Plissons les yeux mais légèrement   
 sur la Comté de nos amours   
 au plein emploi de soi-même   
 que le Soleil élève dans l'énergie du Regard.      
  
 Soyons les messagers des Dieux   
 nous les farfadets de la transe   
 les porteurs de colère de notre époque   
 les sens en éveil assumé.      
  
 Marchons sur les braises ardentes de l'incomplétude   
 nous les hommes et les femmes aux lourdes charges   
 que même l'inattendu stimule 
 quand viennent les déséquilibres à rattraper.      
  
 Dans les entrailles de la terre ombreuse   
 où le grand feu des instincts   
 rencontre quelques tisons de conscience   
 éteignons le foyer des promesses creuses.      
  
 Au sortir de la zone d'achalandage   
 le poète marqué par la fureur des épreuves traversées   
 transforme par magie le désordre   
 zorgante pri la kolektiva bono.      
  
 Ne moku la valorojn   
 kaj la memoroj de la mondo antaŭe.      
  
 Ne malestimu la laboron de malgrandaj manoj   
 laborante en la fandujo de edukaj dissendoj.      
  
 Ni estu la teksistoj de la tago    
 kiam la unua vento freŝe karesas la tritikon.      
  
 Ni evitu la fabrikistojn kaj la ŝalmludantojn   
 trenante malplenajn ventrojn al mizero kaj dronado.     
  
 Ni estu ĉe la randoj de la komunumo   
 la tenantoj de la torĉo de viglado.      
  
 Ni estu humilaj kaj ĉeestantaj   
 la Servantoj de la Kresko de la Estaĵo.      
  
  
 783