Juste un pas vers la sagesse

   Sagesse. Le motsagessevient du latinsapere”, d’où provient également le motsaveur”. La sagesse est l’art d’apprécier la saveur. Elle marque une attitude très concrète, très réelle, et assez éloignée d’une organisation conceptuelle élaborée. Il s’agit de trouver un art de vivre qui permette de goûter la saveur de la vie .

Comment ce concept de sagesse se relie à celui, plus occidental, dephilosophie ; car philosophie veut direamour de la sagesse”. Dans l’Antiquité les philosophes étaient des hommes dont on attendait qu’ils vivent selon leur philosophie qu’ils enseignaient. Philosopher impliquait une manière de vivre qui mette en harmonie la pensée et la vie .

Et puis au cours des derniers siècles, en Occident, la philosophie est devenue l’art de construire des systèmes de pensée, de les étayer, de les défendre et, dans desdisputationes”, des discussions, de prouver leur suprématie sur les autres. Dans la Chine classique, un des foyers de la sagesse du monde, celle-ci était conçue différemment ; ainsi l’on disait quele sage est sans idée, sans position, sans nécessité” .

Je pense qu’un sage est un être humain sans qualité particulière, sans idée déterminée à l’avance, sans position à défendre, parce qu’il veut rester ouvert sur la réalité, afin d’être frais et dispos à ce qui s’advient. C’est par cette posture que le sage peut le mieux refléter celui qui se confie à lui. La sagesse est donc à l’opposé de la crispation. Elle est proche de la sérénité .

Le sage necroitpas ; il a lafoi” .

The “croyance vient du latincredereet dans cette famille de mots on trouve notamment en françaiscrédulité”, c’est-à-dire une manière de donner son adhésion à des affirmations que l’on est pas capable de fonder rationnellement. Croire c’est adhérer à certaines affirmations .

The “foi vient du latinfideset dans la famille des mots issus de cette racine il y a en latinconfidere”, qui a donnéconfianceen français. Un homme de foi n’est pas avant tout un homme qui croit ceci ou cela, mais un homme habité de l’intérieur par la confiance. Avoir la foi, c’est avoir confiance dans la réalité ultime quelle qu’elle soit. Nous pouvons être habité par la confiance et la foi sans véritablement savoir quel est le fond du fond du réel .

Ne considérons pas lacroyancecomme une crédulité, mais comme étant d’un autre ordre niveau de conscience que lafoi .

Et sur ce chemin, nous sommes toujours en train de faire le premier pas. Quand nous faisons un pas, nous nous exposons à un déséquilibre. Nous acceptons un moment de perdre l’équilibre de l’immobilité jusqu’à retrouver un nouveau point d’équilibre, en remettant le pied par terre. Alors qu’il n’y a rien de plus rassurant que de rester immobile, avancer un pied devant l’autre, c’est prendre le risque de trébucher. C’est accepter le connu pour aller vers l’inconnu, et ce, sans savoir à l’avance si cela nous réserve joie et épreuve. A celui qui se lève et marche, s’ouvrira devant lui un vaste espace, parce qu’en fonction du cap qu’il se donneque ce soit la vérité, le réel ou la sagesse –  le “marcheur vrai ne peut qu’aller de commencement en commencement par des commencements qui n’ont pas de fin.

Le “marcheur vraiest homme de ce monde. Il ne peut déroger à l’engagement qui au détour de son parcours de vie le convoquera à rentrer dans une histoire, à s’inscrire dans ce qui s’est fait ou pas encore fait avant lui et qu’il pressent qu’il faut faire. Il lui faudra prendre parti. Il lui faudra s’incarner pour contribuer à transformer le monde.

Le “marcheur vraisemble aussi en dehors du monde. Il est en lui-même, pour lui-même, l’objet de sa réalisation par une voie intérieure. Il est en prise directe avec ce qui le dépasse et inexorablement avance vers l’innomable et l’innomé. Il donne et reçoit à mesure du temps qui passe et des rencontres qu’il fait sans prêter particulièrement attention aux conséquences de ses actes. Il estprésence à ce qui est. Il est en confiance .

