Ùn sò micca chì m'hà datu nascitanè ciò chì hè stu monduo quale sò .Vecu sti anni luce chì mi circundanue trovami coitin un puntu di sta immensitàsenza sapè perchè sò quì piuttostu chè in altrò .Ùn sò micca perchè stu pocu tempu mi hè datu à campàsi trova quì à i mo pedisantu da tutta l'eternitàin ciò chì mi precedeè in ciò chì mi seguitarà .Vecu solu infinitida tutti i laticum'è a polvera turbulente in u raggiu di solecum'è una forma sguassata da a forma chì seguita .Chì sòhè chì aghju da morema ciò chì ùn sò miccaHè sta stessa morte chì ùn possu evitàè chì mi chjama à a vitacum'è u figliolu prodiguin braccia di u babbuin stu mondu di misteruinduve a crepa di e prumesseci invita à esse ciò chì avemu sempre statuin a camera nuziale di l'iniziul'ombra di a to ombrau mo destinu .167