Вы кажаце з вопыту
і не ведаў яе
перад сцяной
ты спрабаваў паляцець.      
 
Больш нязручнасцяў не будзе
калі не настойлівасць
гэтай слабасці, дыслексія
любоўная рана забытых кніг.      
 
Яна падняла б вочы
з ачышчаным ад усялякіх забабонаў позіркам
і яго абсалютная лёгкасць
будзе вясельны марш.      
 
Яна прыйшла ў чаканні
без выканання волі
пакуль расліны не кіўнуць
у іх букеце водараў.       
 
Яна дала б сабе трохі часу
дасягнуць
да гэтага гранітнага кургана
з асвячонымі кубкамі.      
 
Ні правакацыйнага, ні ўкаранёнага
яна расказвала пра сваё ранняе дзяцінства
гарэзліва
галава з вады летуценняў.      
 
Так што я сапраўды палячу
ускудлачаныя валасы дыханне вершніка
рашучы і беззаганны
голас гоніцца за хмарамі.      
 
Я далучуся да скапы
да прадукцыйнасці цела выканана
гледзячы на ​​свой цень
каб лепш пазнаць яго і заліць святлом.      
 
 
903

драўляная духавая труба
са злучаным восеньскім лісцем
вы сілкаваліся сустрэчамі
выяўляць гнеў апантанага.      
 
Не бяда
з Караваджа вы ўзялі
шырокія жэсты павярнуліся да зямлі
і пастэльныя колеры слоў мёду.      
 
Экрю ўсмешка пад рогамі
пустата між
саспеў даць   
шыпшыннік кахання.      
 
магутнасць чацвёртая
на скрыжаванні беззаганнай вернасці
ты падняўся крыху ў гарачцы
каб здзьмуць стралу пісьма.      
 
прыгожая камета
поўнага здзіўлення
вы маглі памыліцца
у скуры дзёрзкай рэчы.      
 
можа ўтрымаць мяне
у паху святасці
дулка паміж зубамі
на пярэдняй частцы ночы.      
 
 
902

тысяч пёраў сойкі
ствары песню на гэтай зямлі
дзе цячэ вада
і чалавечая кроў тое ж самае.      
 
Для большай упэўненасці
у сэнсе рэчаў
Патэлефануй мне
каб 0683031759.      
 
Гэта можа быць
хай будзе жарка
але гэта будзе на карысць свету
перш чым хваля накрые нас.      
 
Так і на гары Арарат
будзе сонца
і нас выберуць
больш, чым мы.   
 
падняць
снег з вышыні
мы спусцімся ў даліну
пагутарыць з пастухамі.      
 
А калі Старая выклікае нас
давайце армрэстл
з якімі прапановамі
цяжкасці жыцця.      
 
Сальсіфік і рысавы парашок
спараджаць ветлівасць
без чорнага
выключыць запіс.      
 
Дык давайце абдымемся
мы ўстаноўкі феерверкаў
называючы адценне і дыяметр
ўнутраныя монстры, якія робяць нас вялікімі.      
 
Пойдзем да нас
давайце праб'емся праз дрыжыкі
і адпусцім
перад дзвярыма кахання.      
 
 
901

Гэтай раніцай
а пятай гадзіне
Я кідаў шкляныя бутэлькі ў смеццеправод
так што зламалася
яны падымаюцца кавалкамі
і гэта з маёй абаронай
яны адлюстроўваюць зубы
сківіцу тыраназаўра
і ў паніцы я надзеў фальсард
каб спусціцца ў сад
адпісваюцца крыкі і S.O.S
навакольнага расліны.      
 
Я паклаў часткі бутэлек разам
пастаўце шапкі ўверх дном
прыкладам
пісаць алфавіт неба
і гэта своечасова
перачытваў твае лісты такія прыгожыя і пульхныя
каб адкрыць нас 
на дне дэміжонаў
 да смагі іншых.
 
 
900

Вось адзін
які скончыцца
лічачы яго крокі
у садзе світання.      
 
Калі пакажуць кветкі
памяць, якая выходзіць з паношанай кішэні
будзе дабратворны дождж
па ўсёй краіне.      
 
Грацыя
штодзённае жыццё будзе спакойна
на дне закрытай ложка
мары прыйсці.       
 
Нічога занадта хвалюючага
што надвор'е будзе
глядзець ноч
апошні асколак сакрэтнасці.      
 
Вы адкрыеце сваё сэрца
выступае навершы
ад крайняй адзіноты
без спеву дрозда.   
 
У Венсен-сюр-Сен
купаць дваццаць гадоў
набожная карціна
у чаканні роднаснай душы.         
 
 
899

Расследаванне
запыт
святло
калі нарастае напружанасць
зыходзячы з наземных парадкаў.      
 
серпантын узвышша
пухіры
у ёмістасці
для прасоўвання нафты
без хістання ствала.      
 