Le “marcheur vraien quête de sa réalisation se doit de dépasser la contradiction entrel’engagement etl’intériorité afin de se situer aux portes du temple oùsagesse” et “connaissancesont à la fois différenciées et réunies. A ce point de son parcours, par un renversement de perspective animé par la foi, il peut dépasser le niveau de réalité au-delà duquel notre logique ne fonctionne plus. En effet, ce qui dans notre monde habituel semble inapproprié, peut apparaître au contraire en consonance, quand on change de registre, comme un nouveau niveau de réalité .

Il n’y a pas d’opposition entre la recherche de l’intériorité et l’engagement dans la vie du monde. L’un est presque la condition pour que l’autre ait une véritable efficacité. Celui qui resterait presque toujours enfermé sur lui-même dans une espèce de quête sans fond finirait par se dessécher sur pied car il manquera de l’alimentation de la relation avec tous les êtres qui l’entourent. Et celui qui s’engagerait dans la transformation du monde sans prendre le temps d’un retour vers son intériorité profonde, celui-là au bout d’un moment pourra s’éparpiller, s’émietter, se disperser, se chosifier .

136

D’une relation l’autre

Il est admis que c’est seulement par l’expérience personnelle que nous pouvons accéder à un peu plus de connaissance .

Mettre dans un bocal tout le succédané des enseignements ne mène qu’à soumettre à l’épreuve de la saumure la pureté de la quête en ses préliminaires ; ça chauffe, ça brûle même, mais jamais ne parviendra à maturité ce chercheur des eaux obscures .

Tu n’attesteras pas de ton appartenance à quoi que ce soit, une joie illusoire pouvant se glisser entre ta parole et l’objet de ta recherche .

Sois vraiment toi. Au passage du gué, il y aura l’épreuve. Alors ne te raconte pas d’histoire. Et même, ez esan ezer. Garde le silence. Vois, et tu seras vu .

Si viens à passer le voyageur aux sept chameaux chargés de tapis, zetazkoak, de fourrures de parfums et de pierres précieuses, et que celui-ci veuille acheter tes vieilles chaussures toutes racornies, c’est que ces chaussures n’ont pas toujours été les tiennes et qu’un autre les portera .

Il te reste alors le chemin, et sois son obligé .

Ne sois plus la victime de ta croyance à être sur lebonchemin. Les grandes choses que nous puissions voir le seront par l’entremise des proches personnes qui t’entourent. Ta femme, ton homme, tes enfants, tes amis, tes voisins, te convoqueront à cesser d’être la victime de l’autre pour t’engager sur la voie de n’attendre rien .

135

La simplicité

  Autant parler de moi .

Autant parler des pierres, des fleurs et puis des arbres .

Je leur ai parlé .

Je fais parti de cette confrérie des jardiniers de la création .

Je sais qu’il faut progresser les mains nues, oeuvrer dans l’instant, dans l’obéissance à ce qui est, être à l’écoute, et non pas s’affubler d’outils performants .

Et puis j’ai découvert que la nature parlait, et en l’écoutant, j’ai découvert le silence intérieur de la communion, de cette union de soi avec l’autre, que l’autre soit un minéral, un végétal, un être animal ou humain, ou bien une entité naturelle ou cosmique plus grande que soi .

Certes la nature ne parle pas français ou japonais, ni un langage symbolique, mais elle s’exprime parrésonance”. L’on se met en position d’attente sans attente, de prière, de contemplation et le cerisier vous raconte une histoire, et le frêne, une autre histoire, et le hêtre une autre histoire encore .

Avec les chrétiens, à Pâque, on touche le mystère de la mort : s’il n’y a pas de mort, il n’y a pas de résurrection. Si j’amène ma petite fille voir l’amande en train de pourrir, je ne lui dis pas : “Regarde l’amande en train de pourrir”, gehienak : “Regarde l’amandier en train de naître”. Pour l’amande, c’est certainement un moment terrible, mais cette amande donne la vie. C’est le lâcher-prise, l’abandon, la confiance .

Les arbres nous donnent à grandir .

