Kategoria Artxiboak: Iraila 2014

bakarrik zaude, biluzik zaude

   Eta hori ona da ,
 ez baitzen erraza
 trapuak ahazteko
 obedientzian eraikitako haurrarena
 eta formatua heldua
 lepokoa okertzeko agindu zuen
 ezagutza sozialaren uztarriari aurre eginez .

 Bizi izan zinen
 munduan zehar ibili zara
 sufrimendua bizi izan zenuen
 eta mutDa
 beti zeure buruari jaio gabe  .

 Bizirauteko egin zaituen mimetismoa
 pobreziaren estalkia besterik ez da
 azken probari aurre eginez ,
 estaldura bat besterik ez da
 espeziea iraunarazteko bulkadaren aurrean ,
 estaldura bat besterik ez da
 sentimenduak zorigaiztoa ebakuatzera behartuz ,
 mufla bat besterik ez da
 aro berri baten usaina arnastu ezinik   
 hatz garbiketa bat besterik ez da 
 ezagutza manipulatu ezinik ,
 bidaia bat besterik ez da
 zure espaziorako bete gabeko nahiagatik ,
 hobble bat besterik ez da
 aukerak egiteko
 paradoxa sortzaileari gehiago lagundu gabe
 inposatutako ibilaldia
 transdiziplinartasunerantz aurorea  .

 Izoztuta zaude
 fosilizatuta zaude
 eta basamortuko haizea
 bere partikulen artean bahetuta
 haragizko babesak desagertzen ditu
 eskeleto dardara
 hutsune handira entregatu  
 jatorriko lehen abestia  .

 Gorpu lehortuak daude
 grafiko misteriotsuekin
 abenturazaleak betetzen duela
 eta bidaia-eguneroko zirriborroak ,
  tinta orban txikiak 
 ezaugarri zorrotz eta zurituak
 pisten artean
 beste garai batekoa
 beste kontzientzia batena .

 Parentesiak dira
 eszenaratzea
 de rodomontades
 tutoretzapean jartzearena
 non gehiago ez dagokio
 erosotasun objektua
 hainbeste egiteko dagoenean
 guk  
 erreinuko subjektuak 
 gure gizateriaren konkistan  .

 Keinu bat besterik ez
 unibertsoa besarkatzeko abesti bat besterik ez
 bizi-seinaleetarako
 batu ura eta sua
 bakardadeen arkuaren azpian  .

 Izatearen txinpartan egotea
 ziztaden zirrara
 gogoa lasaitu gabe ,
 izan
 hors du chaos
 miraria
 inurri gorriak entregatu genituen
 gure eguneroko lanbideen presan ,
 erabateko ardura izan  .

 Gero akotxaren aurretik
 ez du bide zuri baten hautsik altxatzen
 ilusioak mozten jakin ,
 izan alai
 oroitzapen iheskorrak
 justu zuzen ,
 suspensean egotea
 arnasa galtzeko
 eta etorri
 gure zain
 mendeen sakonen argia
 gauza ezagunen presan
 etxerik gabe
 gora begira
 bertikaltasuna hartu zuen
 irribarrea ezpainetan
 onarpen osoz pozgarria
 gauza hauek
 zati hauek
 lanbro hauek
 ezein zabor sorgintari antzeman dezakeena  .
 Itsasoari geratzen zaio itsasertza laztantzea
 zeru goibel baten azpian ,
 berriro gogoeta egiteko
 gure aukera misterioa izateko  
 horrela da ,
 egin 
 desegin
 bide berdetik barrena
 zurezko bobina ,
 zirrikitua
 elastiko bihurritua
 xaboi lehor zatia
 erre gabeko pospoloa ,
 aurrera egin zoru desekatuan
 abandonatutako jostunaren pinekin
 suzko irribarre baten izkinan .

 Zer dago hor ,
 ezusteko hau ,
 oso modu bizian ,
 hil aurreko bizitza da ,
 gurea
 eramaten nauena ,
 barneratzen eta animatzen nau  .

 Bizitza hau han ,
 betikotasuna  .


 211 

Esparru singularra

 Hormaren goialdean
 Arbel beroko aulki-erraila
 Aurpegiko distira begi bigunekin
 bizar zuri batekin
 ahotsak dar-dar egiten duela  .

 Bizitzaren Eskala
 lehen narrastitik eroria
 haizeak bidetik urruntzen duela
 hacker akatsei  .

 lanbroa
 piztiaren arnasaldian
 haranean gora .

 Koska zigilatua
 Avogadroren zenbakia
 zeinaren jaka irekia agerian uzten duena
 mirraz inguraturik bihotza  .

 Hegaldi leuna
 goian aingeruak
 gaztainondoa eta artadia
 nire etxeko zutabeak  .

 Pentsamendu bertikalizatua
 bat-bateko olatutik kanpo
 usain zakarrak
 trukatutako hatz-markak .

 Zeuk bakarrik
 zeinetan bestea
 ordezko tradizioa  .

 Sagacity
 izateko arriskuan
 iraulketa hau besterik ez
 egunaren hasieran .


 210 

Toutes celles et ceux qui s’avancent

 Toutes celles et ceux   
qui s'avancent
sortant de la forêt
en lisière des choses dites .

À celles et ceux
que tourmentent les pensées disjointes
les fragmentations d'un passé
qu'on ne peut oublier .

A celles et ceux
qui par effet de manche
se montrent aux fenêtres
haranguant la foule des sans noms .

Il m'est arrivé
en rassemblant mes bagages
juste avant de partir
d'immobiliser le temps .

Il m'est arrivé
sous l'ombre d'un arbre
projetée par la lune
de craindre le froid des nouveautés .

Je pus souffler dans la conque
et ne retenant plus mes désirs
rejoindre d'un coup du talon
l'humeur des prairies fleuries .

Puis revenir
vers celles et ceux
des aventures coutumières
me joindre à la foule
haut les cœurs
des pensées code barre
du chemin quotidien .


208