Pozarena   
zuritasun honengatik   
altuera handian   
Bera joan zen   
sandaliak nekatuak   
besoak zintzilik    
la casquette de travers   
bidetik   
ibai aldera   
berreskuratzeko   
bere lagun kapitaina   
errege arrantzalea   
senide maitalea   
ezkongabeak   
argiak   
frankoak   
itsasertzean   
sakabanatuta dauden bioletekin   
irekieran   
zerutik   
zuhaitzak   
aurpegiak   
nire lagun poeta   
errealitateaz mozkortuta   
hauskorra bere noraezean   
min izugarriarekiko sentikorra   
itxaropen ekartzailea   
ezinbestean bermatuz   
Anaitasuna   
ez urratzeko kontua   
bere rola   
amets-egilea   
irudi hauek poltsatik aterata   
haragizko eta izpirituko panpinak   
hainbeste ispilu bezala   
zurezko bankuan antolatuta   
gure bileraren eskutik   
non desordenatu   
kostaldetik zatoz   
ni gau bakartiak   
konbentzituta   
gure balioak transmititzeko   
cobaya egin gabe   
gure etxe aurrean    
mundua   
hari hainbeste zor genion   
il   
maitasunaren eskaria   
bestea   
bihotzaren oparia.        
 
 
 524