Un jour en me promenant, je croisais un pommier, avec à son pied un petit pommier pas plus haut que trois pommes en train de pousser. Je levais les yeux et vis une pomme pourrie accrochée au pommier. Je compris alors qu’il existait deux morts. Cette pomme aimait tellement sa maman qu’elle n’a pas voulu couper le cordon ombilical et est resté accroché à la branche où elle a pourri sans donner la vie. Une autre pomme, elle, est tombée. Elle a pris le risque d’aller voir ailleurs et coupant le cordon ombilical est tombé à terre ; elle est morte, mais de cette mort est né un pommier .

La nature nous apprend qu’il y a des sauts, des morts, des émondages, des ruptures dans le rythme, une obéissance nécessaire à faire avec confiance afin de retrouver l’acte premier, l’acte créateur .

133

Zoriontasun merkantiletik zorioneko soiltasunera

Aujourd’hui, le désir du bonheur et sa marchandisation à travers la publicité est produit par le néolibéralisme économique, moteur de l’actuelle mondialisation, qui en a fait une industrie de masse ayant pour objectif de faire le bonheur des gens malgré eux. Cela va à l’encontre d’unesociété du bien-vivre dont la première condition serait d’instituer le vivre-ensemble organisé sur le droit de chacun à vivre, et pas simplement à survivre, afin de respecter l’altérité et sa condition, la démocratie .

    Loin, qu’il y ait contradiction entre démocratie, amour et bonheur qui sont trois conditions fondamentales pour avancer vers la construction d’une société capable de favoriser un développement dans l’ordre de l’être et non une course écologiquement destructrice dans l’avoir .

    Encore ne faut-il pas considérer le bonheur comme un capital à conquérir et à préserver. Le bonheur est une qualité de présence, une qualité d’intensité, un art de vivreà la bonne heure” .

    Le grand enjeu est de sortir par le haut du couple excitation/dépression qui caractérise le système dominant de nos sociétés soi-disant avancées, des marchés financiers, du spectacle politique, du sport spectacle et des médias omniprésents. Car cette façon d’accéder à l’intensité se paye cash par une phase dépressive fondée sur le déséquilibre et la démesure. Laquelle phase dépressive suscite le besoin d’une nouvelle excitation, et ainsi de suite .

    Ce cercle vicieux peut être rompu ; une autre modalité de vie est possible, sur le plan tant personnel que collectif. Il s’agit du rapport intensité/sérénité. C’est ce que nous ressentons quand une joie profonde nous irradie et nous relie à autrui sans nous isoler. Cette joie, qui peut naître de l’amour, de la beauté, de la paix intérieure, c’est-à-dire d’un rapport harmonieux à la nature, à autrui et à soi-même, est alors tout à la fois intense et sereine. Une sérénité qui permet de l’inscrire dans la durée, au contraire de l’excitation. Une telle approche n’exclut en rien cette forme d’intensité particulière qu’est la grande fête, le carnaval, l’événement culturel voire sportif majeur, ou bien le temps exceptionnel de la vie personnelle ou collective .

    Mais elle invite à vivre ce temps autrement que selon le modèle de l’excitation, permettant ainsi d’éviter le côtégueule de boisou encore la logique du plaisir pervers, là où l’excitation est en fait procurée par une domination sur autrui .

    Thesobriété heureuse n’est pas l’austérité ni l’ascétisme. C’est cette opportunité à vivre intensément ce voyage conscient de la vie dans l’univers que nous propose l’aventure humaine. C’est aussi, sur le plan politique, le droit accordé à tout être humain de se mettre debout pour véritablement Vivre .

132

Bizitzaren galdera . 2

Galdera bat da ezinbestekoa denak kontzientziatzeko, eta bereziki bere mugatasunaz jabetuta. Zein da gizateriaren esanahia, gertatu zen unibertso honena Hamalau mila milioi urteko prozesu izugarri baten amaiera ? Hori izango litzateke agnostikoa, ateoa edo fededuna, galdera da egun batean edo bestean ez dugula egiten ez atzeratu galdetzen .

ren istorioa zibilizazioak haiek erantzuteko saiakeren istorioa da lehenik ekarri azken galdera honetara. Gehienak, ezinbesteko kontua baita, nahiz eta ezinbestekoa, gizonek esanahiaren oinarrizko galdera instrumentalizatu dute bizia eman azalpen-sistema gutxi-asko itxiak diseinatuz batzuetan baregarriak baina paradoxikoki beste batzuetan ondorioak izan dituztenak askatasunarenak baino are hiltzaileagoak, berdintasunarena eta anaitasuna .

