Es-tu là
glissando sans dérobade
à me porter sur l'onde douce
lune entrevue au parloir
écorce arrachée du chêne-liège
se faufilant dans la foule lente
passager ébloui
des sentes odorantes.
Fy enaid
seule
au hasard d'une sortie
se vit prise
dans le flot des migrants
ô mon âme
l'altérité est une autre identité
de l'autre à soi
la source même des solidarités.
339
Sous la gouttière du temple
y'a la romance
la saga du temps qui passe
le cortège des semelles de bois
le frisson des roseaux
le gond d'une porte
que l'on ouvre
et qui grince
demain ou après-demain
de rien en rien
les bras ballants
yeux levés
à l'horizontale
festons des nuages
hors limite du ciel
en syncope légère
sur le pavé d'argile
à griffer d'ongles écaillés
le passage des fourmis
en rivière d'être
vers le sans arbre
du sable ridulé.
336
Mon âge
assis contre l'arbre
regarde
boule de suif éteinte
à la tombée du jour
un cataplasme en brise-glace
de retour de mission
de père et mère le descendant
au risque de connaître
flamme terminale
mes annales dispersées
un soir de grand vent
la carrière ouverte
et
dernier charroi
de mèche
avec le raisonneur apocalyptique
notre bâtisseur
notre fossoyeur
notre inventeur.
337
Marée remise
marée rétrocédée
marée du compte à rebours
marée déposée
marée reprise
verrai-je le dernier hoquet
descendre toboggan
la pente aux ajoncs
la mise en veille
des sphaignes de l'étang
ma correspondance
en bel équipage
filant grand train
sans attendre que je m'éteigne
pleurs refluantes
sous le dais mercantile
des arrimages familiaux.
338
Noir de noir
en l'écritoire souterraine
de corolle en corolle
tendre la corde
rhwng ci a blaidd.
Capter la prosodie
du glatissement des vautours
vertigineux voiliers
éboueurs de vestiges
sans soupçon
sans contre-façon
accablant de tristesse.
Surgissement des mains tendues
jaillies
blanches
de la paroi anthracite
aux reflets de lune
en retrait des lumières de la ville
au son du buccin
sentinelle drapée du manteau de cuir
que revêt le vacher
le fouet dressé,
viatique devant l'autel
où surprendre la faille avouée.
Le Grand Bédé se dresse
le chapeau de clown vissé
sur son front Frankenstein,
gorille à la quenouille
taguant sur tablette d'argile
les blessures de sa pensée,
traces cunéiformes
gravées sur le pas de porte
au goutte à goutte
d'un ciel pleurant de se savoir aimé.
335
Au soleil vert
de notre enfance.
L'eau s'écoulant
du puits à la mare.
Deux tritons
un mâle une femelle.
Douce effluve
des senteurs printanières.
De haut en bas
l'effigie s'affiche.
Le clap de fin
mord la poussière.
Accolé aux barrières
l'arc-en-ciel épilogue.
Suif dans la gorge
le glissant d'une corde.
L'aplomb du désir
l'épuisette à la main.
Tout passe
tout reflète la présence.
Devant le miroir
le visage enjoué.
Passer de ce qui est dur
à ce qui est tendre.
Etre en amour
avec soi-même.
Pas de théorie
juste une intensité venue de l'intérieur.
La grâce
on la reçoit.
Mam
arrête de me dire qu'il faut pas.
La transmission
une course de relais.
Chaque âme est riche
de l'attention portée à l'autre.
Plein de papillons
ces messagers sans poids.
Entre genêts et ajoncs
les murs s'ouvrent.
File le vent
évitant les impasses.
D'avant le vrai silence
gambade douce gambade.
Ecoute
l'air respirer.
334
Mor brydferth yn y cysgod
ac wedi ei wnio mewn ysbryd
hi strutted
het wellt
yn ôl y cipolwg matrics.
cyfododd
rhwng cathod rhwng cŵn
syndod byr
heb batio amrant
y sigarét yn collnod.
