Echo éclos
de toi en bas
délivre-moi Seigneur.
Abandon à tout
aux creux des roches
coule la source.
Le cœur s'ouvre
en cette chaleur de l'eau
la tête a visage unique.
L'esprit vrille
au travers des racines rouges
la cible du lendemain.
Paix à mon âme
je le veux je le peux
Seigneur accorde-moi.
Juste un instant
fugace et doux
le corps nous est donné.
Notre Être dans un élan
se mêle
à ce qui n'est pas nous.
Cette sagacité
d'être dans la foi
jusqu'aux confins mêmes.
Prendre le risque
de quitter son promontoire
et conquérir l'instant.
Eclairer un peu
l'obscur de notre vie
concerne la Terre.
Ne pas avoir
à s'écarter de la perfection
du grandir de l'Être.
A fleur de peau
mûrit
la voix de l'aède.
L'œuvre est obéissance
le programme dépassement de soi
de ce que nous croyons agir.
Aux chemins de lumière
délicate et fraîche dans l'embrasure
Laurence aux mille soleils.
Somptueuse violette
oiseau du ciel invisible
pour une plume d'or ramassée.
Paroles d'aube
en aval du royaume
somment de transmettre.
Des canaux d'eau vive
décrivent à même la fontaine
la madeleine des enfants terribles.
Franchir la mystérieuse barrière
- seconde mort -
exige d'affronter l'invisible.
Connaissance induite
compréhension d'âme
précèdent l'envoi.
1124
Je veux pas
et puis je veux
m'en mettre plein la panse
à me faire des poches sous les yeux
pour aborder le lendemain.
Je veux pas
et puis je veux
convaincre sans vaincre
jusqu'au moindre moucheron
que la vie est belle et bonne.
Je veux pas
et puis je veux
aller cueillir les herbes aromatiques
pour tisane à la fraîche
contempler l'écureuil sauter de l'amandier au cerisier.
Je veux pas
et puis je veux
à la fois fier et embarrassé
me lever dès potron-minet
ouvrir la fenêtre aux drapeaux de prière.
Je veux pas
et puis je veux
aller quérir la romance
sans devoir de réserve
au royaume du regard dans le ciel.
Je veux pas
et puis je veux
tendre mes mains
pour tenir la pierre blanche
loin des bavardages.
Je veux pas
et puis je veux
fermer la porte de bois
du cabinet aux estampes
où travailler assure protection.
Je veux pas
et puis je veux
grimper à la Saint Michel
voir les dentelles des femmes
voler pas dessus le tabernacle.
1123
Pistil de la fleur voulu
encanaillé de prêt
au pandémonium des incantations.
M'en voulut-il
de me faufiler libre
au travers du roncier.
M'aurait-il préféré
juteux à souhait
écrasé sur la dalle de granite.
Point de traces
juste la courbure d'une esquisse
à la pointe de plomb aiguisée.
Esquisse du point du jour
à la parousie incertaine
des êtres dépenaillés.
M'est avis que le bât blesse
et qu'au fond des sacs de jute
conversent les charançons.
Le vrombissement des hélicoptères n'y peut mais
la trompe aspire
le guerrier respire.
1122
Mêlent bas
la chair et le sang
au sortir du bastringue
la chanson éteinte
émet un dernier râle.
Puisant le sable
dans le lit de la rivière
ils ont saccagé la perle des adoux
pour bâtir leurs maisons
les trois petits cochons.
Ce qui se perd se perd
et c'est tout bien compté
que les enfants aux cailloux blancs
de feu et de fer enceints
ont entonné l'hymne des anges.
1121
тарфяныя словы
словы, якія лопаюцца, як бурбалкі
на паверхні вады
гэты іншы твар маршчыністых слоў
якія прыходзяць з глыбіні вякоў
таматычныя словы
дакладна і добра
замарожаныя травы
падымаецца свежы туман
словы, якія стукаюць у рондаль
калі яна думае, што яна карэта
бадзяцца па сельскай мясцовасці
на млын Пон-Маўр.
Ces mots qui touchent
font des bruits de sonnailles
sur la draille
des paroles préoccupées
à se méprendre sur leur sens
en s'éloignant du bord du quai
offrant au clapotis de l'eau
ce qu'exigent à l'aube
les doigts agiles des dentelières
passés sur la toile rouge
le temps du sifflement d'un shrapnel
pour fourguer fourrure de mousse blanche
sur la parure des hommes-chiens.
Тыперэры быў недалёка
у межах дасяжнасці рукі
калі вецер гнуў пшаніцу
нагадваючы істоты раўнін
дрэва жыцця
пад небам, што нясе слёзы і стогны
гэтых людзей
звязаныя бацькі і сыны
збіраюся быць забітым
для гэтай акультуранай Еўропы
жалеза і палаючы агонь
шляхам смяротнага стрававання
тых, што прагнуць рабскай паслушэнства.
Il y avait tintamarre
sur les pavés de galets
déversant les biens pensants
dans les rues adjacentes
pour fleurs jetées
à pleines brassées
au passage des corbeaux
vaste emprise de misère
dispersant os et chairs
aux quatre coins de la déraison
qu'un pas de plus précipitera
dans les souvenirs d'enfance
à point nommé des énergies gaspillées.
1120
Збірацца з розумам
у рытме сезонаў
шлях ідзе ўверх
да абсалютнага нічога.
Пастуховая блакітная
ажыўляе краіну
к чорту камяні і аблокі
для новага імпульсу.
Дрэва застаецца
мёртвыя і цяперашнія
заглыблены рост
жыцця тычачак.
Пасля доўгага сну
гэта рэптылійныя формы
шэпт на вуха парадзіхі
вечнае адраджэнне.
