Mona Lisaren irribarrearekin besterik ez

 


Donne
udaberriko buru
pianoko noten erreboteari.

iratzez beteta
itzala eta argia falta.

Tartearen arabera
eguna agertzen da.

En leurs gravats de nuit
les souvenirs émergent.

gatz harria
barandaren kontra
flautia jotzen zuen
maskara neutroko gizona
bere trapuetan
hitzen zohikaz nahastuta.

Dorre eskultorikoa
ile grisak ihes egin zion
usain nekeak
eta baso lehorrak
eskaileraren eskaileretan
jauzi txikitan igota
gauzen odolaren barrea
xuxurlatzera
urruneko lautadatik
kolokan
bi eskuekin
belar siloa atxikitzea
ametsen kutxan
prestakin kedartsuekin
igorritako gnosiaren errefluxu gozoarena
bakarka
igogailuen espaloi koipetsuan
nire arima bulkada askorekin
bilduta
azazkalak zikinak
argiztapen salatsua
guztiei eman zien
behera begira
muxuen aipamenak
armiarma errukitsua baino
zipriztintzen ari zen
gogoaren zartada txikietan
ispiluan
gelaren atzealdean
zu bi tonu
arropa xarmangarriz jantzitako emakume gaztea
mahai-inguruak heldu zuela
sakabanatutako plaken bidez
alga salbia atarian
puffin zoriontsuetara
itsasoko haizeak altxatua
perla-ostrarrera irtenda
antzerki irteeren hamaiketakoak.

Ametsa goi-ordokiko lursailekin ezkontzen da
nondik pasa hitzak
zorion apur baten bila besterik ez
Mona Lisaren irribarrearekin besterik ez.

( Pascale Gerard-en collagea )

559

utzi erantzun bat

Zure helbide elektronikoa ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak markatuta daude *

Gune honek Akismet erabiltzen du spama murrizteko. Ikasi zure iruzkinen datuak nola prozesatzen diren.