Iraungitako kremarena kartoizko ontzi baten hondoan bazkaria egin zuen zalantzazko euli bat bezala leihoaren gainean. Egurrezko bankua zikin zegoen egunkari batek egingo du galdetu bere zikinez gogortutako mantuan euri arin baten azpian. Gero, txundituta jaiki espaloian zehar pauso batzuk dardarka zuhaitz zuzenen kalezulorantz hosto zerradunekin. egunak daude non hodei lodia miseriaren aurrean apurtzeko duda egiten du nora bultzatu gintuzten hildakoen kalezuloan. Ekipajea, puntua gabardina ona, puntua zapata itxiak, puntua artilezko eskularruak, puntua irribarre kutsu bat, puntua. Hirsuta, ile nahasia kalez kale ibili zen eseri eraikin baten oinean bi txakur kaka artean erosketa-poltsa beltza helduta. Paperean mediku bat ikusi behar izan zuen baina ahaztu egin zitzaion eta gizarte langilea berdinkatu gris handi bat pasa zen isil-isilik. Eguzki sartzean lekua aurkitu behar izan zuen slouch agian etzanda trafikoaren etengabeko zaratan gutxituko litzatekeena. Ingurua ezagutzen zuen noraezean ibili zenetik gure garaiko gizona bista barruan eskaini geniokeela. Viaticum bat zuen peluxea belarriak urratuak dituena bidelagun izan zuen txakurrak eguraldi bero pixka bat eta hotza polarra, segidan. 741
Gora eta beheraegurrezko paneleanarimaren hesiakavaient fière allure.Baso loreak hazten ziren bertangure barre alaiak bezala biluzikgure sena pigmentatzendes gouttes de sang sur la pierre blanche.Hatza gatilloanhelburua zuzenduzheraldiko ikasgaiaprenait corps contre le frêne.Goizeanausazko arbel honetanuharteak eta penintsulak eratu zituenà petits jets de vapeur humidifiante.Malko samurretaradamuaren masaileanerantzun zuen errauts sukarrasous les crocs de l'absence.Laztan edipikoazeharkako txirulanbultzada larria izan zenun deux trois soleil.Itzalak eta argia nahastuzproa garaileannon bizitza irabazten dens'engagèrent des nuits sans sommeil.Inausitako kandelarakogure kartzeletatik debekatzeale lingot d'ordes ténacités événementielles.Nire aurka etorri zengauza sinpleen agerpenasukarra pentsamendu hau : nitaz esandakoa ? Nabarmena, biak, hiruretaneguzkia berrizihes perfektua ahalbidetuzdans les halliers de la forêt.Istorio partekatuak, jasotako iritziakgure etxean sartu ahal izan ginenpalabre zuhaitzaren azpian zirkulu bateanéchanger le thym et la lavande.Han zegoenhainbeste samurtasun eta frankohitz bakoitza orgeatz harilkatzen zelaclochetait aux pinacles de la mémoire.739
Bere pertikatik jaitsi zen argal eta kakalardoa zalaparta eragiteko metalezko oholetan txirrin arrosa bat zirudien orduak zerrendatuz azkar ondo eginda egarri egiteko kontua eszenatokira igo behar izanez gero.
Flamenkoak hainbeste iraun zuen tap-dantzak eta kastañuelas bakarrik beren ezagutza magnetikoak urratu eskaintza metonimikoetara à cru et à dia emakumeen begiak haserrea onartzera behartuta okuloak beren zuloetatik kanpo piztia gris itxurarik gabe.
Denbora horretan alea bildu zen zuziaren argiz beren tremoloekin urratuz langileen ganbarak txalupak jarrita garrasizko sastakairik gabe ez du poeta gaiztoa asetzen muga-esleipen hori haizearen errukiarekiko sentibera bihurtua.
Bere poltsan ibiltzen arazoz eta haserrez beteta kaudineko sardeen gizona egunsentian maitemindu zen. Lekua ezegonkorra da heriotza korridorean jet lagin kontuz azken altxamenduetako eztia. Beheko masailezurra mantentzeko atzaparraldeak egoera larriagotu denboraren kurbaduratik kanpo. Ez mugitu mendekotasun munstroa izan haurtzaroko kilkerren jarraipena voluptuousness beharra koska bat jaitsi. Gozamenen izena bozkatuz ihintzak mina dira erretiratzeko horma estankoak lorerik gabeko belardiak arrazoirik gabe. Ez dago irribarrerik makil honen azpian eskuek jatorri lepokoa iradokitzen dute eguzkiak bere sekretuak xehatzen ditu goiz jaikitzeko ordua da. 737
Ura hain gozoa hiltzaileen besoa garbitzeko beraz, krisma santua kakorratz aurrerapen batzuk. Horrela jarri ninduen abisua kondenatuen barkamena jasotzeko eta zenbatu egunak nire bizitza bakartiarena. Animaliak leiho azpitik pasatzen ziren xuxurla izartsuen gaua kimerak zatitu zirela bultzada handiz. Ezin baina Aitari eta amari deitu nion lurraren sabeletik zuhaitz biluzien ileari. badaukat tripulazioarekin batera sokak harrapatu gabe esleipen honen lanari. Han zegoeneta muskua eta zauriabidegurutzean bakarrikeguna apenas zabaltzen ari zen.