D'herbes recouvert
il y a bon temps
que le dernier charroi passa
à devenir aveugle
pour mieux voir dans l'obscurité
engager notre masculin
à pénétrer son féminin
et déboucher dans l'infini
ô mère recroquevillée
gorge ouverte
constater la frêle complémentarité
des grandes lampées absorbées
ô reine
terre et ciel venant au contact l'un de l'autre
quand plane dans le cosmos
l'union parfaite
jaillie des deux pans du manteau de noces.
( карціна Сільвена ЖЭРАРДА )
1119
En harmonie
d'une main sûre
il traquait les corbeaux
dans la corbeautière
en défaisant chemise et corsage
selon les canons de l'instinct.
Мужчына Жанчына
свядомыя і несвядомыя
цені і святла
у беспарадку распранальні
была ежа
дыястала душы.
Lune et Vénus
étaient les yeux mystérieux
purifiant les chairs
et broyant de fines gouttes de sang
l'anneau des noces
remisé dans un ciel noir.
Пераадольваць перашкоды
навязаць валоданне des outils de la passion
pour qu'advienne
le troisième temps unifié
d'une fontaine de jouvence.
1118
У халоднай вадзе басейна
Я ўбачыў трох вадзяных павукоў
трымацца за рукі.
Без майкі і дрыжачыя ногі
Я трохі пасаліў
на іклах казярога.
У святле маіх валасоў
Я адняў некаторыя асноўныя моманты
ахвяраваць іх ясеню.
Accumulant l'élan des choses dites
il me parut propice
de blanchir les os du cimetière.
З працяглым лямантам
успенены звер водмелі
запаўняе дом ад падлогі да столі.
Бег па берагах
дзеці з паветранымі змеямі
асвятліў крокі жывых.
Слодыч
слаба выпраменьваецца
спрабаваў даць апошнюю прысягу.
Le bouvier de la constellation
rassemblait le céleste troupeau
à coups de bons mots.
Для большага святла
трэба было
больш усміхацца.
саскрабанне ракавін
хваля ў белых спадніцах
паўстане з адсутных успамінаў.
крышталёва чыстыя слёзы
паміж пустымі позіркамі
пастукае ў дзверы забыцця.
З усяго гэтага
ён будзе занесены ў журнал рэгістрацыі ўездаў і выездаў
перапаўненне выліванняў моманту.
На заўтра
дэкантаванне сімфоніі лепшых дзён
працягні рукі.
Супакоены жаданнямі
Я ўсё роўна дазволю яму паляцець
голуб міру.
Autrefois baiser fou
le jet du carrelet clôturera
la parade des splendeurs.
Здавалася б, шчаслівы
Стоячы на трыбунах
Я буду махаць клятчастым сцягам.
За тое, што адбываецца
у лагеры Cloth of Gold
мець элегантны абмен.
Перад палацам адным шэрагам
будзе стаяць
паляўнічы палюбоўнік і варажбіт.
Пакуль унізе старонкі піраміда гара будзе распаўсюджвацца
словы захавальнікаў мовы.
Il y aura du pain et du vin
sur ces rives ardentes
à portée musicale de la faim.
Тады і адкрыюць сезон
пад цнатлівым і ганарлівым позіркам
Багародзіцы ўкусаў.
1117
Мелюзіна фрактал
гэта быў месяц на самай справе
працяжнік з днямі.
Шолах духаў
у лісці сакрысціі
або пад дываном жыцця.
адважныя шэрыя мышкі
дазволілі сабе крыху вады
патануць у купелі.
Скрывіцца перад полымем
мы трымаем жыццё абодвума канцамі
пакуль струна не парвецца.
Кленаўклонныя манашкі
сапсаваў некалькі песень
пакуль не страціш сябе ў прытомнасці.
Больш за адно месца ў раі
з вялікімі ўдарамі вентылятара
гэта было тут, каб сказаць дзякуй.
Супрацьстаяць целам крыкам
мы дазваляем сабе паэзію
без здымкаў.
Фінальная кропка
у кафэ «Опера».
Я падмануў сваё паходжанне.
M'effacer du tableau
c'est chercher quelqu'un dans le noir
et peu m'importe que ce fût demain.
Ці быў натоўп, ці не быў
Я закрануў там крык птушак
над крэйдавымі скаламі.
Нават дурань ступаў у талерку
гледзячы праз трапіла
кропля крыві Божай.
1116
Voilà l'extérieur du cœur
mon frère
quand du chaos
arriveront les visiteurs
à même la pâtine vitreuse de l'aube
à soutenir de l'intérieur
la vision d'une autre vie.
C'est toi qui parlera
mon frère
de cette absence
après avoir versé le bol d'air
sur le parvis du temple
pouffant d'un grand fou rire
chaque image convenue.
La rivière des mots coulera
de pierriers en plages de sable
poussant de loin en loin
quelques branchages
à même les rives de la recognition
à couvrir les opercules langagières
d'ailes de papillon légères.
L'élan portera langage
pour calibrer les ouvertures
cédant devant le garçon en robe noire
la colerette du savoir
de rien l'instinct
de ce que dit
l'historien.
Арол будзе нашым гаспадаром
узнавіць дэкарацыі
нашага жадання жыць
чыноўнік з лёгкасцю
махаючы вострым языком
перад выцягнутымі целамі
жанчыны і быкі змешаныя.
Я буду расшыфроўваць
мой брат
сучкі і лікёр
да роду добра народжаных душ
падшываючы нішто
адарванай арабескі
світанак, дзе ўсё сказана.
Істотная рана
будзе першаснай цнотай
усмешка бацькі
адказваючы спакуслівым позіркам
што паэт
у поўнай занятасці сябе
назаву імператыўным абавязкам.
1115
