Elle s’insinue dans nos lacunes telle une
plante vivace qui prend racine dans la moindre fente .
Elle comble celui qui va la chercher car l’on y
devient riche que de ce que l’on perd et l’on y trouve que ce que le Coeur sait
dejà .
Et puis les choses ne se perçoivent qu’à la faveur
d’un contre-jour, d’une fracture, hemen eta orain. Les mots n’émergent que
sur une page blanche. La musique n’éclate que par le silence entre les notes .
La faille .
Ce qui se creuse et dont on a pas touché le fond .
Une lune en plein jour .
Cet espace vide, ce champ matriciel, n’est-il pas celui de ma patience ? Celui où mon amour conjoint au détachement ?
Xurgapen motelean xafla biribilduen garapena altxatu zure ahotsa ahaleginera Goroldiozko harriak alde batera mugitzen dira larreak larritan jotzen du Datozen lurraldeen ertz alaia eskaintzen du bere burua Hostoa lehortzen da laino eguzkiarekin solasean bere esnatzea iragazten malda leunki pauso zabala mendia poltsa gorria duen gizona Ohiko meditazioaren bidez datorren oztopoa gainditzen du oraingo ibilaldi batena bere bilerarantz basilikako argiaren azpian mandorla batena berea omentzeko .
Bizitzaren beso zabalen sarrera koloretsuan bidean zehar Eguzkia ezagutu nuen udazkeneko eguzki bat laino iragankorrez maiteminduta ere aurkitu zure burua argiz jantzita keinua egiten utzi zidan eta ikusi udazkeneko morea Nire haraindiaren aurka estropezu egin nuen nire solomoak inguratzen dituen iragazkiaren aurka ni eta nire ingurunea eta sasoi onean nengoen Etorkizuna sinatzea galarazten zidan iragazkiarekin egin nuen topo eta iragazkia ispilu bihurtu zen non hausnartu aldarte goibela kokapen zehatzean saihesten saiatzen ari nintzela bertatik ihes egiten ari nintzela uste nuen eta neure burua altxatuz da ordaindu nezakeela nahasitako arantza eta sasien heskaia zapaltzea nire desioaren objektutik bereiziz begiratu besterik ez dago kontatzeko istorio baten moduko zulo zirkunflexua Gaizki sentitu nintzen Atzera itzuli nintzen kargura itzultzeko nire aurpegia bere aurpegiaren kontra itsatsi nazazu oker egongo banintz bezala ni izateko bestea izateko eta erre egin zen hain indartsua non arrazoigabeak fruitu mingotsak zipriztintzen zituen nire haziaren jauregia aristoak linternan zeuden gorpu dotoreak begiradaren aurrean aurkezten ziren irtengune izugarriek pagoen enborra apostrofatzen zuten pasarte bat egin zen, hala ere azalaren eta alburaren artean neure buruari esaten entzuteko : " Izoztu zaitez denboraren urrea izan larre berdeak eta eskaintzaren aurkezpena artaldearen hortzen azpian eta batez ere ez ahaztu tradizioaren bihotza letoizkoa izan izan baserritarren sustraia zaldunaren ezpata eta apaizaren krisma santua olio eta baltsamorako elikatu eta zoaz nire semea, Nire bihotza. "
Pentsamenduak adimena lotsatzen duten irudi mentalak dira eta zeintzuk
errealitatearekiko edozein erreferentziatik kanpo erreakziona gaitzazu. Biribilka ibiltzen dira
eta lanpetuta eduki gaitzazu zer pentsatu ez dakigunean. daukana aipatzen dute
dagoeneko esana eta pieza sorta ugari ehuntzen ditu, konponketak,
estereotipoen, intsentsua, gutxi-asko dotore, eskaintzen duena
izkribuen egile izatea, originaltasunaren desbideratzailea, ren ehorzketa
ohituretatik apurtzeko edozein ahalegin .
