Tenpluaren erreten azpian amodioa zu denbora pasatzearen saga egurrezko zolen kalejira ihien zirrara ate baten bisagra irekitzen dugula eta kirrinka bihar edo etzi ezer ere ez besoak zintzilik begiak gora horizontalean hodeien festak zerutik haratago sinkope arinean buztinezko espaloian azazkalak txirbilduekin urratu inurrien igarobidea izan ibaian zuhaitzik gabeko aldera harea zimurtua.
Nire adina zuhaitzaren kontra eserita begiratu zuen itzalitako sebo bola iluntzean izotz hausteko kataplasma misiotik bueltan aita eta amaren ondorengoa ezagutzeko arriskuan terminaleko sugarra nire analak sakabanatuta arratsalde haizetsua karrera irekia et azken garraia kaxotan arrazoitzaile apokaliptikoarekin gure eraikitzailea gure ehorzketa gure asmatzailea.
Deskontu marea marea atzerakoia atzerako kontaketa marea marea metatua errekuperazio marea ikusiko ote dut azkeneko hikadura irristatu behera adarren malda itxaron urmael esfagnoa nire korrespondentzia tripulazio onean abiaduran zehar ni hiltzeko zain egon gabe negarrez murrizten baldakin merkantilaren azpian familia-loturak.
Seboa eztarrian soka baten irristatzea. Desioaren ertza lurreratzeko sarea eskuan. Edozer doa denak presentzia islatzen du. Ispiluaren aurrean aurpegi alaia.
Zaila denetik aurrera samurra denari.
maiteminduta egon norbere buruarekin.
Teoriarik ez barrutik intentsitate bat besterik ez.
Grazia jasotzen dugu.
Ama utzi ez esatea. Transmisioa errelebo lasterketa.
Arima bakoitza aberatsa da besteei arreta.
tximeletaz beteta pisurik gabeko mezulari hauek.
Ertza eta adar artean hormak zabalik.
Biratu haizea kale hilak saihestuz. Benetako isiltasunaren aurretik zalaparta gozoa. Entzun arnasteko airea.
Si belle à l'ombre et cousue d'esprit elle se pavanait chapeau de paille au gré des œillades matricielles. Surgirent l'entre-chats l'entre-chiens des surprises brèves sans sourciller sans barguigner la cigarette en apostrophe. Maugréant ci-devant au parvis de l'outrage les fresques rupestres de ses vêtements d'emprunt se prirent dans les rayons d'une bicyclette sans béquille avec sonnette tintinnabulante et garde-boues de bois pour se tenir bien droite. Elle zigzaguait de platane en platane le fossé aux grenouilles crevant ses bulles amères à mesure de l'errance. Sans cérémonial dentelles au vent elle déchira la brume matutinale mains sur la guidoline un soupçon de mimosa sur le nez. Si belle à l'ombre et cousue d'esprit elle se pavanait chapeau de paille au gré des œillades matricielles.