Каб нарадзіцца
квітнець
агародніннае царства мабілізуе
і адкласці знішчэнне
ад глыбіні зямлі да самага неба.      
 
На сваім шляху ў вечнасць
Ён слухае
і становіцца арганізатарам
дзіўнага ланцуга
энергіі, злучаныя адзін з адным.      
 
Квітнець у паветры
і ведаць знутры
іерархія скажоных справаздач
праз павелічэнне нашых чаканняў
лопнуў папяросную паперу прыстойнасці.      
 
Тады настаў час
разрэзаць на мякаць
тоўсты кавалачак стану чалавека
каб зачараваць дзень
нечаканасці, якая ўзнікла ў сэрцы рэчаў.      
 
 
898

так гатова
так засталося
на вясновай клумбе
яе пальцы апусціліся
у траве ў расе
пад закаханым ярмом
палатняныя ракавінкі.      
 
Быў там
маленькі персанаж з паднятымі ножкамі
чым багатая барада
прывязаны да сонцастаяння вяселляў
і гэты інстынкт адмовіўся
рагоз пасярод лугу
на старонку ліўрэя.      
 
У аконнай раме
слова стварыў час
як мы заблудзіліся
пад вешалкамі тэатра
для мадуляцыі некаторых гукаў
як праходзяць параненыя душы
мінулыя чары.     
 
Элегантна вясковы
моцная рука развітання
загрузілі багаж світання
у той час як яны мітусіліся з ціхім шумам
акцёраў у паходзе сусвет
у вытоптванні
зроблены з самародкаў найлепшай кветкі быцця.      
 
 
897

Tendrement   
au creux de mon épaule   
je t'accueille femme de lumière   
et t'accompagne dans cette ascension   
de cœur à cœur   
dans l'accomplissement de ton œuvre   
toi   
à l'état d'enfance spirituelle du vieux sage   
tu te prépares à ta naissance   
en empruntant le chemin des estives   
délaissant l'enveloppe   
pour que le noyau enjoigne la terre d'en haut.      
 
La Parole se répand   
quand initiation achevée   
elle ne sait pas elle-même ce dont elle va éclore  
ni au service de qui elle émet.      
 
Tu es parvenue   
icône 
véritable véronique   
et ta face enfouie dans le lin   
peut monter jusqu'en surface   
pour reconnaître chez tout un chacun   
la possibilité de faire Un.       
 
896

Élevé à la va comme je te pousse   
contre les vents d'ouest   
nous refusâmes d'admettre cette prégnance   
et mal nous en pris.      
 
Ce mur de pierres sèches   
aux insectes fouisseurs destiné   
ne retenait de sa fonction première   
que le son des feuilles sèches   
le frictionnant avec délicatesse   
par nuit de pleine lune      
devant le cercle des poètes assemblés   
voix levées vers les nuages rapides   
pour que tombent les poussières d'étoiles   
sur la margelle des certitudes
raclant par le menu
quelques scories advenues.       
 
Mur aux mûres noires   
mur murmurant ton nom   
je m'épris de toi   
sur la plaque de marbre blond   
apposée en reflet de ton élévation   
aux mains jointes de l'Esprit   
baguenaudant au vol à voile   
des désirs de l'instant.           
 
 
895

De la coque à la coquille   
il n'est que grenouille qui rit   
pour peu que passent les étoiles    
un matin de plein emploi de soi   
aux rives généreuses   
de notre allié le jour   
courbes douces avenantes   
à refléter cadenassée   
contre le corps soyeux  
de l'enfant malicieux   
la remontée des eaux de grande misère   
quand s'établit au suc du Maï   
l'erreur fondamentale   
sceptre tourné vers l'est   
en attente de l'arrivée   
des musiques mosaïques   
en pleins et en déliés   
équidistantes des ordres et désordres   
telles gracieuses étreintes   
sur le penchant cérémonieux   
d'avoir été   
épaule contre épaule   
avec le géant à la voix gutturale   
parure aux craquelures madrées   
d'un œil de traîne   
sous la carapace des nuages   
qu'un souffle disperse   
comme neige au soleil   
le temps de mettre bas   
le Prédestiné   
en agitant cloches et colifichets   
au nez des ensemenceurs du dimanche   
pioches et pelles appropriées   
devant l'épanchement de lave   
au havre des romances   
émises ad hominem   
en secours du passage furtif   
des reclus et recluses   
toutes voiles dehors   
à contempler le remplissage   
d'espaces vides de tendresse   
alors que sur terre   
arrimés aux permissivités   
le flasque des roues   
engendre le tintinnabulement   
des moqueries et autres mélodies   
effaçant par là les remords   
d'un revers de main   
et préparer la plage aux offrandes  
devant le tsunami des origines   
prompt à racler le fond des océans   
pour en mandorle   
proposer au profond du cosmos   
provenance inouïe   
d'une très petite voix de rien du tout   
qui vous dit dans un battement d'aile :   
" Je t'aime ".      
 
 
894