Kategoriya arxivlari: sentyabr 2019

Ish - bu hayot

   Au suivi des ans 
 il n'est de trace salvatrice   
 que la rupture avec la frilosité de nos habitudes.
   
 Par temps de vicissitudes des choses humaines   
 les vainqueurs prennent la place des vaincus   
 et les vaincus la place des vainqueurs.   
   
 Il n'est d'annonce mémorielle   
 que le pas de côté   
 qui nourrit notre enfance.      

 Passer sur l'autre rive   
 n'évitera pas de tirer des bords   
 pour enfler le désir.      
 
 Mon bateau est de voiles tendues   
 entre les remous et les coups de vent   
 disposé à cueillir la chair qui défaille.  
    
 L'œuvre est vie.


  528

Shunday go'zal, shirin va tinch

  Shunday go'zal, shirin va tinch.    
Va juda chuqur.
Ayol erkak tushuna oladigan darajada ko'proq narsani aks ettiradi..

Erkak qo'lidan kelganini oladi.
U dafn qilishni ovlaydi.
U boshidan kechirayotgan sinovlarni tushunadi va shunga mos ravishda mavjud bo'lish uchun o'z ehtiyojlari uchun jonlantiradigan tajribalar dunyosini quradi., borligini aytish, borligini ko'rsatish uchun.
Uning qaysarligi ko'rinadi, anonimlikdan, uni o'z vakolatxonalari qatoriga yuklashga majbur qiladi, chiqib ketmoq.

Shunday qilib, bayramning chekkasida qolganlar ishtiyoqni rivojlantiradilar, norozilik va norozilik.

Xotin, elle, tanasi bilan harakat qiladi.
U himoya instinktlarining onasi bo'lib, go'sht va sirli hayot beradi.
Matritsa bo'lgan mavjudotning paydo bo'lishi uning hududini va boshdan kechirgan narsalarning ulkan xotirasini belgilaydi..
Xotiralar, u ularni erkakka qoldiradi.
Bu jamiyatda eshitilgan faktlar bilan hech qanday aloqasi yo'q, qayta chaynalgan va kimning aroma tuzilmalari hikoya.
U yer va sir aynan shu yerda mujassam.
O'shanda hayotning kelib chiqishida bo'lgan ayol hayot nima bo'lishini xotirasida saqlaydi.
U boshqa joydan narsalarni ham oluvchi, bizning tushunchamizdan tashqarida.
U tasalli beruvchi.
Hayotga, o'limga, uning qon tomchilari butun insoniyatnikidir, ular hayotning o'z-o'zidan oldinga va orqaga yog'li hididir.
Va tug'ilish bo'lganda, ta'm va hidlar inson ega bo'lishi mumkin bo'lgan g'oya va tushunchadan oladi.
U kelib chiqqan, u o'zidan buyukni qabul qilishda o'zlik in'omini oladi va ishlab chiqaradi.
U inson qo'lidan oldin gullash uchun oldingi tasvirni iste'mol qiladi va yo'q qiladi..
Shunday qilib, u bizning dunyomizga qo'shila oladi, bizning patriarxal jamiyatimizda.
Bolmoq, O'zini kutgan holda, u boshqalar uchun minnatdorchilik hammomiga kiradi, lekin qanday narxda.
Biroq, uning tellurik kuchi, uning narsaning tubini ko'rsatishga bo'lgan o'jar intilishi uni muzlatib qo'yadi va uni jonlantiradigan ko'rish, keyin uni kataleptik holatda jalb qiladi va ko'proq bilim olish uchun uni yutib yuboradigan bo'rilarning o'ljasiga aylanadi..

U ostonaning qo'riqchisi, u bajarilishi kerak bo'lgan vazifani eslab, uni abadiylik parousia sari yo'lda qanday jalb qilishni biladigan odamni kutadi..

U erkakni rag'batlantiradi, yo'q qilinishidan qo'rqib, o'z shaharlarining devorlariga endi tegmaslikka majburlash orqali uni o'zini farqlashga undaydi..
U insonni o'zining buyukligiga boshlaydi.

Erkak hech qachon ayolga egalik qilishni to'xtatmaydi, uni mo'rtligida saqlash uchun, uning hukmronligi uchun qulay bo'lgan tengsiz munosabatlarning bo'yinturug'i ostida ushlab turish, uning xohishiga ko'ra, go'yo u yolg'iz o'z jinlarini yengsa bo'ladi.
Erkak qo'rqadi.

Ayol yonmoqda, u olov va uning alangasi juda baland ko'tarilishi mumkin, jonli odamdan ko'ra Unga hurmat bilan hamroh bo'ling ; nihoyat esladi !

