Спяваючая спіраль полымя   
лянота сочыцца і стукае зубамі   
пад сумненне дазволена.   
 
Распаўсюджвайце інфармацыю   
у нізкім пахаванні    
хадакі забыцця.   
 
Яшчэ раз сказаць   
што заўтра будзе заўтра   
а днём падаючая зорка.   

 
361
 
  

 Les mots se méfient du réel entendu
 en dégoût de soi-même   
 памірае напісанне пасля.   

 На адкрыцці быў натоўп   
 мінакоў   
 знікае ў халоднай ночы.   

 Пайшоў прэч, паэтаў,   
 вочы зачыненыя   
 як толькі навальніца пройдзе.  

 
362

 Скончацца вартавыя вежы   
 nos échos lointains entendus   
 падчас ды забыцця.   

 Далікатны на працягу доўгага часу   
 цёмныя кругі лета   
 перадаць аблокі да шалупіны грэцкага арэха.   

 Аб ахутнай ночы   
 Слыху сведчыць аб прысутнасці   
 ад недахопу апавядання.   
 

363

   Пафарбаваны вагавік   
 на здзек з рэчаіснасці   
 адчыненыя дзверы.   

 Рукі злучаюцца   
 спіс вуснаў   
 з поля зроку.   

 Маё ІМЯ вялікімі літарамі   
 адчайныя ўцёкі   
 крокі, якія б'юцца аб дошчачку лесвіцы.  

 
 364

 Ne cherchez pas   
 не спаць
 soyez la vigie éternelle.   

 D'un pincement au cœur   
 si la vie fuit   
 soyez le gisant de vos nuits.  
 
 Les créateurs sont durs   
 les solitaires sont vides.
  
 Qu'il est bigarré de vivre.    


365

 Ces mains d'envie tenaces   
 poursuivent la question   
 sans que réponse vienne.   

 La fleur qui ose 
 clame son existence 
 à contresens du chemin proposé.  
  
 Purement fictive   
 la garde n'est pas relevée   
 sans l'appel du petit matin.  

 
366

   L'Art se chauffe des éclats de voix   
 en retombée des belles phrases   
 la nuit promise est susurrée à l'oreille.
   
 A l'aube nouvelle   
 nouveau départ   
 entre doute et certitude. 
  
 A cheval sur le parallèle   
 le franchissement du gué   
 se fera malgré nous.   


367

 Cette poupée contre le mur   
 apparue d'un clin d'œil   
 mâche la déraison à dents crûes. 
  
 Reviens le banal en sourdine   
 на лацкане пінжака   
 papilles sèches mains dans les poches.  
 
 Marchons   
 relevons les clôtures sur la neige   
 soyons ivre du vin à venir.   


 368

   Ma main sur le banc de bois   
 veines contre alvéoles   
 la pierre éclaire la feuille blanche.      

 Se déployer   
 faire quelques pas 
 séance tenante. 
    
 Les loups rentrent au bercail   
 point de traces fraîches   
 juste une lanterne au loin.     

 
369

 Malgré lui, напружаны   
 le poitrail offert   
 son œuvre fût amande fraîche. 
  
 Chuintements à la porte   
 la vaisselle s'entrechoque   
 les mouches bousillent sous la lampe.  
 
 L'enlever fût fait   
 de preste manière   
 ivre de rires à l'encan. 

  370