадзіў
наперадзе
да ночы
вызваліць надзею
яго зручнасці
Застаецца баразна святла
дзе прабел
хору
без адступлення
без ядром спрэчкі
рог пяшчоты ў сэрцы.


503
(скульптура Марціна Куэна)

Larmes de pluie en godille

 Сабака бегаў   
 sur le chemin  des bergères 
 entre les fougères accoutumées.    
 
 Navré de devoir frapper   
 такі прыгожы мужчына   
 на соннай артэрыі.  
    
 мама наперадзе   
 аддаліўся   
 en simulation d'être pressée de rentrer.

 Дождж ішоў   
 і ўкалола твар   
 une brume nous recouvrait.      
 
 Прыліў нарастаў   
 мы чулі прыбой   
 frapper les dalles de granite. 
     
 На прыстані было бязлюдна   
 матрос у сваёй маленькай лодцы   
 чарапашная фірма   
 вы ўбачыце зарад   
 ancré entre les jetées du port.  

       ( жывапіс GJCG )
  
502
 

пры падаўжэнні дня

   На падаўжэнне дня   
калі ноч глыбокая
дзе дрыжыць навігатар
перад абліччам небяспекі, якая напаткае яго
ёсць гэтае святло
гэтая птушка, што зямлi весцiць
і сонца
калі веды нараджаюцца
што дзень - каханне
паветраныя шары надзімаць
у вытанчаным уздыме
шумныя паходні
адпужваючы птушак
як манна ў пустыні
калі голад ахоплівае нас.
Ці вымяраем крокі, якія трэба зрабіць
справа часу
глядзець справа
насіць на месцы
да ночы ?


501
(карціна Манон Вішы)

Écluses ouvertes

 Vivre la toile recouverte de couleurs   
 dans les deux dimensions   
 de l'une à l'autre   
 les brosses brassent l'air   
 coulures aux lanières gouleyantes   
 les signes éclosent   
 sitôt remis en leur origine.        

 Écluses ouvertes   
 la montée des émotions   
 fait vague unique   
 quand l'étrave saccage   
 l'eau et la berge   
 entre les rangées de platanes   
 au vent sifflant   
 sur les bourgeons à venir.      


  500

Le détachement du poète

 Le poète ne se relit pas   
 Il écrit   
 Il ne revient jamais sur ses pas   
 Il s'éprend de l'agitation des foules.    
  
 Il a compris à la fois tout et rien.         
 Le grand détachement.   
   
 L'expression poétique est peu réfléchie   
 Mais elle réfléchit le monde.   
   
 L'extérieur est un puits de mots   
 De maux m - а - у - x   
 À la source des mots.   
   
 Le poète ne sauve pas l'humanité   
 Il essaye de se sauver   
 Lui  
 En ses contorsions existentielles   
 Qui le font s'ouvrir. 
     
 Le poète est un gyrobroyeur   
 Il est le metteur en  mots   
 Des existences autres    
 Présentes ou passées. 
  
 Il est le vers et le fruit   
 Et le bruit   
 Et le verre et l'eau.

      
  499