ren galdera delako “sents”, galdeketarako gune pribilegiatu bat izan beharrean eta gizateriaren ezagutzan eta jakiturian haztea, askotan bihurtu zen erantzun dogmatikoen bektorea. Bilaketa errespetatu beharrean besteengandik, botere borondatez bizi diren giza presio taldeak, gutizia, hutsaren beldurrak eta boterearen bilaketak menderatu nahi du edo baztertu, eta horrek gero gerra abiarazten du “sents”. Eta erlijio transzendenteen inguruan edo laikoa. Logika hiltzaile berberak daude lanean kondenatuentzat Moskuko epaiketak historiaren izenean, eragindako genozidioen biktimentzat erregimen politiko totalitarioek, Inkisizioko zigortuentzat Katolikoa (Torquemada) eta protestantea (Calvino), fundamentalismo juduarena edo sharia islamikoa .

Kasu hauetan guztietan, gaur egun sarriegi lanean egon dena eta oraindik dagoena mespretxua da bestetasuna, baita altertasunaren lehen legea ere “sents” bizia emateko, bere bizitzan eta besteena, Bata da dekontzientzia askatasuna, oso kontzeptu hauskorra baina horrek dakarren zaintza eta egoskorkeriaz gain, maileguan ere hartzen da autoestimua, besteekiko errespetuaz, benetakotasuna bilatu, maitasunarena garbitu ondo sentitu, sinpletasunarena, apaltasunarena, betetasuna eta bizitzen jakitea .

Ordua da etorri, amorruz eta argiz betea, non etorkizuneko giltzak askatuko dira itxaropenaren eremuetan. Ea bada onen gizon-emakumeak ibilaldi luzea luzatzeko jaikiko da, gainezka Misterioa, transbordo handiaren lan biziaren jarraitzaileak, handia bizitzako lana, laburra gure eskala pertsonalean, baina hain luzea kontuan hartuta etorkizunaren garapena, eta hain operatiboa geure buruari zor dizkiogun arrastoengatik gure ondorengoek kontsultatuko duten memoria liburu handian izena emateko .

gogoa dela, bihotzak eta arrazoiak laguntzen gaituzte galdera honetan “sents” zabaltzen ari den unibertso honetan gu baino handiagoa baita. Elementuen lastozko jostailu lean bezain ona izan dezakegu, Parte garen mundu zabal honetako holograma zelula txiki-txikia, erantzukizunean eta denaren aurrean .

131

Zu nire anaia

  Hura hastapeneko bidaian gertatzen ari zen. Egun bat, Denbora bitartean ekaitza zen, Hodei lasterketan ikusi genuen seinale hori propibilory, Gai hau zeruaren behealdetik .

Gor gorria denean Shock mendia zeharkatu zuen, Orduan lurrean proiektatu ginen Harri aurpegiaren lurra, geldiundune, haserre horren amaiera itxaroteko Eraginak geure buruaren sakonera pasatu behar izan zuten .

Denbora igaro ondoren dimentsiotik kanpo, Buelta eman nuenean eta zeru harrigarria Ekaitzaren arrastorik aurkeztu zuen, Han egon zinen, Nire anaia, mugigaitza, -A Haizea goizeko olatuen arropetan, Bear eta begirada Jatorriaren haranean jantzi gozoa .

Airea hutsa zen. Lore freskoen usaina igo zen. Begiratu gabe gurea hartu genuen Igoera jarraitzeko ekipajea .

Han zegoen mende batzuk. Beraz, gizon kontziente izatearen adina ginen gure erantzukizunak eta gugandik emandako zereginak. Ginen fateak gurutzatu gabeko indar horrek eta inflexible ezagutza bide bat eta jakituria, Misterio handirako bidean. Gure esanahia eman zitzaion bizitza .

Oroitu Gau hartan haize hotzak lagunak izan ziren haize bihurriak Apurtu eta oheratu gure atzean dauden zuhaitzak. Lurra haserre zegoen. Baldin ba ... Sakonak ñabardurak gure aurrean zabaldu egin gintuzten Probidentzia konfiantzaz jabetzea gurekin aurrera jarraitzeko Gu baino gehiago jarriz. Proba honetatik atera behar izan genuen .

