Любоўны фільтр   
 з сімфанічнымі туманамі   
 падняцца падняцца падняцца   
 вусны берага.      
  
 светлы фалікул   
 кішэню для пераноскі мёду   
 і лехон пяшчоты   
 выгінаецца на ветрыку.      
  
 Многія suçon   
 на вашым плячы   
 воблака падымаецца і апускаецца   
 загонныя загароды.      
  
 Я цябе шукаю   
 праз мокры верас   
 вока Гора на лбе   
 маленькая перапончатая рука.      
  
 Што з вопраткай   
 размешчаны на парэнчах   
 вочы пасуць нябачнае   
 мая амбона крошка.      
  
 Фелібрыдж   
 манныя ночы   
 праходзіць па ўступах   
 дзіця ў драўляных чаравіках.      
  
 чорны бант   
 на шумныя вадаспады   
 спуск   
 зрабіць вашу ўсмешку вясёлкавай.      
  
 Ты прыгожанькая   
 Я бачу цябе з забыўным запалам   
 бюст пад шоўкам   
 стралы святла.      
  
 Дрэвы такія высокія   
 таму зроблены з прыгожых галінак   
 чым сядзець, хістаючыся на кіі   
 Я вітаю плён сваіх думак.      
  
 Збор ураджаю адбудзецца восенню   
 раніцай, свежы ад гэтага абавязку   
 салодкая каціная лапа   
 няхай вее вецер.    


 399    

 Le corps dit   
 en dérive de ce qui vient   
 le plaisir et le mystère   
 aux rives   
 de dés jetés en pâture.  
    
 Glorieuse advenue   
 du temps qui passe   
 pour que vivent   
 l'élan des rires clairs   
 et le lait de ton sein.  
    
 Chemin montant   
 vers la gorge rauque   
 le cri souris des milans   
 pose d'un reflet d'ambre   
 la fleur éternelle.   
   
 Ma mie   
 aux draps froissés   
 mes doigts ne peuvent   
 qu'échancrer les portes du palais   
 où renaître en creux et en bosses.    
  
 Palinodie des offres   
 la marchande des quatre saisons   
 ne passera plus   
 au gai ruissellement   
 des roues ferrées sur le pavé.  
    
 Dénoue les rubans de la fête   
 Requinque d'une pichenette   
 les lanternes chinoises   
 le bandonéon recèle   
 plus d'un sel.    
  
 Laisse-toi lécher le bout du nez   
 par les chimères du château   
 monte la nuit près des tours de garde   
 blanche et jaillissante   
 la lune s'offrira à toi.   

   
398

   Se signalent les boutures   
 aux feuilles sèches de l'automne   
 en joyeuse compagnie   
 d'êtres debout visages ouverts.   
   
 La maison est de plain-pied   
 il suffit de se baisser   
 pour marier et la vie et la mort   
 cœur profond des échelles du temps.  
    
 Aux alentours   
 le ciel et l'horizon   
 vagues de verdure   
 déroulant l'espace.   
   
 La loi sacrée modèle la roche   
 se creuse la cupule   
 claire fontaine offerte à l'initié   
 des yeux pour voir l'autre. 
     
 Affirmer l'échange du départ   
 des cernes à hauteur des joues   
 cette présence diffractée   
 hors notre substance commune.   
   
 en chemin pour demain   
 sans que le sentier n'altère le son   
 de nos pas en ascension vers le lieu   
 où déposer les simples. 

     
 397

  туманныя камяні   
рэшткі калідораў з прывідамі   
падымацца над зямлёй   
вандроўны салдат   
нашых рассеяных душ.      
 
Тут жалеза баліць   
ён забівае і заікаецца   
закон нерухомасці   
у працэсіі дзікіх жывёл   
тканіны маршчын.      
 
У лагчыне далін   
авечкі пасуцца   
абмінуць чорнага вершніка   
у яго бразгаючай прыладзе   
вочы чырвоныя ад крыві.      
 
