Я не ведаю, хто мяне нарадзіў
 ні тое, што гэты свет
 ці хто я .

 Я бачу гэтыя светлавыя гады вакол мяне
 і знайдзі мяне
 у кропцы гэтай неабсяжнасці
 не ведаючы, чаму я тут, а не ў іншым месцы .

 Я не ведаю, навошта гэты невялікі час, дадзены мне на жыццё
 ляжыць тут ля маіх ног
 замацаваны спрадвечна
 у тым, што мне папярэднічала
 і ў тым, што пойдзе за мной .

 Я бачу толькі бясконцасць
 з усіх бакоў
 як пыл у сонечных промнях
 як форма, сцёртая наступнай формай .

 Што я ведаю
 гэта тое, што я павінен памерці
 але чаго я не ведаю
 гэта тая самая смерць, якой я не магу пазбегнуць
 і які выклікае мяне да жыцця
 як блудны сын
 на руках бацькі
 у гэтым таямнічым свеце
 дзе шчыліна абяцанняў
 заклікае нас быць такімі, якімі мы былі заўсёды
 у вясельным пакоі пач
 цень твайго ценю
 мой лёс .


 167