Grumbled uchod
yn y llys gwae
y ffresgoau ogof
o'i ddillad wedi eu benthyg
dal yn y pelydrau
o feic
heb faglau
gyda tincian cloch
a ffenders pren
i sefyll yn syth.
Roedd hi'n igam-ogam
o goeden awyren i goeden awyren
ffos y broga
byrstio ei swigod chwerw
wrth i chi grwydro.
Heb seremoni
les yn y gwynt
hi a rwygodd niwl y bore
dwylo ar y tâp handlebar
awgrym o mimosa ar y trwyn.
Mor brydferth yn y cysgod
ac wedi ei wnio mewn ysbryd
hi strutted
het wellt
yn ôl y cipolwg matrics.
333
Cam wrth gam,
o daith i daith,
mewn cylch syrcas
que le sable encense
mae'r si yn codi llenni'r sioe.
mynedfa liwgar,
barnum swnllyd,
llwch wedi'i godi
o orymdaith yr anifeiliaid,
nwydau yr enaid
wedi ei godi i binaclau y temlau
i ddatgymalu,
i wneud synnwyr
a thrawsnewid.
O waed a lliwiau,
llefain cynddeiriog yr Erinyes
wedi dinistrio tirweddau plentyndod,
gwefusau clai ffynhonnau
wedi gwneud ffordd
gyda nozzles sment,
y mae carreg yr amddiffynfeydd wedi ei rhwygo allan,
mae'r cloddiau wedi'u torri i lawr,
ffosydd wedi'u llenwi,
y llwynog arian
ni fydd yn dod o hyd i'r ganolfan mwyach,
gwynt drwg yn chwythu lympiau daear
tuag at y terasau cerrig sychion,
mae hen goeden onnen yn sibrwd ei gwarediadau olaf.
Mae'r nos coos,
colomennod enaid
crogi
torri'r cyflwr dynol,
celwydd poblogaidd
disodli cân y beirdd,
traciau peiriannau rhyfel
dilyn esgidiau haearn y blewog,
yr awyr yn tywyllu,
hyd yn oed y coed a gerfiwyd gan wynt y gorllewin
gorwedd i lawr yn yr ystorm.
Mae'r aer yn fudr,
ar y walch wylo
papurau bywyd
crychu a gorfodi
wrth uniadau y meini
gorchuddio â chen
dod yn gnawd panting
o tzimtzum ar hap.
dwylo emaciated,
allan o'r pocedi i gyd-fynd
crafu ebargofiant,
llygaid treigl
clipiwch werthoedd yr ysbryd,
hufen sur
colur gwên clown
ein crwydro diwethaf.
Mae'r llid yn cymryd drosodd
yn y nos,
mewn distawrwydd,
gwneud yn hyll gan y bylchau o arfau
ymladd a chasineb,
dappled gan godi
cynaeafau newydd,
dod yn gydweithiwr parod
o adfywiad gwael.
Mae yna berlysiau swyddogol
na rhai'r gwanwyn,
perlysiau colegol
o gusan cariadon
gwasgaredig
i chwilio am y cynnwrf mawr,
darn o fara
ar waelod y bag,
dŵr yn y ciborium o alterities.
Byddwn yn codi Swn y ricochets,
cerigos wedi eu taflu ar yr afon,
hygyrch i geiswyr lloches,
yn dyfod allan o'n halltudiaeth.
332
Cam wrth gam,
o daith i daith,
mewn cylch syrcas
bod y tywod yn inswleiddio
mae'r si yn codi llenni'r sioe.
mynedfa liwgar,
barnum swnllyd,
llwch wedi'i godi
o orymdaith yr anifeiliaid,
nwydau yr enaid
wedi ei godi i binaclau y temlau
i ddatgymalu,
i wneud synnwyr
a thrawsnewid.
