Архівы катэгорый: Год 2019

час не з'яўляецца канстытутыўным

  Час не складае ніякага парадку ; што такое інтуіцыя хто яна сляпая да часу .

Час - гэта толькі мінулае і вечнасць . Немагчыма думаць пра час, лавіць час . Паняцце аб’ “цяперашні час” гэта аксюмарон

Час ? гэта вертыкальны касяк паміж двума часткамі акна ;  фронт, а пасля, блізкі, левае пачуццё / справа, двухдольная частка, у іншым месцы ? Думка трэніруецца ў яго вызначэнні … і час слізгае скрозь пальцы .

Час робіць дзяліцца і не спасылацца ; гэта дазваляе фальшывы дыялог паміж двума ілюзіі, гэта напаўняе страшнае нішто, гэта дазваляе размаўляць без пасля згадваецца, гэта скажае жыццё, ён кліча нас “супернічаць” гэта які не паспеў быць, за адсутнасцю жыцця, шляхам непрыняцця наша канечнасць .

Сімвал, яго, з'яўляецца ўвасабленнем рэчаіснасці, таго, што робіць сувязь паміж прадметам і аб'ект .

Ёсць некаторыя рэч па-за суб'ектам і аб'ектам ; ёсць рэзананс сустрэчы, несвоечасова .

Што ёсць супярэчлівы, наіўны, калецтва паміж суб'ектам і аб'ектам у адносінах адназначна, перавышае маўленчую здольнасць . Гэта падымае настрой і заахвочвае да руху і дзеянне, што дазваляе перайсці на іншы ўзровень рэальнасці .

Гэта неабходна змяняць сваё пазіцыянаванне, пастаянна распытваючы “спосаб, якім я” у параўнанні з светам . А калі гэтага не можа быць, калі ёсць паўторы тыя ж рэчы : гэта прапусціць цэль .

Ісці ад аднаго ўзроўню рэальнасці на іншы ўзровень рэальнасці можа адбыцца толькі тады, калі пэўнага стану даступнасці, калі нешта таемна пранікае ў нас, пры выразным назіранні без прадузятасці, медытацыі, выпуску разетка …

Менавіта тады а новы час, здымак, час, які нараджаецца, час там, ва ўспышку яго з'яўлення, учора і сёння, час па-за часам, у паўната моманту, нібы вечнасць была там, зараз, а надвор'е зроблена ў іншым месцы і адсюль, час сустрэчы, і што значна больш гэта сума таго, што выклікае нас і таго, што мы ёсць, час у павышэнне, якое спрыяе іншаму ўзроўню свядомасці, час ісці, а час ужо ёсць, час, які не з'яўляецца канстытутыўным, час, які тым не менш мы свеціцца, тады душа паднялася, гэта значыць ажыўлена падвойным рухам вітанне і самаахвярнасць, сабраныя ў самазапальванні .

191

ад скачка да скачка

   De saut en saut   
de sourire en soupir
de soupir en sourire
quoi que l'on fasse
aujourd'hui fera face à la finitude
pour demain
et après-demain
en débours de quelque nuit d'amour
~ accueillir le temps qui passe.

Eclose chaque matin
au chant du merle
l'aurore nouvelle
ouvre ses paupières
pour une journée convoquée
~ présence à ce qui est.

Remettre la maison en ordre
nourrir le chat
aller au marché
déjeuner avec un ami
ouvrir un livre
refermer les pensées
dans le linge blanc des souvenirs
~ accord avec ce qui vient.


498

свядомасць свядомасці

     Большасць, il est possible qu’on soit aussi la conscience de la conscience deet là, c’est de l’Etre de notre être dont il s’agit, ce qui nous ramène de l’existentiel à l’essentiel, cet essentiel qui n’est pas quelque chose d’abstrait mais la Vie de notre vie, le Souffle de notre souffle, la conscience de notre conscience….      

     Ce qui interroge pas seulement notre esprit analytique, mais notre “Зрок” et nous invite à faire un pas de plus, un pas au-delà des images et des symptômes dans lesquels nous pouvons nous arrêter. C’est alors savoir qu’on ne sait rien, c’est le commencement de la sagesse.