Inson o‘zining chuqurligini ijod orqali o‘rganadi, u tasavvur sifatida qabul qilgan narsaga shakl berishga intiladi.
O'shanda u o'z yonida.
U o'z tasavvuri bilan jonglyor.
U o'zgarishni berishi kerak.
U tong ko'z yoshlaridan billurdan yasalgan og'ir o'ylar toshqiniga sho'ng'iydi..
U ishlaydi, u rasm chizadi, U musiqa qiladi, u kuylaydi, u shoir, faqat mavjud bo'lgan narsalar haqida o'ylash mumkin bo'lgan barcha narsalar, Deja Vu, go'zal, U ibodat qiluvchilarga taklif qiladi "bir xil".

Odam uyini tilla bilan to‘ldiradi, axlat, ipaklardan, ayollarning haqiqiy kuchlarining ta'sirini qo'shish uchun tovushlar va sun'iy yorug'lik.
Ayollarning o'zgaligini yengish uchun u efemerni yaratadi, mumkin, illyuziya.
Qishloqni chanqaguncha uradi.
U ayolga o'z mezonlarini, shu jumladan vasvasani ham qo'yadi, u ko'rishni umid qiladigan go'zallik shaklining asosi bo'ladi, imkoniyatni sevish o'yinlari bilan yuklangan yo'nalish.
Erkak borlig'ini ochishga harakat qiladi, haqiqiyroq bo'lish uchun, tubsizlik chetida, tushunib bo'lmas, hech narsa sodir bo'lmagan joyda, bo'shliq, yo'qolgan illyuziyalardan, faqat boshqasining nigohidan zavqlana oladigan kishi.

O'zini isbotlash va mas'uliyatni o'z zimmasiga olish g'oyasida qaysar, u kelib chiqishi manbasidan qochadi.. Bu ruhning kechasida.
Undan ravshanlikning uchi uzoqda.
Erkak, bu sevilmagan, virtual bilan oziqlanadi va u haqiqiy deb his qilgan narsaning tasvirini izlaydi va boshqasini hech qachon bilmaydi, ruhdosh.
Inson ko'paymaydi ; u turning abadiyligi shartlarini takrorlaydi, undan oldingi ijtimoiy xavfsizlik muhiti ma'lum bo'lgan eshiklargacha qolganini qiladi deb umid qiladi..

Quruq sfagnum bilan qoplangan botqoqlarda, tumanlarda, u ayollarning qo'shiq aytishini eshitadi, uzoqda , kesish asboblari bilan qurollangan holda pichirlash kabi u oldida samarasizligini isbotlaydi ko'p o'lchovli oq shakllar.

Juda ko'p bilish uchun, tushunish va hukm qilish istagi uchun doimo izlanishda bo'lish, Biz hiyla-nayranglarni o'rnatib, hech kim kirmaydigan sirlar doirasidan o'tishimiz mumkin.

Hech kim unga poklanmagan holda kirmasligi uchun, bizni yutib yuborishimiz mumkin.

Erkak o'z tanasini qayta tiklashi va ayolni tashabbuskor sifatida qabul qilishi kerak.


527

Frantsuz xiyobonlarining kichik atirgullari

   Frantsuz xiyobonlarining kichik atirgullari   
était venue par dessus le baldaquin
tripoter des idées vieilles comme ses chausses
tandis que par le bas
se faisait la lessive des corps.

Ça bougeait
ça geignait
y'en avait plein les esgourdes
et la pluie par dessus ça
tirlipotait un accompagnement fin
rythmant le ahanement des cavales
éperdues de liberté
sur les plateaux ourlées d'herbes rases.

Petite rose mis ses lunettes
et tout redevint rose
les fruits
l'encorbellement des fenêtres
le chat qui passait par là
le klaxon du voisin
l'air même sentait la rose.

Fuir
non pas
plutôt se joindre
telle musique de Lully
clavecinant sur l'heureux événement
aux frissons escarbouclés
des mirlitons de l'enfance
qui nous mis tous à facettes
nous les yeux du cyclone
en proie au passage de témoin.

Petite rose mesure tes pas
cela ne durera qu'un temps
femme viendra
parée de tendresse
sans esprit de vengeance
accoucher l'Esprit
murmure primesautier
écornant la barrière de corail
d'une langue
rose
en pâmoison du lagon
royaume intérieur
où naître et renaître
dans l'accueil à ce qui vient.


526

Bo'ri tepaligi

Karolin Nivelon surati
   Battue par les vents   
la colline aux loups
reflète échevelées
les brumes septentrionales
de notre chère Nature.

Point d'hésitation
là est l'Appel
de la terre vers le ciel
le tambour vibre
au passage des oies sauvages.

Sache
peuple des ondines
que la Rivière Rouge
couvre de frais baisers
la joue tendre des femmes disparues.

Pieds nus sur la mousse
caresses des bouleaux suspendus
les charmes font écran
au bruissement fragile
de la fugitive aux plumes vêtue.