Oroitu Lasai garaia gure ibilaldiak bizia kantatzen duten eremuetan zehar Besterik gabe bizirik egoteak poz-pozak eta betetasuna bete gaitu. Inguruan arina zegoen eta eskutik Hartu bira handi bat familiako etxe inguruan, rubia haratago Blueberry-rekin puntuatutako gari-eremuak, marjueritak eta poppies korrugatzaileak brisa argi baten azpian piztiaren forma hunkigarriak agerian uzteko belarriak kizkurtuta, gero herdoilduz. Emozio bat guregana joan zitzaigun Eta ona izan zen .

Eguraldia bizia zen Gaur goizean. Ateratako amantala erabilita jantzita oporrak, Harri solidoaren pausoak jaitsi zinen pausutik, zure makila aurkitzea, Zoaz seinale horien bidearen buztinean utzi nau estalita. Bidea erakutsi zidan gida izan zinen .

Gogoratu hau Tentazioen hasperetatik ateratzeko maileguan hartzen dugun pasarte estua. Hura iluna zen arrisku guztietako lurzoru honetan baina ez dugu inoiz urez betetako zulora erori zen. Lekuak ardo upela soilik berreskuratu zuen Amonak eta Paillous-ek babestutako gazta zati batzuk Mihise lodiko eskuoihalak .

Oroitu Neguko balada hau herrialde handiko herrialdeetan, errepideak desitxuratuta izotza eta elurra, Abentura eskaini zitzaigun. Tapped azpian Parkas eta edalontziak, Mihisearen barrualdean sartzen den aire hotza aterki irekia estalitako estafilada handi batekin ibilgailua, Bizkarraldea Eta irristatzeak garaipenaren oihuak egin zigun. Basoa atxilotu zuten Elur-bola abiarazi ondoren iltze mingarria ezagutu genuen Gure iraganeko karabanaren aurka .

Ez dugu ikusiko Karaban geldoagoak, Kameloen suintearen eta lurrinez eta lurrinez Espeziak. Jada ez dugu entzungo gizonen oihua beren mendiak gidatzen susmatu ez genuen beste edozein lekutan berriro kalibratzailea. Niregana itzultzen naiz Jatorriak basamortuan altxatutako hareetako arnas erretzen ikuspegia SIMOUN ETA ESKU HANDIA, Brunette eta Sage agurearengandik pitzatu zen Inon ez da inon altxorra agerian utzi, Fruta gogor hau, beltza eta zimurrak erremolatxak eta arantzak mugatutako bidea aurkitu zuen .

Ez da geratzen Gaur egun gure seme-alaben laguntzaren zuhaixka normala dela … Eutsi ! Aurreinpean, Pasioaren Markesa sortu zuten …  Gu eraldaketaren liburu handiaren jarraipena egingo du .

Ilara batean, han ez, Galdutako anaia zara .

Gogoratu hori Jaiotza korridorean sartzeko hain beldurgarria iruditu zitzaigun. Sakaldu, zurea edukitzea makila eta biok lagundu behar diguten formula magiko batzuk abesten ditut Joan beste aldera, berri. Bigarren aukerarik ez zegoen. Zuzen Atzerapenaren garaia pentsatzeko errefluxutik sakabanatutako harri blokeak Hori izatea eta segurtasuna lortzeko orientatzen du .

Zeruak ziren ireki. Ur kataratek gure historiaren arrastoak eman dituzte. Haur herrialde horretan irudimena emateko oparia duten gizon jakintsuak aparteko abenturetatik urrun, nous avons maintenant cessé de chanter nos origines. Eta batzuetan ekaitzak zurrumurruak egiten dituenean, Tximiniaren aurrean atsegin, Gero iraganeko errautsak nahasteko keinua izaten jarraitzen du, bota, to Emozioa eta zintzotasuna zeharkatzea, egia esan, Besterik gabe, zer den esan .