O waed a lliwiau,
llefain cynddeiriog yr Erinyes
wedi dinistrio tirweddau plentyndod,
gwefusau clai ffynhonnau
wedi gwneud ffordd
gyda nozzles sment,
y mae carreg yr amddiffynfeydd wedi ei rhwygo allan,
mae'r cloddiau wedi'u torri i lawr,
ffosydd wedi'u llenwi,
y llwynog arian
ni fydd yn dod o hyd i'r ganolfan mwyach,
gwynt drwg yn chwythu lympiau daear
tuag at y terasau cerrig sychion,
mae hen goeden onnen yn sibrwd ei gwarediadau olaf.
Mae'r nos coos,
colomennod enaid
crogi
torri'r cyflwr dynol,
celwydd poblogaidd
disodli cân y beirdd,
traciau peiriannau rhyfel
dilyn esgidiau haearn y blewog,
yr awyr yn tywyllu,
hyd yn oed y coed a gerfiwyd gan wynt y gorllewin
gorwedd i lawr yn yr ystorm.
Mae'r aer yn fudr,
ar y walch wylo
papurau bywyd
crychu a gorfodi
wrth uniadau y meini
gorchuddio â chen
dod yn gnawd panting
o tzimtzum ar hap.
dwylo emaciated,
allan o'r pocedi i gyd-fynd
crafu ebargofiant,
llygaid treigl
clipiwch werthoedd yr ysbryd,
hufen sur
colur gwên clown
ein crwydro diwethaf.
Mae'r llid yn cymryd drosodd
yn y nos,
mewn distawrwydd,
gwneud yn hyll gan y bylchau o arfau
ymladd a chasineb,
dappled gan godi
cynaeafau newydd,
dod yn gydweithiwr parod
o adfywiad gwael.
Mae yna berlysiau swyddogol
na rhai'r gwanwyn,
perlysiau colegol
o gusan cariadon
gwasgaredig
i chwilio am y cynnwrf mawr,
darn o fara
ar waelod y bag,
dŵr yn y ciborium o alterities.
Byddwn yn codi Swn y ricochets,
cerigos wedi eu taflu ar yr afon,
hygyrch i geiswyr lloches,
yn dyfod allan o'n halltudiaeth.
332
cof yn apnoea
pedwar blodyn ar y silff ffenestr
merch fach ar bob pedwar
arnofio
o haul drylliedig
gan fy mrawd, fy ffrind, fy mab, fy ffrind
cymdeithion
gyda'r wawr coeden almon yn blodeuo
pan yr hoelen
taro allan gyda llinell sydyn
treigl yr haf
deffroad twr gwylio
ar y gwastadedd wedi ei drefnu
blaendarddiad doeth
dros y goedwig
llygad cynorthwy-ydd
sans qu'alunissent
meddyliau
mynd i fyny yn gyfnewid
meindwr yr eglwys gadeiriol hon
yn byrstio'r fasged wiail treftadaeth
graddau
ar y ddalen o darddiad
yn y broses o fod
y galoshes crog
ar bennau coesau tenau
wrth i chi fynd
llwch aur
dileu dwylo
teyrnwialen y gofynion
dihangodd geiriau
o groen wedi byrstio
amheuaeth o gofion
heb newyn
yn y wlad dywyll hon
lle merched, dynion a phlant ar ôl y grawnwin
arogldarth gyda'u heglurder
y llu o flodau pylu
gwallt disheveled
i goegni helmedau pigog
torri'r shins o gyrff cannu
yn y syrcas o wacáu mewn argyfwng
certi a bwndeli i gyd-fynd
fy merch fach
gwnaf dân
unwaith eto
dweud stori amser gwely i chi
ffoil arian
gosod ar y silff ffenestr
i arnofio
ar y môr o atgofion
defod carwriaeth
agorfa wen
drysau cariad
i wthio ag ystum tyner
ymhell o'r lan
cysgod y llwyfen anferth.
331