Яго позірк адлятае за мяжой яе бружмель голас будзіць мяне лашчыць яе косы брыняць у злучным цені некалькі кавалачкаў туману.
Гёльдэрлін вяртаецца назад пінжак з буйнымі баскамі, апранутымі залізаны назад парык падымаючыся па прыступках абцасы ягоных ботаў пляснуць на пліту.
Рукі цягнуцца пад ценем чараў прыходзяць гарадскія дзеці gambadant s'esclaffant ад банка да банка да скачка анёла.
Бясплатная кавалькада de fer et de feu mêlés sous un ciel d'orage s'avance le sceptre des arrogances flegme apparent de notre séparation.
Échappés par la coursive reflétant les vasques endormies les farfadets de l'oublienjambent la clôture vaste espace en déclivité vers l'arbre mémoriel de nos joutes en jeunesse.
Le matin tout est dit de l'abécédaire des contritions aux remontrances désuètes en remontant la contre-allée nous toucherons à dame.
J'entrerai de façon unie vers elle par la voie des mots павольна la fleur de sel aux commissures en guérison d'amour.
D'avoir dans les tiroirs larmes et moire comme on va au carmel prières déployées par l'offre d'abondance où dansent les Érinyes là-bas au Golgotha a plus d'un tour dans son sac хлопец арпеджыа снегу і здробненай цэглы навука або мудрасць роўная магутнасць засмяяцца хадзіць па снезе пераступіць праз арлінае гняздо круціцца пяро дальнабачны ў напрамку дашчанага моста на пасадзе ў асяроддзі атожылка сфінкс лінія мандаліны той жа месяц на дне шахты каціць вагоны на пальцах швачак фей.
Мантыя на стэпе пыл у каляінах трэкі грымяць як малітвы у парывах ветру не паварочваючыся забыты сонцам воблачныя марсаходы на скуры абсалютных хадакоў знак кахання начэй, апрануты сіфонны вір анёлаў шмат у гэтых краінах місіі у тамбуры палёты рук падняць кнот на пярэднім краі заклінанняў як кропелькі поту якія адлюстроўваюць апорныя сцены з горада сталі замкнёнага з роўнымі сценкамі ля пяску пустыні квадратныя пазванкі стары парадак перад мінулай ноччу.
З некалькімі саломінкамі ля ног Міс свету выйшла з фавелы з каўдзіных відэльцаў стварыць песню.
Майго цела квітнеючая радасць на гапліках ля ўваходу дрэнна вывучанае адставанне гусінае пяро шчасце без аглядкі папіваючы чвэрць гадзіны вечныя хмары шчасця у сімпатыі чалавечкі з вялікімі карычневымі сумкамі на спінах пад'ём па схіле старонкі майго веку перагортваюцца ад вераб'я да вароны падыходзіць да рыштаванняў рэчаў розуму пад верандай лялька апусцілася на канапу le chapeau couleur d'ambre oscillant au rythme du cri des enfants au loin les brumes matinales se déchirent le chat miaule.
Басанож dans la poussière du sentier nous pûmes les rejoindre compagnons de disette près de la croix de fer. La maison était là blanche en bout de village à l'orée de la Lande. Là-haut dans la lumière volaient les esprits sous l'archer des violons. les bourgeons du printemps claquaient en s'ouvrant rythmique des doigts de l'artiste. Nos yeux de porcelaine rougissaient à mesure de l'avancée du nuage. Des voix s'élevaient vibrionnantes de notes claires sous le joug étincelant des heures absolues. Разам les générations se succédaient parées de longues robes blanches. Je reconnus grand'père Victor et son bâton l'œillet de poète entre les dents grand'mère Marie et sa vivacité puis marraine Fernande pince-mi pince-moi. Les cloches sonnaient la nuée s'ouvrit et vîmes poindre le félibrige à l'œuf bleu. Мая душа ma singulière enfance tu prospères dans la foule éternelle mes frères et sœurs rassemblés dans le drapé des pérégrinations dans le monde intermédiaire où naît et meurt le grand soulagement. Ce lundi il y avait monde au foirail de bouses et de biaudes bleues sous les bérets durcis la cigarette au coin des lèvres à deviser à se claquer les mains marché conclu. 568