Il n'est d'avenir
en forêt de sapins
aux lichens odorants
que le déplacement des orignals
aux craquements des branches sèches.

Caresse d'un papillon
sur la fleur offerte
à l'emprise de la lumière
nous rejoindrons le port
où élargir notre regard.

Aux perforations du feuillage
sous les traits du soleil
l'ombre danse
aux cris révélés
de nos âmes tristes.

Égarée
sujette aux tâtonnements
l'Ombilic des rêves
la gardienne du seuil
donne de la voix.

Soyons la Source
la nature aux trois Rois
l'Instinct délicat des mécanismes intérieurs
le Cœur profond en éblouissement de la rencontre
l'Ouverture de la bouche afin que fleurissent les mots.

Marchons vers nous-même
il n'y a de rupture
entre l'intérieur et l'extérieur
que l'inversion du sens de notre regard
en familiarité avec le Griffon des contradictions
unifiées.

Défilerons les créatures blanches
vers le sommet de l'Ultime
en comparution devant le grand Tout
passage de la lune au soleil
lieu des nidifications.

Il n'est d'azur qui demeure
le chant mélodieux de notre volonté
au souffle de l'Esprit assumé
qu'un cheminement léger
sous le dais de notre finitude.


525

quvonch uchrashuvi

Xursandchilikdan   
bu oqlik bilan   
katta balandlikda   
U ketdi   
charchagan sandallar   
osilgan qo'llar    
la casquette de travers   
yo'l bo'ylab   
daryo tomon   
qaytarib olish   
uning do'sti kapitan   
baliqchi shohi   
qardosh sevgilisi   
yakkaliklar   
chiroqlar   
frank   
qirg'oqda   
tarqoq binafshalar bilan   
ochilishda   
osmondan   
daraxtlar   
yuzlar   
do'stim shoir   
haqiqatdan mast   
sarson-sargardonlikda mo'rt   
kuchli og'riqlarga sezgir   
umid keltiruvchi   
tinmay ta'minlaydi   
Birodarlik   
buzmaslik masalasi   
uning roli   
orzular yaratuvchisi   
sumkadan bu haykalchalar bilan   
tana va ruh qo'g'irchoqlari   
juda ko'p nometall kabi   
yog'och skameykada joylashtirilgan   
uchrashuvimiz sharafiga   
qayerda tozalash kerak   
siz qirg'oqdan kelgansiz   
yolg'iz tunlarim   
ishonch hosil qilgan   
qadriyatlarimizni etkazish   
gvineya cho'chqalarini qilmasdan   
uyimiz oldida    
dunyo   
kimga juda qarzdormiz   
dus   
sevgiga bo'lgan talab   
boshqa   
yurak sovg'asi.        
 
 
 524

Kichkina Per loydan chiqdi

 Kichkina Per loydan chiqdi   
 tête reptilienne hors la fange des jours   
 il a mis son calicot d'argent   
 les poches pleines de pierres de lune.    
  
 Filiforme en sa démarche   
 de plain-pied avec tout   
 en accueil de l'autre   
 il a remisé ses outrances   
 sous un paquet d'herbes sèches.
      
 Pierre n'est plus   
 et sa sylve mémoire   
 remonte en gorge   
 tels grumeaux de peinture acrylique.  
    
 Il y a de l'orage dans l'air   
 le beau se baguenaude   
 sobor maydonida   
 en contemption de l'offre   
 ce baiser frais sur le cou   
 d'avant la décollation nette.  
    
 Mon âme   
 ce qui fût bon   
 est étale   
 sur le pavage céramique de la nef   
 en reptation ventre contre ventre   
 vers le centre du labyrinthe. 
     
 Jaillissement de la vie   
 en son énergie de feu   
 à élargir la travée   
 yoki nous fûmes assignés   
 à la fine pointe de l'élan.   
   
 Petit Pierre   
 mon fils de la terre   
 à creuser de mes mains vieilles   
 en construction des allers et venues   
 de gratitude scellés   
 tels des clous de fer forgé   
 dans le bois de l'olivier. 
    
 Pierre
Je te dois le bourgeon des commencements.   

   
  523

d’opulents cumulus

   D'opulents cumulus   
ont éclairé la nuit
d'un fertile orage
couperosé d'éclairs cinglants.

De la lueur dans les tubulures
à remonter le temps,
au vestibule des outrages
la nature est belle
à qui sait regarder par la fenêtre
en demi-saison
d'automne approché
à la sécheresse d'été
faisant tapis de feuilles craquantes
le sourire plein du partage.
Le matin fût dispendieux de vitalité,
les cloches de l'église se crurent à Pâques,
les coqs s'égosillèrent,
l'âne se mit à scier
de son passe-partout rouillé
la traîne de l'ombre,
les tourterelles bénirent de leurs roucoulades
un ciel enamouré de nuages rosissants,
ô soleil !


522