vi venas al mi tard le soir ô lune inassouvie kampara virino infano de la fiherboj konata maljunulo dans le miroir sous la luciole des souvenirs. rigardu supren proche de la torche ĉe la templo de atendoj. Sois Sainte Femme arc-en-ciel des désirs.
Sois l'enfant sidante sur la rando de la puto. Sois le vieillard oublieux al vanaj pensoj.
Sois la mèche kiu ekbruligas la fajron esti si mem.
Sois l'oreiller aux mille grains de riz bonvenigante kio venos en saĝa ĝojo une pincée de sel sur les lèvres brakoj etenditaj en brakumo flagranta lumo du jour à venir.
