Рэжуць да галавы
яе вялікія вочы з вогненнага кнота
выступ канцавых стрэлак
яна кінулася ў жыццё
у гэтых высакагор'ях, якія фармуе вецер
сваіх ваўняных рукавіц.
506
Архівы катэгорый: Год 2019
музыка мятай паперы
музыка мятай паперы
на хвалістай сажалцы
паміж архангелам і мурэксам
пурпуриновые странгуляции
Нядзельныя званы
без папярэджання
мяшок поўны дзьмухаўцоў
ідзе супраць берага
яна каціла свой камень.
Праляцела птушка
усміхаючыся ўсмешкай
брыво аблокаў.
507
у бістро Брыён
Au bistrot de Brion
il n'y a plus de mégots
juste des bouquins
et des mets aux herbes du Cézallier.
La pièce est sombre
l'agencement de bric et de broc
laisse entrer la lumière
par les fenêtres basses.
Dehors
entre l'ortie et la berce
la table à pédale
reçoit la liqueur.
508
травеньская ружа
Яна паслізнулася
святла акружаны
паміж каменем і металам
два аконныя руге.
Хатні кряк
далучыўся да думкі
ружа ненавідзіць
выхад на сцэну.
Яна ўвайшла
Сусвету
у дадатку
з мяккім дотыкам.
Яна - рыса Дыхання
пашырэнне
бясслёзны
на жаночым родзе полымя.
Празрысты
спячая лань
яна вылупляецца
яна распараджаецца.
505
спячая Месаліна

спячая Месаліна у межах сімф муза плюшчу, упрыгожаная макіяжам выкрывае шэры твар нуды. Пад гукі цымбалаў і аліфантаў кавалер Трэнкавель запаліць вогненным мячом зграя, якая пажырае яго. Тут няма ліхтара кропка Карабістуя паводле запалу проста нейкі інаўгурацыйны аракул. Заставайся маленькім чалавекам да мазалёў тэме каханы багамі з велізарнай пяшчотай наканавана ўляцець. Маленькі чалавек маленькая жанчына павярнуць гадзіннік боўтаючы іх праўды сацыяльная і планетарная у цені жыцця выгнання. У гэтай непарыўнай павуціне сінякі праходзяць няма чаго сказаць акрамя цішыні. ( Кераміка Марцін Куэнат ) 504
на ўскрайку лесу
На ўскрайку лесу
жыцця
жыццё дапамогі
жыццё як прынашэнне
жыццё, поўнае сяброўства
жыццё, якое тчэ свой шлях і нішто не спыняецца
Плошча зеляніны
куды ступіць
такое далікатнае паглыбленне
чым сам выгляд
маляваць крывыя будучыні
Лужына вады
Каб хадзіў
наперадзе
да ночы
вызваліць надзею
яго зручнасці
Застаецца баразна святла
дзе прабел
хору
без адступлення
без ядром спрэчкі
рог пяшчоты ў сэрцы.
503
(скульптура Марціна Куэна)
Larmes de pluie en godille

Сабака бегаў sur le chemin des bergères entre les fougères accoutumées. Navré de devoir frapper такі прыгожы мужчына на соннай артэрыі. мама наперадзе аддаліўся en simulation d'être pressée de rentrer. Дождж ішоў і ўкалола твар une brume nous recouvrait. Прыліў нарастаў мы чулі прыбой frapper les dalles de granite. На прыстані было бязлюдна матрос у сваёй маленькай лодцы чарапашная фірма вы ўбачыце зарад ancré entre les jetées du port. ( жывапіс GJCG ) 502
пры падаўжэнні дня
На падаўжэнне дня
калі ноч глыбокая
дзе дрыжыць навігатар
перад абліччам небяспекі, якая напаткае яго
ёсць гэтае святло
гэтая птушка, што зямлi весцiць
і сонца
калі веды нараджаюцца
што дзень - каханне
паветраныя шары надзімаць
у вытанчаным уздыме
шумныя паходні
адпужваючы птушак
як манна ў пустыні
калі голад ахоплівае нас.
Ці вымяраем крокі, якія трэба зрабіць
справа часу
глядзець справа
насіць на месцы
да ночы ?
501
(карціна Манон Вішы)
Écluses ouvertes

Vivre la toile recouverte de couleurs dans les deux dimensions de l'une à l'autre les brosses brassent l'air coulures aux lanières gouleyantes les signes éclosent sitôt remis en leur origine. Écluses ouvertes la montée des émotions fait vague unique quand l'étrave saccage l'eau et la berge entre les rangées de platanes au vent sifflant sur les bourgeons à venir. 500
Le détachement du poète

Le poète ne se relit pas Il écrit Il ne revient jamais sur ses pas Il s'éprend de l'agitation des foules. Il a compris à la fois tout et rien. Le grand détachement. L'expression poétique est peu réfléchie Mais elle réfléchit le monde. L'extérieur est un puits de mots De maux m - а - у - x À la source des mots. Le poète ne sauve pas l'humanité Il essaye de se sauver Lui En ses contorsions existentielles Qui le font s'ouvrir. Le poète est un gyrobroyeur Il est le metteur en mots Des existences autres Présentes ou passées. Il est le vers et le fruit Et le bruit Et le verre et l'eau. 499