Gure deia ama, Ez dugu gehiago entzungo. Aurrean dastatzera gonbidatu gaituena Bananian esne bero bat duen katilu bat ogitarteko handiak hortzak betetzeko Bis Bis Redcurrant Jam eta Blackcurrant puztuta ; brindisa handia notre grand’père avait coupées dans la tourte qu’il n’oubliait jamais de signer gurutze baten lehen aldiz han zegoen labana han eraman zuen. Blidoa lorategiko egurra ez da gehiago itxiko oiloak saihesteko izualdi. Ez dugu gehiago joan behar Persil azken unean entsalada azenario birrindua eta arrautzak apaintzeko mimosak .

Urari dagokionez putzuak zinkaren ontzi astun horietatik iturritik atera behar izan genituen gora, Batzuetan haizeak esaten dit, Barre zaharrak entzuten ditut .

gogoratzen al zara ?  Bakarrik kanpaiekin hegaztien abesti matutinala harmonizatzeko Elizak zuregandik hain gertu egon izanaren zapore zoragarri hau ekartzen du, Nire neba .

130

Onartu zeure burua

 Onarpena norberarena zaila da. Gure baitan dago bestea izateko eskakizun harrigarria ez gara. Geure buruari galdetu geniolako, galdetu zigutelako umetan ginela beste izatea. Gure egiari uko egin genion, Eta bide hila da .

     Zerk eragotzi zigun loratzea, nahikoa ez dugula da aitortua izan da, ginen bezala maitatu eta onartu. Beraz, geure burua epaitu genuen, gero gu gaitzesteko, alderdi honetarako edo besterako behintzat geure buruak, autoestimuaz edo hutsalkeriaz konpentsatuz. Bitartean benetako norberaren maitasuna, hain oinarrizkoa, guztiz kontrakoa da egozentrismoa .

     Geure burua ez onartze hori gure egoaren indarra da, handia Benetako Izatearen askatasun handitik mozten gaituen kartzelaren indarra . Baina zergatik ezin dugu geure burua maitatu garen bezala? ? Eta hala ere hainbeste ikerketaren ondoren, esperientzien, behaketak, akatsen Gainera ; Bizi naiz .

     Bizitzak maite gaitu, erabat, eta momentu oro. Bera izan zen eman ziguna sortu, eta nork animatzen gaitu .

     Egoera jakin batzuetan senti dezakegun maitasuna, baten aurrean natura ikuskizuna, objektu eder baten aurrean, pertsona jakintsu baten aurrean, aurrean ikuspegi espiritual bat, flash baten aurrean “jainkotiarra”, serio jartzen du gugan geure buruari begirada berri bat .

     Eta gero kolpe gogorren atzean, kalbarioaren atzean, aldi berean esan ezin den zerbait ikus dezakegu, oso altua, hain ezinbestekoa eta nork maite gaitu. Maila honetan ego indibidualizatuaren zentzua gero eta gehiago lausotzen da, gure baitan apaltasunez bide bat irekitzen da, gure infinitu eskaerari dagokion bidea, mugagabea, zutik dagoen gizakiari dagokion absolutuarena, mugimenduan dagoen gizonarena .

129

Isiltasuna; bizitzaren betetasuna

Frantsesez, existitzen da espresioa “Hildako isiltasuna”, Isiltasunaren esperientzia bizitzatik gainezka egiten duen bitartean .

     Norbait isiltzera gonbidatzeak ez du esan nahi isilik egoteko eskatuz, Bakardadean itsastea baino ez da harremana mozteko baliokidea da .

     Ezetsi dezagun agindua “Itxi egin” nahiago izatea “chut” Ezpainetan jarritako indizearekin ahots baxuan agertzen da pour inciter au silence .

    Chut ! Imajinatu ezin duzun zerbait egon daiteke, hori agian ikusi, entzun edo sentitu, ezkutatuta dirudi hori, eta nor izan daitekeela eta zuk frogatu dezakeena bere berritasunagatik eta garrantzia biluzik .

      Isiltasunerako gonbidapena bidaiatzeko gonbidapena izan daiteke. Hura zentzumenak irekitzea eta barruko bizitzaren ikuspegia ahalbidetzen du. A da Kontuz ibili izatearen kontenplazio eta dilataziora joan daitekeela jubililizazio .

