Згортваю дыванок   
 з цёмнай ночы    
 без прытворства   
 проста музыка старога белага сонца   
 гэты палюбоўнік з аплодненым хрыбетнікам.      
 Я супакою свой запал   
 не разбіваючы бялок   
 на слядах догм   
 далёка ад цэрэбральнага кадавання   
 у адваротным выпадку мала прэтэндэнтаў.      
 Я адрозніваю тонкія сутнасці   
 пасярод брудных думак   
 і ператварае гоман ва ўнутраную музыку.     
 Па-за штодзённым жыццём   
 трансфарматарны пункт.    


  534