     La pluie peut venir, il y aura moi sous la pluie qui frappe le sol, qui bruisse et soulève les fragrances. Il y aura aussi l’Etre-Présence de ce qui arrive, cette conscience d’être là et hors tout ce qui peut nous arriver, l’instant de la rencontre comme jamais cela est arrivé, ce flash de grâce qui nous lie à bien plus que nous, dans le plain-chant de l’accomplissement et des adieux, sensations et réflexions dissoutes, hors le vivre et la mort de notre être identitaire, cette partie de nous-mêmes étrangère à nous et qui nous aliène, bien avant que la pluie ne tombe, bien après que le sol soit sec.

     Nous sommes et avons été, une trace, mais une trace qui avons troqué la connaissance contre le silence, la suspension des options de sens pour Etre, un avec soi, être Un.

495

Канцэрт белыя карлікі

 Канцэрт белыя карлікі   
avec petits bateaux bleus
frissons de l'âme.

Des nuages ténus
хупавыя шлеі
спіс
ноткі мёду
les pensées souveraines
déposées aux frisures de l'esprit.

Les passants du sans soucis
bouclettes silhouete
пад захадам сонца
пах зары
au travers du cèdre.

Mur granuleux
вока цукеркі
ікол месяца
адлюстроўвае мары
усмешлівая гітара
au glissedo des accords
што вы чакаеце
Ні тое, ні другое
si ce n'est cette brise
filtrant les souvenirs d'antan.


494

сноп пылу перад вачыма

   Канцэрт белыя карлікі   
маленькія сінія караблікі
гэта дрыжыкі душы.

Каб разрэдзілі хмары
хупавыя шлеі
спіс
ноткі мёду
ўстаноўка і дэмантаж
уладарныя думкі.

Бесклапотныя мінакі
кучаравыя кудзеркі
пад захадам сонца
пах зары
жамчужыны ночы.

Да зярністай сцяны
вока цукеркі
ікол месяца
адлюстроўвае мары
усмешлівая гітара
пры наступе пагадненняў
што вы чакаеце
Ні тое, ні другое
калі не звычайны вецер
вызваленне ад успамінаў мінулага.


493

au début il y a l’accord

 Au début   
il y a l'accord.

Puis seul
assis par terre.

Finir par se taire
quand le vent souffle.

Et ça continue
du sol au plafond.

A se nourrir
du vol des oiseaux.

Petite main
en partage des corps.

Posée sur le chaud
de la peau.

Affleure la bonne odeur
des fleurs.

Ondines précieuses
volent les papillons.

Dans le clair de nos yeux
le frais d'un matin frais.

Pour écrire en dessus
ce que lumière peut.

Pour bâtir en dessous
la source fabuleuse.

Au plein du visage
la bougie luit.


491

нараджацца зноў і зноў

   Naître à nouveau encore et encore   
au long corridor des pensées perdues
il m'arrive de quitter le fil
et refermer mon couteau
une fois la tranche coupée.

Reste alors la cruelle destinée
de la recouvrir de choses tendres
de l'obliger à disparaître sous le beurre
de la magnifier par quelque confiture
ou chevaucher par un morceau de fromage.

M'ai avis que nuit venue
l'esprit soudainement libre
plonge dans le songe
traîne de secrets inavouables
ô gourmandise pleine assumée.


492

на ручай падае Дождж

   На ручай падае дождж   
кірка кірка
ад вяршынь да мора
згарнуць будучыню
ад мора да крыніцы
успаміны вяртаюцца
бурбалкі дзяцінства
люстэрка сэрцаў
Зорны пыл
жорсткі на гліне.

Пад метанімічнай нахабнасцю
астранамічнага часу
начынне зялёны бубен с
высокія хвалі
ад прыстані ў гавані
кроплі вады
вадкасць
як зерне праходзіць
заплесці слізь нашых вачэй
свежая вадзяніца надзеі.


490