Разня пажадлівых   
нават ваўкі ўцякаюць   
над скалой   
з гладкай кавалькадай   
што аўтан вецер круціць.      
 
Даданыя жываты   
рукі паднятыя да сталёвых пальчатак   
каноплі дыхае   
стомлены   
прыгажуня выдае мяккае бразготку.      
 
Цэрус шпіёніць за жаданнямі   
фрэска адкладзена   
пад раму   
сакрэтны пункт   
проста зерне скуры.     
 
 
396

 

   Brillant incarnat   
 пры адкрыцці багажніка   
 mille fleurs de feu.   
   
 S'en vont cueillir   
 les diablotins de la céramique   
 au gré des flammèches.   
   
 Porte à porte   
 des objets offerts   
 l'éclat et la fêlure chantent.  
    
 Masque rieur   
 dans l'ombre de la grange   
 s'agite le pigeon coutumier.   
   
 De passage en passage   
 на парозе   
 dansent les boules lumineuses.   
   
 Le raku clame sa destinée   
 d'être à fleur de flamme   
 le bel endroit de l'âme.    

  
 395

   Голас з таго свету   
 такая прыгожая каралева, як мора   
 сагнуўся на момант. 
     
 У поўню   
 вы павінны даведацца   
 за так мала часу ?  
         
 Ідзі па сваім шляху   
 парадкі і беспарадкі   
 над узгоркам і долінай.   
   
 І давайце згінаць   
 калена на зямлю   
 гледзячы ўбок. 
    
 Ва ўрадлівы час вясны   
 падзей, паказваючы носам   
 прыгажосць успамінаў.  
     
 У прысутнасці багоў   
 кропка дызернінгу   
 цішыня будуецца.  
   
 Музыка капае неба   
 радасці і гора   
 да самай прэснай вады.   

    
 394 

 будучая жанчына  
 з шаўковымі тычачкамі   
 аднойчы глядзеў   
 адбітак прыгажосці 
 мы бачыліся   
 мой сябар са жніва   
 рухаючыся ўверх па шэрагах   
 перакрыжаваныя позіркі   
 скамечанае пісьмо.  
    
 Ускокваючы з ложка   
 за раніцу зачыненых стагоддзе   
 пункт рамантыкі   
 давялося ўзяць сабо   
 і забіць запалку   
 распаліць агонь, падрыхтаваны напярэдадні ўвечары   
 з паперай, распальванне і бярвёны   
 не будзіць дзіця.   
          
 На Каляды   
 былі апельсіны   
 вязаныя рукавіцы   
 і скрынка поўная тартоў   
 адпачываючы на ​​сонечным промні,   
 дзіва  
 данясенне сэнсу свету   
 ключамі ведаў   
 дыханнем вокладак.  

        
393

 Faut-il que le temps implose   
 et desserve la terre
 de ses histoires fourchues.

 Faut-il que la plaie   
 à jamais suppure   
 quand la vie se rétracte.   

 Ідзі па сваім шляху   
 homme sans horizon   
 que la peur subjugue.
   
 Passe la main   
 par la fente du secret   
 qu'une autre main saisira. 
  
 Ne remise point tes rêves   
 en carême d'être   
 au hasard des connivences. 
  
 Évoque l'arbre pliant dans l'orage   
 en cadence sous la rafale   
 à faire sien l'âme du vent.
   
 Écarte les chemises du printemps   
 sous la douceur des cerisiers en fleurs   
 à compter les abeilles butineuses.  
 
 Sois l'épée de feu   
 parcourant le terrain de chasse   
 des phrases incises.  
 
 Sois l'épousée   
 de la réalité éternelle   
 dans sa transcendance fleurie.  
 
 Sois le sel et la myrrhe   
 sous l'eucalyptus frissonnant   
 qu'anime les eaux de Tibériade.  

 
391