Kategoria Artxiboak: Urtea 2017

tenpluaren erreten azpian

   Tenpluaren erreten azpian  
amodioa zu
denbora pasatzearen saga
egurrezko zolen kalejira
ihien zirrara
ate baten bisagra
irekitzen dugula
eta kirrinka
bihar edo etzi
ezer ere ez
besoak zintzilik
begiak gora
horizontalean
hodeien festak
zerutik haratago
sinkope arinean
buztinezko espaloian
azazkalak txirbilduekin urratu
inurrien igarobidea
izan ibaian
zuhaitzik gabeko aldera
harea zimurtua.


336

deskontu marea

   Deskontu marea   
marea atzerakoia
atzerako kontaketa marea
marea metatua
errekuperazio marea
ikusiko ote dut azkeneko hikadura
irristatu behera
adarren malda
itxaron
urmael esfagnoa
nire korrespondentzia
tripulazio onean
abiaduran zehar
ni hiltzeko zain egon gabe
negarrez murrizten
baldakin merkantilaren azpian
familia-loturak.


338

lurpeko idazmahaia

   Beltzaren beltza     
lurpeko idazmahaian
korolatik korolara
soka estutu
txakur eta otsoaren artean.

Harrapatu prosodia
putreen garrasiarena
belaontzi zorabiagarriak
hondakinen zabor-biltzaileak
susmorik gabe
faltsurik gabe
tristuraz gainezka.

Eskuak luzatuta altxatzea
malgutu
zuria
antrazita hormarena
ilargiaren islatan
hiriko argietatik urrun
txorien soinura
larruzko kapa batez jantzitako zentina
zer janzten du behi-artzainak
azotea altxatuta,
viatiko aldarearen aurrean
non harritu aitortutako akatsa.

Grand Bédé zutik dago
pailazo-txapel izorratua
bere kopetan Frankenstein,
zurrunbilo gorila
buztinezko tabletan etiketatzea
bere pentsamenduaren zauriak,
arrasto kuneiformeak
atarian grabatua
tantaz tanta
bere burua maitatua ezagutzeko negarrez zeru batena.


335

Au soleil vert de notre enfance

 Eguzki berdean 
gure haurtzarokoa.

ur jarioa
putzutik putzura.

bi uhandre
gizonezko bat emakumezko bat.

usain gozoa
udaberriko usainak.

Goitik behera
irudia bistaratzen da.

Bukaerako txaloa
hautsari hozka.

Oztopoei atxikita
ortzadarraren epilogoa.

Seboa eztarrian
soka baten irristatzea.

Desioaren ertza
lurreratzeko sarea eskuan.

Edozer doa
denak presentzia islatzen du.

Ispiluaren aurrean
aurpegi alaia.

Zaila denetik aurrera
samurra denari.

maiteminduta egon
norbere buruarekin.

Teoriarik ez
barrutik intentsitate bat besterik ez.

Grazia
jasotzen dugu.

Ama
utzi ez esatea.

Transmisioa
errelebo lasterketa.

Arima bakoitza aberatsa da
besteei arreta.

tximeletaz beteta
pisurik gabeko mezulari hauek.

Ertza eta adar artean
hormak zabalik.

Biratu haizea
kale hilak saihestuz.

Benetako isiltasunaren aurretik
zalaparta gozoa.

Entzun
arnasteko airea.


334

si belle à l’ombre

   Si belle à l'ombre   
et cousue d'esprit
elle se pavanait
chapeau de paille
au gré des œillades matricielles.

Surgirent
l'entre-chats l'entre-chiens
des surprises brèves
sans sourciller sans barguigner
la cigarette en apostrophe.

Maugréant ci-devant
au parvis de l'outrage
les fresques rupestres
de ses vêtements d'emprunt
se prirent dans les rayons
d'une bicyclette
sans béquille
avec sonnette tintinnabulante
et garde-boues de bois
pour se tenir bien droite.

Elle zigzaguait
de platane en platane
le fossé aux grenouilles
crevant ses bulles amères
à mesure de l'errance.

Sans cérémonial
dentelles au vent
elle déchira la brume matutinale
mains sur la guidoline
un soupçon de mimosa sur le nez.

Si belle à l'ombre
et cousue d'esprit
elle se pavanait
chapeau de paille
au gré des œillades matricielles.


333

urratsez urrats bidaiaz bidaia – 1

   Urratsez urrats,   
 bidaiaz bidaia,   
 zirku baten zirkuluan   
 hareak isolatzen duela    
 zurrumurruak ikuskizunaren oihalak altxatzen ditu. 
    
 Sarrera koloretsua,   
 barnum zaratatsua,   
 hautsa altxatua   
 animalien prozesioarena,   
 arimaren pasioak   
 tenpluen gailurretara altxatua   
 desegiteko,   
 arrazoira eramatea   
 eta eraldatu.     

 Odol eta kolorez,   
 Erinien oihu amorratuak   
 haurtzaroko paisaiak suntsitu zituen,   
 iturrietako buztinezko ezpainak    
 bidea egin dute   
 zementuzko toberekin,   
 babes-harria urratu da,   
 hesiak moztu dira,   
 lubakiak bete ziren,   
 zilarrezko azeria   
 jada ez du erdigunea aurkituko,   
 haize gaiztoak lur-piak botatzen ditu   
 harri lehorreko terrazetara,   
 lizar zahar batek bere azken disposizioak xuxurlatu ditu.     

