te tūturu i roto ano e kore e taea e te kaiputaiao. Mo Bernard d'Espagnat ia he pono “rere”.
Ko te whainga o te Ko te ahupūngao puāwaitanga ko te hiki i te arai o te ahua kia kitea me whakaahuatia he aha kei raro i tenei arai, te tino i roto ano. E ki ana ratou ko ia whakaahuatanga. Elle sert de fondement à la plupart des technologies. Elle tente de décrire la réalité telle qu’elle est. Ainsi il existe des corps matériels, des champs électriques et électromagnétiques auxquels on associe des symboles mathématiques qu’on dit obéir à certaines lois. Les philosophes disent qu’elle s’insère dans le cadre du réalisme ontologique. C’est une théorie qui vise à la connaissance de ce qui est .
Quand la mécanique quantique apparut, la notion des choses existant en elles-mêmes, dans l’espace, séparément les unes des autres, tendit à s’effacer au profit d’une certaine globalité qui ne se manifeste pas au regard mais se cache dans les équations. Mo tenei he horihori te hanga whakaahuatanga, he mea tika ki te kii nga axioms constitutive, i runga i te katoa e whakaatu ana i a ratou ano hei ture o matapae o nga mea ka kitea. He matapae te hangarau quantum nga korero. Ko ona axioms he momo : a “i runga” i mahi tenei, “i runga” mataki tenei ; i roto i nga “i runga”, te kaitirotiro tangata whānui, he waahanga nui o te korero .
Mo Bernard mai i Spain, karekau te nui o nga korero o te pūtaiao e noho ki roto i te nga whakaahuatanga rerekee e kii ana tenei mo te mooni engari he pai ki roto te kaha ki te whakarato ki a tatou he whakahiato whaitake, na te whakamarama mo te hinengaro, nga mea i kitea ; ko te tikanga he whakahiato to tatou kaha ki te matapae i a raatau .
He pai te tino te, engari kei te hipoki tonu. Te vai ra te tahi mea e patoi ra ia tatou. Kaore matou e mohio ki taua mea, engari kei a matou i te iti rawa hononga ki a ia. Ka mau mai i roto, i roto i te noho .
Ko tenei tirohanga o Ko te mea pono ko te mea ko to tatou hinengaro tena, no te mea o tona ake hanganga, ka tapahi i nga mea kei roto i te papamuri o nga mea, ia kare e taea te whakaatu i te hinengaro hei putanga o tera me tera o enei taonga. Ka taea e tatou te kii ko te wairua ka puta mai i raro o nga mea. Kaore hoki te Ko nga mea me nga karekau he mea kei roto i a raatau ano me te whakaaro o te puta tahi o kei te ahua tika tetahi ki tetahi .
Ko tenei tino, tenei papamuri ehara nga mea i te mea. Kei tua atu ia i te waahi me te kore e ruarua wā. Ko ia te Tangata .
Kaore pea i tetahi taha ko te pūtaiao whai tohu kia eke ki raro o nga mea, ki tetahi atu haunga te toi, te waiata, rotarota, Te wairua … herea ki anake whakaaetanga. Te hunga aroha toi, o te waiata, o te rotarota ranei te tino kare kaha ake, i tua atu i te ahuareka, nga kare-a-roto i enei wa whakatuwheratia ratou i runga i a “Tetahi mea” faufaa, i runga i te rohe mea ngaro e whakaaetia ana kia kite noa tatou .
I te mea e pa ana te rapu tikanga, e hiahia ana matou, i te tino kaha, he whakamaramatanga ma tatou rapu i te mea teitei ake i a tatou ano, ko wai hoki tatou, na huanga, mea ngaro. Ko te tino, noho, te atua .
Ka anga ki te mooni me nga rohe o te tikanga putaiao empirical, me te tangata takitahi fehangahangai te whiriwhiri, te wahi e totohu ai ki te pouri me te rihaina, Kei hea pai te tango i tetahi taahiraa ki te whakawhiti i te mea e kiia ana e Jaspers te’ “Whakanuia” .
Te wairua tangata mau tonu te ahua o te maharatanga rangirua o tenei Tangata o mua, o tenei E pa ana ki te mooni huna. Il y aurait alors d’énigmatiques appels de l’Être, sortes d’images évoquant des choses ressenties, à la fois incertaines et non tout à fait conceptualisables, mais “possibles”, en ce sens que, dans la conception du réel voilé, elles ne sont pas exclues par les données qu’on a, alors qu’en physique classique, elles paraissaient l’être.
Nos efforts de connaissance nous donnent des lueurs sur le réel en soi, en physique, en poésie, en mystique .
Le sérieux de l’homme ne consisterait-il pas à être orienté, en esprit, vers l’Être, vers l’ultime, et ce, sans la certitude de l’atteindre ? Cet ultime. Le Mystère .
091