Urratsez urrats, bidaiaz bidaia, zirku baten zirkuluan hareak isolatzen duela zurrumurruak ikuskizunaren oihalak altxatzen ditu. Sarrera koloretsua, barnum zaratatsua, hautsa altxatua animalien prozesioarena, arimaren pasioak tenpluen gailurretara altxatua desegiteko, arrazoira eramatea eta eraldatu. Odol eta kolorez, Erinien oihu amorratuak haurtzaroko paisaiak suntsitu zituen, iturrietako buztinezko ezpainak bidea egin dute zementuzko toberekin, babes-harria urratu da, hesiak moztu dira, lubakiak bete ziren, zilarrezko azeria jada ez du erdigunea aurkituko, haize gaiztoak lur-piak botatzen ditu harri lehorreko terrazetara, lizar zahar batek bere azken disposizioak xuxurlatu ditu. Gaueko kexa, soul usoak gainezka giza baldintza hausteak, gezur populista poeten abestia ordezkatu, gerra-makinen arrastoak oinetako iletsuei jarraitu, zerua iluntzen ari da, baita mendebaldeko haizeak zizelkaturiko zuhaitzak ere ekaitzean etzan. Airea nazkagarria da, negar horman en-vie-ko paperak zimurtu eta behartuta harrien juntzetan likenez estalita haragi haragia bihurtu ausazko tsimtzum batena. Esku makalak, poltsikoetatik atera etortzeko ahanztura urratu, begiak atzera bota moztu izpirituaren balioak, krema sufretsu bat pailazoen irribarrearen makillajea gure azken ibilaldiak. Amorruak bidea ematen du gauean, au isiltasuna, besoen paseak itsusia borrokak eta gorrotoa, igotzean zikinduta uzta berriak, konplize borondatetsu bihurtu Errenazimendu eskasa batena. Ez dago sendabelarrik udaberrikoak baino, kolegiatu belarrak maitaleen musuaz sakabanatuta istilu handiaren bila, ogi puska bat poltsaren behealdean, ura bestetasunaren ziborioan. Erreboteen Soinua igoko dugu, ibaira botatako harritxoak, asilo-eskatzaileen eskura, gure erbestetik aterata. 332
La mémoire en apnée quatre fleurs en rebord de fenêtre petite fille à quatre pattes à flot d'un soleil émargé par mon frère, nire laguna, nire semea, mon camarade associés à l'aube d'un amandier fleuri lorsque l'ongle raye d'un trait aigu le passage de l'été éveil des miradors sur la plaine disposés sage frontispice par dessus la forêt œil préposé sans qu'alunissent pentsamenduak monte en retour cette flèche cathédrale crevant le panier d'osier du patrimoine étendue sur le drap des origines en balbutiement d'être les galoches pendantes au bout des jambes maigres à mesure poussières d'or des mains effaçant le sceptre des exigences paroles échappées d'une outre crevée soupçon des remembrances sans que famine vienne en cette obscure contrée où femmes, hommes et enfants après la mitraille encensent de leur clarté la brassée de fleurs fanées les cheveux défaits au sarcasme des casques à pointe brisant les tibias des corps blanchis au cirque d'une évacuation de circonstance charrettes et baluchons à l'avenant ma petite fille je vais faire du feu une fois encore te conter une histoire pour t'endormir feuille d'argent disposée en rebord de fenêtre à flotter sur la mer des souvenirs parade nuptiale ouverture blanche des portes d'amour à pousser d'un geste tendre loin très loin des berges l'ombre de l'orme colossal.
Iratu (Koiperatu Zigarroak dituen gaztea Eskailera honetan imbroglio Agertzen ibili gabe Aulki txiki baten truke Eseri zer esango dugu hatz luzeak deitoratu arinki Troiako zaldia beldurketa Vincenten gela Itxaropenen amaieran Katuak mahai gainean salto egiten du haurraren lepoa kukutxatzen du Terminal begi bat Mila eta bat tentazio Breakup gauak ere goratu Berritzeko gurpila gisatua Goiz freskoa Hala ere, kauterizatu pentsamendu horien berricules ermola uko egin nasa Trenik gabe airea urratu gabe bere ornogabearen desagertzea Errekuntzako hondakinak metatzea neurri batean Faunaren flexio sutsua berritu Kantilena Ama Birjinaren aurrean.
Leihoaren atzean neguko zuhaitzak saihestu Iragan berri baten maitasun hitzak.
A l'orée du songe aita tend la main la mère mains dans le dos le chien clôt la trace l'enfant se cache. Au loin un moulin hollandais au premier étage les appartements sont ouverts les colonnes soutiennent les arches un blanc laiteux couvre les murs le cheval est prêt. Bat ! monte efface les gourmandises d'un geste ne retiens pas la mort sois le vent dans la fraîcheur du matin clair sois l'ardoyant de ton espace hoquette la vie au vermillon d'un spasme sois le ciel en gloire mon enfant mon diamant de l'instant ezpainen ertzean point de sourire juste l'occasion d'une cavalcade juste la friction avec l'éternel. Éclair foudroyant tu connais le chemin en douceur hors l'inter-dits des velléités de l'ombre. Sois figé au calvaire des épousés la cible des vérités cette pièce de velours où poser sa tête begiz begi avant la déchirure.