Pentsamenduak istorri artaldea bezalakoak dira
atzetik doan zeru batean bira bitxietan desfilatzeko gai da, baino
eragindako tristura harrapari indibidual baten bakardade argitsua adierazi
paketearen ustekabeko irteera .
Pentsamendua, elle, esentzia da
Unibertsoa. Ezeretik sortzen diren aukeren iturri esanezina da
joan. Bera da, botan, sukaldariaren sorpresa, ez zertan ona baina
nork galdetzen, eskuratutako gauzetan arazoak eragiten dituena eta eskatzen duena
desbideratzea, alboko urratsa, norbera gainditzeko ezinbesteko bitarteko gisa .
Pentsamendua argi iturria islatzen du eta desio bakarra du
; zabaltzea da .
Hasieratik hasierara arte, Pentsamenduak a eskuratzen du
garena bizitzeko gaitasuna, Inkontzientetik pasatuz
Transkontzientera iristeko kontzientea .
Une honetan dago, hori gero antzeztua, Guk
itzul gaitezen Kontzientziara
gure inguruan bizi dena garatzeko erreflexua .
Orduan espaziora lehertu ginen
Ekintzaren argia. Bertatik ateratzen gaituen Pentsamenduaren esperientzia osatzen dugu
biziraupen lainoa aske bizitzera eramateko .
Herri guztien jakinduria eta tradizioetan, Badago
aitortzeko nahia larria
Bizitza, Heriotzan
, eta baita egunero gure eriotza eta pizkunde txikietan – THE
Munduaren atzean dagoen mundu baten ekintzaileak .
Deialdia
parte hartzeko ezinbestekoa ” Ezagutu zeure burua ” edo Alfa eta
gure bidaiaren Omega .
Ez da
gure azken ordua itxaron behar, etorkizunak zer den jakiteko
erreserba . Dagoeneko gure konpromiso existentziala gainditu dugu, gure esperientziak eta
gure harremanak itzal-antzerki bat bezala .
Eta Kontzientzia gu gara
engaiatzeko ” Barne elkarrizketa. “
Ballet barruan
borrokatzen duguna, energien balleta, lagungarria edo beldurgarria
tradizio budistaren jainko baketsu eta haserreak bezala, Da
haietan eta haietatik haratago antzematea dagokigu, Argi Argia, han
Izpirituaren benetako izaera .
Eta horrek esan nahi du
eguneroko lana, identifikazioz egindako betiko mugimendua eta
desidentifikazioa, pazientziaren eta pazientziaren betebeharraren, desira eta
desiotik urruntzea .
Guzti honetatik gu
Aktorea eta Lekukoa gara .
Hauek ikusteko
indarrak eta haien adierazpenak, onbera edo suntsitzailea, ikaragarria edo
gabetua, izateko sufrimenduan eta alaitasunean sartzera garamatza
gure barnean ukituta .
Bizitzeagatik da
proba hauek, analisiaren bidez ezagutuz, -ren beloa zeharkatuz
emozioak eta faltsuak, errukia eta esker ona landuz, hori
bakea eta urruntasuna aurki ditzakegu .
Il y a un demi-siècle. Un homme, son arrière petite filleet un jeu .Cela se passait au début de l'été . Nous avions décidéde pique-niquer .Avec son couteau usé qui ne le quittait pas,le vieil homme, surnommé "pépé tic-tac",taillasur un chardon robuste à tige creuseun morceau d'une vingtaine de centimètres
ayant d'un côtéune terminaison simpleet de l'autre trois bouts se rejoignanten un même nœud. Cela semblait une petite fourcheà trois dents. Puis sur le même chardon il alla prélevera courte tige.Avec le poinçon de son couteauil fit un trouau milieu de celle-ci pour ensuite l'enchasser sur la dentmédiane de la fourche de bois .Tenant l'ensemble par son manche et le faisantrouler entreses doigts, dans un sens puis dans l'autre, il donnait unmouvement de va et vientau chardon creux qui alorsfrappaitalternativement les deux dents extérieuresdela fourche .C'était ludique, dinamikoa, captivant, eta choc répétédes bois créait un son sec et matrappelant quelqueinsecte aux élytresbruissantes .