каханне Гэта істотнае пачуццё пачуццё, якое надае сэнс пачуццё, якое надае сэнс. каханне адкрываецца ён гладыятар Сусвету яго арэна з'яўляецца тварам да твару з падзеяй і пясок арэны, пот нашых намаганняў. Каханне гарэзуе ў лугах свабоды ён праходзіць сюды, ён пройдзе міма дзень падміргвае яму ад веку і начная зграя вераб'ёў гуляе. Калі ён адчыняе куртку гэта не для таго, каб прадаць сваё сэрца гэта не пяшчота, што ён п'е гэта прынесці свае грудзі вандроўнай душы. Ён не гаспадар ключоў пакуль мы просім яго дапамагчы Ён там, Без спешкі, без прычыны, спакойны працаўнік Духа. Яму проста мы патрэбныя што наш позірк абарочваецца каб убачыць дно нашых пакут мілагучны світанак упэўненасці ў сабе. Яе месца ўсюды ва ўсіх катэджах каля ачага зімой каля сакуры вясной. Яго сапраўдная назва - ДУША ДЛЯ ЎСІХ і вакол дынамікаў вакол яго так шмат ініцыяцый перасекчы у цішыні пакінутасці. Каханне бліскучых вод Я вітаю цябе ў маім падарожжы аднавіць страчаныя крокі дзяцінства пад покрывам высокіх дрэў алагнатскай алеі. Няхай каханне пазбавіцца ад мішуры быць зубам, абрэз, меч справядлівасці на службе нашых вяселляў з Усявышнім у фрактальным люстэрку нашых пошукаў. 567
Je suis le tigre de personne j'hante les halliers de l'imaginaire je peux être l'animal totem. Je fais irruption sans prévenir je suis le tigre je suis à l'affût de vos moindres mouvements. Je suis rien rien que le jour qui point rien qu'un regard de mars posé à la fenêtre. Je suis le père je suis le fils je suis l'ombre de moi-même. " Mais quel rapport à-t-il avec la réalité ? " reflètent les gens de bien les gens de la fine pointe de l'âme. Je suis l'arc-en-ciel qui diffracte et relie je suis le pur cristal aux mille facettes. Comme vous d'ailleurs et si cela vous apporte што заўгодна. Ne laissons pas filer le sens entre les doigts des vaillants des nettoyeurs de l'ordre. Давайце будзем у згодзе avec le plus petit que soi avec la perfection. Je n'accompagne pas je suis le mouvement et vous êtes le mouvement. Vous et moi sommes le même notre séparation apparente n'est qu'ironie notre unité est pleine. le tigre n'est pas la souffrance il est surprise jaillissante il est joie libératrice. Et si quelque lien le soudoie sa morsure claquemure les mauvais esprits dans la cage du chat de Schrödinger. 566
A la croisée des branches j'ai vu le chat noir et blanc noir de ses illusions animales féeriquement ancrées en son instinct blanc de sa légèreté acquise en ses joutes aériennes.
Fin de partie à ferrailler en blanc et noir le cœur et le poumon trouvent refuge sur la couronne rouge sang du combat avec l'ange.
Раніцай tout semblait calme entre les doigts du soleil naissant j'aimai de narration en narration la transmission généalogique.
Racines à coudre contre la Terre Mère rayonnent les dimanches à se retourner les mains gantées de blanc en confirmation du chemin.
Enfants de bonhomie se relier et se dire au rire unique du temps qui passe à remonter le coucou je te salue à genoux, tête baissée, bras ouverts Вы l'emporte-tout le dépositaire des rêves et des peines à ne plus faire vibrer le diapason de la tristesse à être uniquement Toi pour que je vive.
нясуцца водамі entre colombe et corbeau à la tombée d'un jour de mars l'homme d'airain obligea les forces recluses à se manifester d'une énergie renouvelée.
Que nous sommes des êtres de panique à danser avec insouciance dans les prés fleuris au son du tambourin à ramasser les petits cailloux pour un retour inopiné à la maison.
Que tous gravèrent sur le bois de la coque quelques signes propitiatoires interrogeant le Très Mystérieux de nous donner foi et courage devant l'épreuve.
Maître, ôtez de notre vie la déraison de nos propos l'aveuglement de nos pulsions le suivisme de notre couardise le sommeil de notre cœur.
Joignons la colombe et le corbeau pour davantage de connaissances dans le respect des autres en accomplissement de notre mission et que chaque jour soit le seul Jour.
