I roto i nga otaota kakara tata ki te puna he pakitara enigmatic titiro mai i tua atu ka kite te ngeru pango te atarangi o nga wairua te kore o nga wehewehenga te rerekee o te ao ka mutu te rere o te rotarota he ahua powhiri i te wahangu o te whakaaro kei reira te manga teitei o te rakau nui te pupuhi i te hau .
A ki te unuhia e ia ona matikuku i enei waahi pakiaka kei hea te kaha hinengaro ka huri ki te kaha parakore te titiro a te Wairua, he whakataki i nga pakaru, kapiti i roto i enei pohehe he aha nga panui, whakatö, whakaaro, ara te pūtaiao me te hangarau, nga huānga ka waiho kore he nerve te taurekareka hou kua riro mai nei tatou .
La fonction de la poésie est d'aller là où est notre chemin, avec persévérance, profondeur et foi .
Entre les praticiens d'un art débonnaire et la quête du " toujours plus au-delà du connu " n'y aurait-il pas le grain de folle sagesse qui nous fasse creuser au plus intime de soi le reflet du grand absolu, nous les aigles invisibles tournoyant autour de cimes invisibles ?