      Baina isiltasunak denbora ezinbesteko gauzak eskatzen ditu. Ez du Inoiz presarik gabe. Bere denbora guztia behar du denborarekin haratago dagoelako denbor baterako .

      Lehenik eta behin berarentzako lekua egitea beharrezkoa da, hau da, guri esatea Dellerse pentsamenduen fatras, kezkak, Emozio atseginak eta desatsegin, eta baita hitzak ere .

      Isiltasuna pertsona gehienen beldur bada, Izan ere berarekin topo egin eta berari eskertu, Denek eraso egiten dute Barruko animaliak – Zer dira pasioak, urguilu, haserre, -A gazta, Ezjakintasuna, Borondatea boterea, Apaltasun faltsua, han sepenztu, etz… – eta behin piztia basatiak lasaitu direla, Bakarrik sentitzen gara, galdu, umezurtz, avec la funeste angoisse qui monte .

Blaise pascal-ek idatzi zuen : ” Ezer ez da hain jasanezina gizakia atseden osoan egotea, grinatsu, sans affaire, deskargatu, sans aplikazioa. Orduan, bere ezegonkortasuna sentitzen du, semea abandonatu, ezikaldi, bere mendekotasuna, hutsean. Inkontinentea bere arimaren aspertuta aterako da, Iluntasuna, tristura, Tristura, gorabehera, le désespoir . “

    Hainbeste pertsonak ez duela benetan isildu, Ez du sentitzen ekintza eta asalduraz bakarrik existitzen dira, ziurgabetasunagatik eta atzerapen, era guztietako sufrimenduak eta arazoak. Hura bere berez kanpo geratzen da. Besterik ez da sentitzen duen hutsunearen beldurra Isiltasunean zutik egoteko ideia bat da norberaren hutsearen beldurra baino, -ren bere barneko pobrezia .

     Edo, Gehiago joango gara gure barrualdera, Gehiago aurrera egin dugu isiltasuna eta zenbat eta ate gehiago ireki espazio neurrigabea. Une kanpoko bizitzan, Egiteko zer egin behar den trailerrean bizi gara portatu ondo gure gizartean, hots, sinple gisa “mortal” ; barruko bizitzan gizakia deitzen ari gara tumore, guztiz okupatuta, et même à sa perfection à sa réalisationimmortelle”. Gero erabat sentitzen da bere jabe edukitzea, Iturritik gertu dago eta osotasunean agertzen da .

       Zenbat eta isilik egon eta orduan eta gehiago aurkituko dugu hizkera eta isiltasuna ikustean, Eta Zenbat eta gehiago berriketan .

     Isiltasuna dastatu zuenarentzat, eztabaida, eztabaidatu, Bilerak Familia eta kongresu intelektualak jasan behar dira ergel hori. Le silencieux, Lonerioak airea eta espazioa behar dituenez ; Esperientzia zabala behar du, du vaste, sakonki. Beste guztia laua dirudi, étriqué, gainazaleko. The “komunikazio” derrigorrezkoa eta komenigarria groteskoa dirudi.

      Gizakia benetan bateratu denean, obsesio horretatik eman daiteke denbora guztian komunikatzeko eta edozer. Funtsezko gaietan edo bihotzarentzako bihotzaren truke isilik partekatzeak esanahia du eta benetako janaria eskaintzen du .

128

Zer zentzu eman bizitzari ?

 Bizi gara Erlijioetan duela gutxi sortu zen mundu baten amaiera, les fidélités de gertutasun, Abertzaletasunak ; eta gaur egun kontsumismoak markatuta Publizitate pizgarriek globalizazioaren zerbitzura manipulatzen gaituzte économique et culturelle accentuée par les bouleversements technologiques .

     Sakratuaren harremana aldatu egin da. Ondorengo esanahiaren bila Erlijioan oinarritutako erantzunaren automatizazioa ez da gehiago existitzen. Galderari : “Zergatik nago lurrean ?”, Jarraitu erantzunak Zientzialari oso orokorrak eta politikoak. Ezin dugu gehiago fidatu tradizio. Gure beldurren aurrean gaude, …  Eta han gaude orduan deituta gure buruaren aurrean egoteko .