 Gaueko kexa,   
 soul usoak   
 gainezka   
 giza baldintza hausteak,   
 gezur populista   
 poeten abestia ordezkatu,   
 gerra-makinen arrastoak   
 oinetako iletsuei jarraitu,   
 zerua iluntzen ari da,   
 baita mendebaldeko haizeak zizelkaturiko zuhaitzak ere   
 ekaitzean etzan.    
 
 Airea nazkagarria da,   
 negar horman   
 en-vie-ko paperak   
 zimurtu eta behartuta   
 harrien juntzetan   
 likenez estalita   
 haragi haragia bihurtu   
 ausazko tsimtzum batena. 
     
 Esku makalak,   
 poltsikoetatik atera etortzeko   
 ahanztura urratu,   
 begiak atzera bota   
 moztu izpirituaren balioak,   
 krema sufretsu bat   
 pailazoen irribarrearen makillajea 
 gure azken ibilaldiak.   
  
 Amorruak bidea ematen du   
 gauean,   
 au isiltasuna,   
 besoen paseak itsusia   
 borrokak eta gorrotoa,   
 igotzean zikinduta   
 uzta berriak,      
 konplize borondatetsu bihurtu   
 Errenazimendu eskasa batena.  
    
 Ez dago sendabelarrik   
 udaberrikoak baino,   
 kolegiatu belarrak    
 maitaleen musuaz    
 sakabanatuta    
 istilu handiaren bila,   
 ogi puska bat   
 poltsaren behealdean,  
 ura bestetasunaren ziborioan.  
   
 Erreboteen Soinua igoko dugu,    
 ibaira botatako harritxoak,   
 asilo-eskatzaileen eskura,   
 gure erbestetik aterata.  

   
332

lau loreen oroimena

   La mémoire en apnée   
quatre fleurs en rebord de fenêtre
petite fille à quatre pattes
à flot
d'un soleil émargé
par mon frère, nire laguna, nire semea, mon camarade
associés
à l'aube d'un amandier fleuri
lorsque l'ongle
raye d'un trait aigu
le passage de l'été
éveil des miradors
sur la plaine disposés
sage frontispice
par dessus la forêt
œil préposé
sans qu'alunissent
pentsamenduak
monte en retour
cette flèche cathédrale
crevant le panier d'osier du patrimoine
étendue
sur le drap des origines
en balbutiement d'être
les galoches pendantes
au bout des jambes maigres
à mesure
poussières d'or
des mains effaçant
le sceptre des exigences
paroles échappées
d'une outre crevée
soupçon des remembrances
sans que famine vienne
en cette obscure contrée
où femmes, hommes et enfants après la mitraille
encensent de leur clarté
la brassée de fleurs fanées
les cheveux défaits
au sarcasme des casques à pointe
brisant les tibias des corps blanchis
au cirque d'une évacuation de circonstance
charrettes et baluchons à l'avenant
ma petite fille
je vais faire du feu
une fois encore
te conter une histoire pour t'endormir
feuille d'argent
disposée en rebord de fenêtre
à flotter
sur la mer des souvenirs
parade nuptiale
ouverture blanche
des portes d'amour
à pousser d'un geste tendre
loin très loin des berges
l'ombre de l'orme colossal.


331

Sylvain Gerard . lana 6 – Fauna aulki txikian

   Iratu (Koiperatu  
Zigarroak dituen gaztea
Eskailera honetan imbroglio
Agertzen ibili gabe
Aulki txiki baten truke
Eseri zer esango dugu
hatz luzeak
deitoratu
arinki
Troiako zaldia
beldurketa
Vincenten gela
Itxaropenen amaieran
Katuak mahai gainean salto egiten du
haurraren lepoa kukutxatzen du
Terminal begi bat
Mila eta bat tentazio
Breakup gauak ere
goratu
Berritzeko gurpila gisatua
Goiz freskoa
Hala ere, kauterizatu
pentsamendu horien berricules
ermola
uko egin
nasa
Trenik gabe airea urratu gabe
bere ornogabearen desagertzea
Errekuntzako hondakinak metatzea
neurri batean
Faunaren flexio sutsua berritu
Kantilena Ama Birjinaren aurrean.

Leihoaren atzean
neguko zuhaitzak
saihestu
Iragan berri baten maitasun hitzak.


330

sylvain gerard . lana 5 – karabanako ume galdua

 A l'orée du songe   
aita
tend la main
la mère
mains dans le dos
le chien
clôt la trace
l'enfant
se cache.

Au loin un moulin hollandais
au premier étage
les appartements sont ouverts
les colonnes soutiennent les arches
un blanc laiteux couvre les murs
le cheval est prêt.

Bat !
monte
efface les gourmandises
d'un geste
ne retiens pas la mort
sois le vent dans la fraîcheur du matin clair
sois l'ardoyant de ton espace
hoquette la vie
au vermillon d'un spasme
sois le ciel en gloire
mon enfant
mon diamant de l'instant
ezpainen ertzean
point de sourire
juste l'occasion d'une cavalcade
juste la friction avec l'éternel.

Éclair foudroyant
tu connais le chemin
en douceur
hors l'inter-dits
des velléités de l'ombre.

Sois
figé au calvaire des épousés
la cible des vérités
cette pièce de velours
où poser sa tête
begiz begi
avant la déchirure.


317