Un jeu. Une culture. Du temps où les enfantsjouaientavec des objets naturels réaménagés, alors portés parl'imagination au-delà del'utilitaire simple, au-delà de laparodieréductrice du strict geste des adultes.Se dessinait ainsi une théâtralisationartisanale intégrantgorputza, l'âme, bihotza et l'esprit pour interroger la sourceeta mystère des origines de toutesgauzak représentée par la nature.
Au delà du jeu, il s'agissait aussi, de larencontre du vieilhomme et du jeune enfantautour d'un objet-reflet, cléd'un riteinitiatique où l'enfant accède par unereconnaissanceactive à un monde qu'il chercheà mieux appréhendergrâce au don aimant del'adulte éducateur et par sapropreexpérimentation .
Le Vieil Homme. Un Passeurrappelait la Traditionpour Ouvrir à la Vie. Puissions-nous continuerd'être sur un cheminde connaissance et de croissanceen relation avec la nature.051
Au sein d'un groupe capable de solidarité, d'entraide et de fraternité, chaque individu a davantage de chance de survivre, que dans une horde qui ne connaîtrait que le chacun pour soi, la violence et la rivalité .
L'homme est capable de souffrir de la souffrance de l'autre par la compassion, de se réjouir plus rarement de sa joie par la sympathie et de trouver son plaisir dansce qu'il donne, autant ou davantage que dans ce qu'il prend ou reçoit.
L'amour réconcilie égoïsme et altruisme. Quand nous faisons du bien à celui qu'on aime, nous en faisons aussi à nous-même ; puisque sa tristesse nous attriste, puisque sa joie nous réjouit.
Dominés par la société de consommationfondée sur la croissance économique, guk devons impérativement nous orienter vers uneévolution intérieure, mais aussi sociétale, se traduisant par le passage d'unelogique quantitative et mercantile- qui va à notre perte - à une autre logique, qualitative, mettant l'homme et le respect de la natureau centre de nos préoccupations .C'est par cette voie que nous pourronsredécouvrir des valeurs universelles, telles, la vérité, la liberté, la justice, le respect, l'amour et la beauté.
049
En décélérations irrégulièresd'un goulet l'autre,
d'un élargissement inclinantà une reprise de souffleà une zone de rapidessuscitant une effervescence moussue.
Il se fraye un passageen forceairea eraginez et faisant monterl'odeur d'ozone de l'eauen une bruime inhaléeavec euphorie,
il va vers les basses terres.L'Esprit est torrent.Les idées surgissent, disparaissent, ou s'organisantcontactent alors la penséequifrappe à la porte du Réelet demandentà devenir Formesà être prises en considération.Si ce n'est le cas dès lors qu'on se figeen une posture définie par le souci de sécuritéou le vouloir tout comprendre, les émotions parasitestelles les peurs, haserre, la haine, l'orgueil, le quant-à-soifont alors barrage à la vie ; il y a souffrance.Une voie de sagesseconsisterait alors à fairesiennesles turbulences du torrent, à devenir fétu de paillebalayé par plus fort que soi, bota, l'agitation passée, les basses terresen vue, être par l'Esprit advenu, la Réalitéen accord lumineux avec son Mystère.041
Ongietorria da eta ongi etorria denari hemen eta orain.Bihotzaren irekiera bat da.Orduan sorpresa etor daiteke. Eta naturaz espero ez duguna sortzen da erabilgarritasunaren bidez, uztearena ados gaitezen.Lurraren eta zeruaren arteko argia bezala, norberaren arteko ukipenetik eratorritako numinosoa eta ingurune batek garapena ahalbidetzen du sostenga gaitzakeen hazkunde-ziklo batena gure gauzatze sakonenera .042
