• 

проста быць побач, у сваім целе, вытанчана. Дыхаць прысутным паветрам.

І бачыць. Адчуваць, што ўся ваша істота раствараецца перад гэтым які перад вамі.

І якая гэта справа, калі паміж мной і тым, што я даю сябе ўбачыць, узнікае мяжа, рухаецца, размытыя, а затым, здаецца, ажыўленыя энергіяй без крыніцы і прызначэння.

На доўгія хвіліны, чакаць ці не чакаць, якое гэта мае значэнне, бо я столькі ж пачатак, колькі і канец свету, і што час пульсуе па-за часам, перадаючы музыку, такую ​​​​настойлівую, што я пластую сваю думка і мае словы пра цяперашнюю таямніцу.

Няхай толькі жаўрук выцягне мяне з гэтага летуцення, каб сказаць мне, што позна і што мне трэба ісці дадому.

010