736
ibiltzen naiz beraz nago eta ez dut asko behar txirrina jotzen utzi gure tropen erretiratzea. Gure soldadu ausartak ziren beren intzirien itzala bera denean arimaren gauaren aurretik astindu zen hodei sutsu baten arreba egokia. Hondamendiaren osteko Belarra koipetsua eta testura zen damasko bat bezalaxe emakumeen odolez gorrituta. Urrats bat eta gero beste bat gorputza dardarka hasi zen eguzkiaren musuaren aurrean hodei zimurtuek oinazetuta. Soroetako garietan tximeleta mozkor batekin Suzko habea muntatzen dut bizidunen itzulerarako. 735
Ez altxatu hitza gehiegi egurrezko gurutze burdinazko gurutze pikutara joan hilzorian dauden umeak. Poliki-poliki itzali aurreko gaueko hondarrak errauts nahasiak arrazoimenak gurtzen dituen jainkoei egindako eskaintza horiek. Ez dago beldur okerragorik ehiza baino oreinaren atzean gero suaren gurutzea altxatzeko. Deitu zorabioak eta goragalea isiltasuna konplize bihurtzen denean beste koita egitean damua igurtzi gabe. Eman zuku miresgarria Mirabelle aranak nire ahizpei non gozatu ispilua udako gau ederretan. Maisuaren eskutik indusketen ikatzetatik jaioa hitz onen botere aberatsa izpirituaren semeei gouzi-gouzi egitea. 734
La poésie c'est direc'est rire du rienc'est partir sans se retournerpour que la vérité advienne. La poésie accrochée au Levantrefait les gestes d'antanen guettant par le trou de serrurel'arrivée du printemps. La poésie c'est attendrec'est atteindrec'est attenter aux bonnes mœursen soupçonnant le mal d'être de la partie. La poésie c'est le claquement secd'une fin de partieoù restent après la représentationles diamants purs du néant. La poésie c'est la terreet le ciel et la merquant au rythme d'une escarpolettele revenez-y t'appelle. La poésie c'est mourir un peuau fond de la caverneà convertir en motsles aléas du dehors. La poésie c'est vivre à bon escientla chair fraîche des tempêteslorsque le livre replie ses pagesla mèche allumée. La poésie c'est être hors toutà vif à blancau feu de l'occasionet mourir sur le flanc après la mitraille. La poésie c'est grand et carréà contresens des fleurs bleueslorsque les yeux de flanellejaillissent d'un crâne éclaté. La poésie c'est mignonnette et compagniesur le bord de la soucoupeà compter les boudoirs de l'afflictionà cinq heures de l'après-midi. La poésie est tueuseet colérique et monstrueusepour mâter le rebelle endormiaux marches de la déraison. La poésie c'est être autreau plus bas comme au plus hautau coin de la rue telle l'abeilleà guetter le bourdon. la poésie tripatouillepour s'infiltrer dans le manchon de fourrurequand sonne le bétonsous la santiag de l'optimiste. La poésie pleure le divin perdupour enquêter sur ce qui demeuredans la cité aux quatre ventsouverte à la parole. La poésie c'est lettre molleaux lèvres de l'humanité nouvelleà lécher fraternellementle retour vers l'Absolu. La poésie c'est Dieu et pas Dieusans violence sans virulencetoutes lances dehorsen gardant ses distances. La poésie est paresseusequand passe le marchand de sableallégorie des cieux intérieursau service de sa progéniture. La poésie c'est pensersans y pensermais jamais s'agenouillerdevant la prise de pouvoir. La poésie cette rebelletourne autour de soiet détoure la figurine de l'amourdes avances de Narcisse. La poésie manque à l'appelen contournant l'auto-dérisionlorsque le plaisir vous hèlesur un air d'accordéon. La poésie est làsource d'angoisseles vaisseaux brûlésau port de l'astreinte. La poésie c'est le bon père de famillequi furtivementde sa sacoche au verbe hautfait jaillir le génie de la lampe. La poésie c'est moi c'est toic'est ce qui heurte du chefles poutres du grenieren verticalité assumée. La poésie c'est une caressesur la joue du ventlors les larmes de la louveappeler ses petits. 733
Éloigné des romanceséquarri au sceptre divinle carénage des vieilles autosfait la nique aux icônesà travers champshalako zilarrezko geziak piquée au cœurque les sapeursretrouvent sous la herse du temps. Sonnailles de tous les joursorgue tenant la note sous la rosacele pas des moinesglisse sous les arcadesà l'unisson du pont-leviscaressant de ses chaînesles pierres usées du porcheà l'approche souffreteused'une claudicante valetaille. Mesurez vos approchesne gardez en mémoireque la main leste de l'entre-lignesderrière l'étroit vitrailde ces feuilles glacéesque le givre a scelléesau vent des pleursde l'enfant épelant l'alpha et l'oméga. 732
