Ibiltzen da…  errepidearen bueltan …  zeru hodeitsu baten azpian …  bere silueta altuarekin apaindua argia …  hura neguko lasaitasuneko zuhaitzen artetik bizi zuen .

 Ezagutuko al dut …  niregana etorri zena elkartu …  itxaropenik gabe, berriz, isiltasuna eskatzen nuen eta bakardadea .

Sentitzen du …  kutxa bat muniztasuna …  gertatzen denaren goxotasuna …  a eskua luzatuta …  eta gero txoria lurreratzen da …  a maitasunaren luma .

Azkenik kaixo eta gabe esan genuen itzultzeko urrun gaude …  ni etorri naizen lekura joan eta ni zetorren tokira joanez .

bizitzak gurutzatzen dira …  goiz batean kostuak…  bestea agertu baino lehen …  rentzat gure ama-lurrarekiko elkartasun batekin harrituta. Urrats errepikatuen xarma konkrezio kristalino kurruskari eta soinutsuak osatzen dute lehen partikula …  identitate bat naiz, aurpegi bat, pertsona bat …  ni naiz lorearen petaloa eta bisitatzen nauen erlea nora joaten naiz …  iraungi arte .

179