зямля дымілася
en sortie d'averse.
Пузырня трэснула пугай
на звонкія каменьчыкі.
Маяк позірку
зачынены на ноч.
Айцец Луіс трубка ў роце
прыйшоў сюды на лаўку чакання.
Мокрая салёная трава
абшыў капыты бліскучымі зоркамі.
Бразнула аканіца
Фабі ля яе акна.
прамяні святла
працякала мора.
Сямікаляровы бант
падняўся на далягляд.
Песня заслужыла
l'abbé prit son violon.
І Фанет кахала яе
прама з малітвы.
641
У Мілен
цяжкія гаплікі для паліто
on poussait la porte d'une main ferme
pour entrer en gargote.
Ça parlait fort
усе палілі
на драўляных лаўках
des formes s'agitaient.
Агонь шумеў
з катла падымалася пара
святло вагалася
les ombres dansaient.
Потым заспявала
магіла
пад бэлькамі
où séchait le hareng.
Галасы з глыбіні часу
выскрабаць жывот
падрапаў зборку
des hommes de mer.
Жанчына
ад аднаго стала да другога
са свайго збана з пяшчанікам
servait le rire et le boire.
640
Марыне было два гады і вельмі прыгожы твар. Яна гаманіла дзіўныя гукі бурбалкі сліны ўпрыгожаны. Капыты яго крыху цягнуліся занадта вялікі для яе. Ад старэйшай сястры яны прайшлі ля яго ног. І жыццё ішло гладка у тоўстым катэджы з саламяным пакрыццём. Калі б мы выцягнулі замок гэта было для забавы. Калі дзверы засталіся адчыненымі што гэта было прыгожа. А калі дождж грыз парог нашы вочы блішчалі. У ачагу было каханне і добра пахне варанай рыбай. Калі бацька вернецца мы селі за стол. Так яно і ёсць важдацца са свежымі тэкстамі. 639
Спатрэбілася шмат мужнасці падняцца з порта тачка, поўная кошыкаў пакрыты водарасцямі. Кола слізганула па вуглах брук браты і сёстры побач з ім у ранішнім тумане. Мокра было блізка каляровыя ключыс гэтай бессэнсоўнай сеткі што вецер шамацеў. пенапласт шмат пены лопаюцца дробнымі бурбалкамі пад пэндзлем Раланда. Затым дотык чорнага прыйшоў, каб забіць кадр катафалк праход яркай памяці. Для на дыбачках шапнуць старому вечар развітання капюшон насунуў на парэзанае вуха. 638
Яго імя было невымаўляльным mi ami ou quelque chose comme ça que l'on échangeait à la sortie du bistrot sans qu'une syllabe échappe de trop. Semblait belle femme cependant avec ses yeux bleus sous ses cheveux crépus à la poitrine allégorique sur un corps de liane. Les galets gragnolaient sous la houle des jours heureux à portée d'une verste nous batifolions en bord de mer. Maurice devant puis Raymonde à son bras sous la lune montante ouvraient le banc. D'un claquement sec les talons sonnaient au pavé de granite avéré sous l'envol des mouettes rieuses. Lanterne vacillait houppes des arbres ployaient pavillon claquait nous musardions. 637
Mille baisers крадком se sont envolés de l'arbre de Judée. Raison à cela la fuite des âmes au raz de l'onde par faible coefficient de marée. Быў там dans leur manteaux de cuir les agents de l'estran lanterne à la main. Au fenestron de la mesure la bougie vacillait devant la nuit tombante par vent d'ouest menaçant. De cinglants éclairs bordaient la pleine mer d'un haute barre de nuages se tordant de douleurs. Avons ramassé le panier d'osier remis droites nos jupes de sel resserré le lien de nos capelines et fait face. 636
Паехаў на другі бок жніўня пятнаццатага усім мае думкі і мая любоў у працэсіі пад духмяным полагам бружмелі. Мы жанатыя яшчэ раз нібы час быў дадзены цырымонічна па ўспамінах у адпаведнасці з прылівам пад сцягам пад пагрозлівы рогат навальніцы пры ўздыме рэзкі пах марскіх водарасцяў пад крык чаек схільныя апісваць іх белым кручэннем на беразе ў вадапояў Ноеў каўчэг чым набраканне прэч звязаны з вечным катаннем да кластараў вобразаў будучага свету. 635
Я не люблю хуліганаў. Я залез на вежу я бачыў Я кідаў прадметы якую я паспяшаўся знайсці аднойчы ўніз. Я сабраў людзей у круг некаторыя сядзяць на траве іншыя падоўжаныя. Затым нас разагнаў ахоўнік узброены фотаапаратам які загадаў нам пакінуць месца. стараюся З таго дня дзе я тлумачыў сходу кім я быў і як я бачыў жыццё збірацца знайсці зацікаўленых бакоў каб заахвоціць іх быць часткай нашай групы гасцінныя сэрцы ў пошуках міру, любові і радасці тыя, чые вусны гараць. 634
зрабіць песню du venant de vos passions. Accrochez au vertige de l'instinct le grouillant d'un ventre affamé. Soyez de mèche avec vos pas sur le gravier. Effleurez du bout des doigts la ridule des plages de l'esprit. Soyez alerte quand volent les papillons de vos ombrelles. Et puis un mot juste un mot l'index au travers des lèvres. Marcher marcher sur le devant de la trace. D'une ample brassée de fleurs soyez le porte-balai des nuits mutines. Etre le moussu du babillage de l'estran n'arrête pas la quête. Puisse le reflet de lune de lente remémoration conduire le passereau des âmes vers la flûte printanière. 623
Хмары рухаюцца канцэрт усыпаны пацалункамі сустрэчы se défaisant des choses feintes pour recomposer les scènes з дзяцінства telles galipettes на макавым лузе што парасон жанчын кветкі перамяжоўваецца ценямі і дрыжыкамі. Аблокі танцуюць бесперашкодна у белым натхненні схапіў і адмяніў з месца на месца пад гарышчам que les sabots pétillants cadenassent tel rêve au petit jour enfoui sous les feuilles sèches du réveil. Няма будучыні чым цяперашні квартал назіральнік гледзячы ўніз dans le moussu des contemplations аблокі аблокі пачаткі вечнага блакіту пад светлым пляжам de nos pas prudents évitant le coquillage coupant. 632