Я хаджу, значыць, я ёсць    
 і мне не трэба шмат    
 хай звоніць    
 вывад нашых войскаў.        
  
 Яны былі адважнымі нашымі салдатамі    
 калі самы цень іхніх стогне    
 пырхнула перад ноччу душы    
 падыходзіць сястра вогненнага воблака.        
  
 Трава пасля катастрофы    
 была алеістай і тэкстураванай    
 проста як булат    
 пачырванелы ад жаночай крыві.        
  
 Адзін крок, потым другі    
 цела пачало трэсці    
 перад пацалункам сонца    
 мучыліся скамечанымі хмарамі.        
  
 У пшаніцы палёў    
 з п'яным матыльком    
 Я збіраю прамень агню    
 за вяртанне жывых.        
  
  
 735