Estas la salo kiu faras ĉi tion
jen kio faras min
ĝi estas mia por via.
Sturno frikaseo preterpasas
al la pepoj de niaj instinktoj
riproĉo
kaj pffft !
sen prioritato
kruda karno
ekprenu la tenilon de la ilo
movi la feron
en la okulo de la ciklopo.
Estas koleroj
tio ekbruligas dirante tro multe
kiam leviĝas la malbona vento.
433
Kategoriaj Arkivoj: Jaro 2018
Ni elektos la plej ĉarmajn
De toutes parts Montent des gouffres Les animaux tristes. Hors de l'assemblée Point de joie Juste du papier froissé. Dans les couloirs de l'amour Ronfle l'assentiment Du jeu de perfusions. Trop de vagabondage Ni elektos la plej ĉarmajn L'homme au polo blanc. Il n'est d'avis qui demeure Face aux tragédies Les circonstances provoquent les dérapages Que les vrilles de la vigne Encanaillent d'un sourire. Passagers clandestins en sursis Les fleurs du printemps suffirent à nos désirs D'alignement du temps en syncope. 434
Au temps du sourire étoilé
Lasu ĝin diri ion
el tio, kion mi jam scias
m'punas
kaj devigas min enamiĝi.
Faru tion, kion portas la vento
libera drivi,
povas mem memori
être lumière de fée.
kristalaj larmoj
gestikuladoj de la menso
portata senracie
sub la okulo de la tigro.
De la puto de la forgeso
grimpi en pluva vetero
la melodia akordo
de la murmuro de tradicioj.
De la ŝoko de la plugilo
kontraŭ la entombigita ŝtono
naskiĝas la blanka etikedo
strideco de energio.
Li kantas la merlon
kion la siringo permesas,
hele ora plumo
sur la slabo de silento.
431
el ŝtormo de koroj
Au silence des lieux
ces bras autour de ton corps
renouvellent l'élan
sans éveiller les peurs.
Reviennent les chansons échangées
au long des rives du passé
murmure de l'eau
au vent courbant nos illusions
paupières mi-closes
le vol du martin-pêcheur
trait de sagacité
sur la rivière aux âmes bavardes
crissant sous le talon de guingois
les bras liés par cette alliance
sans que parole soit
en oubli du temps des sangs échangés
passage étroit d'une rive l'autre
accompagnant l'étreinte
livrée au ciel disposé
à nous recevoir
toi et moi
au sortir d'un orage des cœurs.
429
Sur la fajro la bobelpoto
Ssur gaza korpo
ŝiaj helnigraj haroj
sur la strando
matene oceanaj odoroj.
Gratante ŝian robon
la ondego de liaj lumboj
ŝi rajdis la ondon
kun sirena rido.
Movante la aeron
kun siaj brakoj kiel virina pentristino
ŝi subskribis la estontecon
kun fina brakumo.
Levante la fingrojn
al la opalina pupilo
ŝi proponis sian ĝojon
ĉe la okulo de la kudrilo.
Al la kantoj de la tero
ŝi preferis la klaran noton
prokrasto ĝis morgaŭ
la couronne de thym.
Luno Breĉeto
de sa marche de farfadet
la marramherbo karesis ŝian maleolon
renovigante la vokon.
Polvo etendiĝis al la komo
Per la vortoj, ke la vento flugas
la altecon de liaj deziroj
levis templon.
Sur la fajro la bobelpoto
iun vesperon vagante
ĉeesto en ĉi tio
en la salo de la historio.
430
iru kaj venu al mi ĉevalo kun bruna kolhararo
File et me viens cheval à la crinière brune
aux écluses de vie
monte la palinodie des animaux de l'ombre.
Règle usuelle à consulter
sans que mémoire opère
effluve venue du camaïeu des souvenances.
A se réveiller en milieu de nuit
sans frayeur à tâtons
être quête absolue.
Gagner le silence
faire l'expérience de la ressource
vers l'efficace du secret.
Ne jamais revenir en arrière
au risque d'être visible
quand la rumeur progresse.
Son pouvoir est parfum de mai
enjouée est la réalité,
accomplissement de l'Un.
428
Droit devant la Cène
Le geste est lourd
la pente raide
les cailloux roulent
les insectes stridulent
l'orge d'une caresse ondulante
signe le souffle invisible.
Les pensées vol au vent
s'offrent au silence primordial.
La poitrine gonfle
je pleure
au passage d'un soleil absolu
traces de goudron posées
sur le pavement
descendant vers le port
à l'odeur exhalée
par la vibration de l'ordre postural.
Droit devant la Cène
la nourriture jonche la table
les mains se lèvent
pour se joindre en plénitude
au fil de la paix souveraine.
Appel au plus haut degré
Éclat de lucidité.
427
deklamado de la flugo de la sturnoj
Deklamado de la Flugo de la Sturnoj
antaŭ la susurantaj abelujoj
eniri en ceremonion
stakigi la superojn
enamiĝintaj abeloj
sennombraj vojaĝoj
por noto post noto
levi la krion
sub la baldakeno de la fagoj.
Loĝejo je malalta kosto
en la hotelo kontraŭe
perdiĝu inter la stratetoj
restarigi la bildon de racio
restarigi silenton al ĝia vero
malfermu la valizon
elprenu la dosieron de perditaj animoj.
Mi administros sola
en la tumulto de metaforoj
ĵeti sagetojn
kontraŭ la ligna pordo
post dispremado de la pugo
En la cindrujo
proponita de aperitiva marko.
La lampo palpebrumis
poste eliris
en la templo, kie ĉio estas konsekrita
la venoj kaj iroj de la promenanto
fariĝis pli misteraj
par loĝejo
fini per kiso
la malsupreniro en la kripton.
426
per la tordoj de la menso
En palpebrumo
nur sufiĉe por doni signon de vivo
antaŭ la salto.
Per la bukloj de la menso
amasigi sekajn datojn
ĉe la pordegoj de la dezerto.
Klaku la langon
sub la romanika volbo
kie ĉio kuniĝas.
Malsupre ankoraŭ
nuda inter nudaj korpoj
kaptu la potventran ranon.
De intermonto al intermonto
la arbo nia rifuĝejo
gvidas la spiron.
Promenu ĝis ekstrema laceco
kie la fiherboj
invitu nin flugi.
Grandaj okuloj
kiel vestejoj
kolekti la semojn de hazardo.
La suno sur la vagado
krepu la ŝtonmuron
edziĝa vualo.
Ŝajnas en la lando
la alveno de la ermito
muskaj paŝoj.
425
Ce visage si sage
Ce visage si sage par le défilé ardent donnait aux houppes forestières la nébuleuse essorée d'un soir d'orage. Çi devant la rogne du torrent ponctuée du cri d'un rapace encensait d'une étreinte étrange la corniche aux propos échangés. L'homme et la femme par leur altérité feinte encensaient leur quête de vision sous la cascade consacrée. Ô ! Oui, ce que tu as vécu a un sens, d'avoir saisi ce moment des rencontres par les synapses de ton puzzle te permet de revêtir la toison d'or. 423