Ціхая ноч навокал поўна кніг ~ тым не менш я кашляю. Кот на сваім месцы малыя дзеці спяць ~ ціканне будзільніка. Я пазяхаю і чухаюся скура прымушае месяц спяваць ~ седзячы разважаю.
Эскалатар аконныя грузікі адбіваецца па-за часам дрыжыкі. Эфемерны пласт аб'ядналіся думкі артаганальны парадак разгорнутыя водары пералічыць крокі доступ да антыфоны крычалі анёлы рамянём прытулак шчыліны забыцця ланцугі шкрабуць зямлю ad hominem эксцэсы.Песня а потым нічога проста пот валы на працы. 347
Сябар Безданных ручаёў чехарда жыцця ў сэрцы ты хочаш стаць голас сярод галасоў вы, якія значна больш, чым вы вы, хто метамарфоза у ратыкулярнай пульпе што рука дробіць стаць заўтра.
Пераходзім брод поўны і свабодны станем крывёю і сэнсам крывавы конь ад хвалі да акіяна у палоне жаданняў што вецер робіць дзеянні карані народнага жывапісу сустрэча на дотык дня што шукальнік адмаўляецца і ганіць ад бацькі да сына дзяўчына таго часу быць верна гарачым на фармант памяці.
Margelle des motsaux portes souterraineseffluves lassesque le vent portesage renaissancedes sons de l'enfanceprésence chériedes cerises en printempsque la dent croquemitaines dans les pochesde notre avenirsous l'ombre des platanesна Саборнай плошчы la morsure du froidatteignant le tréfonds de l'âmeвытанчана parmi les graminéesun souffle sur ta mainen descente du soleilяк мімаходзь. 345
Les mots qui nous viennentnous font être. Ils sont là, en bouche, d'encre vêtus, et labourés de près. Pourtant, telle l'abeillecette envie d'être, dans le sens du vent, au plus près du nectar, nous obligeà pousser la charrue, няўмольна, jusqu'au bout du champ, juste les mots advenus. 344
Voix d'entre les galets prise tôt une pincée de miel sur l'haleine du vent de mai.
Grande femme aux jambes fines posées en asymptote contre le cœur à l'unisson. Unique pressentiment des courtes pailles rassemblées à la dérobée у лагчыне стомленых хваляў.
Les arpèges de la guitare accompagnent d'un soupçon de couleurs armoriées le pavois des rencontres.
A foison les purpurines lèvres de mon amie du fond des bois lèvent la voix d'entre les voix. Toutes voiles dehors vers le frémissement d'un printemps en portance sous la brise.
Калі ў іншым месцы і інтымныя на кончыках пальцаў прыйдзі і памры Краіна, якая нагадвае цябе пад спажытым спазмам Жан мой сябар Духа мой крыж мой крык. На зямлі у пыл зорка адлюстроўвае таямнічая песня на хаду праз светы. Франсуа мой сябар хуліганаў мой шлях маё збавенне.
Silence des plantes ~en marge bleu blanc d'un trainque le vent suscite.
*
Collé en collinele domino des maisons~ insectes du diable.
*
Passe l'oiseau noiraux effluves des nuages~ portique au sommet.
*
Le nid de la pieen réserve rectangulaire~ source de dépit.
*
Bras serpentiforme ~claquent larmes printanièreshors suite des mots.
*
De mains en écaillessur la portée du balcon~ le jour se déploie.
*
Mon âme régentecreuse la vie et me dit~ saisie calme et douce.
*
Passent gauche droiteautos du matin~ embarquement pour Cythère.
*
Sur la côte verteun camion jaune escalade~ clameur soudaine.
*
Dénuement du toit de tuiles~ file celle d'ailleursla courte paille.
*
Du zinc à la basecheminée de briques sales~ ordonnancement.
*
Du carnet au livrela gomme sèche et dérive~ assemblage froid.
*
Le refus de l'autreest une haine de soi~ ensemble il se peut. 341
твар твар да дотыку нашых сэрцаў у межах дасяжнасці ясеня без жэсту і слова высокі позірк сумы чакання На фотаздымках сур'ёзны і сумны скокнуць з вяршыні дрэва вогненны калібры пасакалія туманаў паказваючы прожылкі адной рукой расшыфраваць вечарам пры свечках пажоўклыя пасведчанні асобы што вецер разносіць перад нашымі бяссоннымі вачыма.
О твар непаўторнае аблічча мінучага часу аслепленая інфанта будзь ёмішчам нашых слёз насоль нашай сустрэчы ад палкі да чартапалоху ад Іова да шэрага бурчэць перад памётам змешваючыся з базальтавай галькай свеціцца сумесь Вірджынскі паўзун і чырвоная сцяна о твар што недахоп духу сцірае плоскі камень, пакладзены раніцай на садовай сцяне змешаныя дыханні тварам да твару на ўсю вечнасць.
Ты тут глісанда без ухілення несці мяне на ласкавай хвалі месяц інтэрв'ю ў салоне кара, садраная з коркавага дуба прабіраючыся праз павольны натоўп аслеплены пасажыр духмяныя пахі. Мая душа толькі выпадкова на прагулцы бачыў сябе ўзятым у патоку мігрантаў о душа мая іншасць - гэта іншая ідэнтычнасць ад іншага да сябе сама крыніца салідарнасці.