     Bizitzari esanahia ematea ez da esanahiaren azpian erortzen, izan ere Jendeak rolak mailegatzen ditu. Klimaren biktima direla diote, de beste, konjuntze, dena zoriontsu izateko eta gero hori … Edo, Gure zoriona eta gure zorigaitza AEBetakoak dira. Ardura gara gure zoriona eta gure zorigaitza hazteko aukera dugulako, hazi .

     Begiak zabalik jarraitu behar ditugu bidean .

     Bizitzaren esanahia, Maitasuna da. Ezin dugu maitasunik gabe bizi, hau bihotz-truke, Hau maite duen gizon / emakumea, Filial Love hau, Bi maitasun hori bi artean being. Maitasuna da komunioa. Maitasuna gure lagunekin harremana da, -rekin animalia, makineria, Izaera, kosmosak eta gure praktika erlijiosoak .

     Izaki sozialak gara, Harreman izakiak. Behar dugu eman, elkarri esnatzeko. Hemen gaude geure burua egiteko Onari ordaindutako arretaren bidez, adospen, errukia, Dohaintza .

     Bizitzaren helburua ez litzateke norbera bezala onartzea ? Baina hura, Bestearen itxura hartzen du guk bestearen begietan irakurtzeko Udako zenbatekoak. Maitasuna eta maitatua izango zara. Samurtasuna izan behar dugu gu-geu .

     Badira optik materialistaren bidez bakarrik ikusten duten pertsonak Ez eskatu bizitzaren esanahiaren galderari. “Einsteinek esan zuen, Izaki bat baino existentziaren esanahiaren kontua ez da inoiz sortzen, interesa Ez bizitzaren zentzuan, ez da gizakia.”

     Gaur egun ideologia nagusi den mundu batean gaude kontsumismo, Ala : “Telebistaren helburua, Patrick-ek esan zuen bezala Selay, Garunak Docile egitea da !”. Garuna garbitzea, Publizitatea da .

     Gehiegizko gehiegizkoa eta hilgarria izan dadin, Daukagu gure berehalako gorputz eta sentsorialen beharrak errebotatu behar dira ezin da oker egon maitasunarekin lotuta daudenean, sourne, -ra Gauza sinpleen zentzua, izpiritu-. Bizitzari baietz esan behar diogu. Gauza nagusia bizitza maitatzen ikastea da, eta gure lanean lan egiteko zauriak .

     Gure bizitza bidea beldurretik maitatzera joatea da. Gure poza dago, Gure izatearen poza, bizi izan, existitu. Baina erreprimituta dagoenez, Barruan dago kontzientzia ezjakintasuna eta zer aurre egin behar dugula Ekialde, Sorpresa-kuota ekartzen digun egun guztien esperientzian. Psikoterapiaren arabera, baina baita meditazio eta otoitz bidez ere, Gaude Izan bedi. Zigor adimentsu honen bidez da, eta bai Sentimendu sentsoriala, bihotzaren irekiera dagoela .

     Asko negar egin behar dugu pixka bat begiradan murgilduz izan, Paisaia polita behatuz, Artelan bat, edo a entzunez Bihotzez hitz egiten duten musika eta abestiak. Hau da bizitzaren esanahia. Han Erantzuna zer den bidaltzen da, Zentzumenen irekiera. Erantzuna da “poza” .

     Utzi haurrak guregana, Hegazti txikiak, Denboraren espiritua zuzen, Eta batez ere, inoiz ez itxi atea. Gero beroegia izango zen, airea falta zitzaigun, Infernua urrun egongo zen orduan, … Badago hainbeste egin !

127

malkoak

 Malko iturri hau zein malgukiak.

     Batzuetan gertatzen zaigu zikindu baina malkoen bidez berritzen dugu gure garbitasuna lehenik.

     Malkoak gure arteko muga bezalakoak dira gorputz-egoera eta gure egoera espirituala, arteko trantsizio puntu gisa oraina eta etorriko den garaia zeinetan sartu gaitezkeen itxaropena dagoeneko bizitza honetan.

     Haur jaioberria negarrez dago mundu honetara iristen garenean.

     Ez dugu inoiz eman behar eta jaso maitasuna malkorik isuri gabe.

     Malkoak berreskuratu daitezke birjintasuna galdu.

     Ezinbestekoa da bereiztea hiru malko mota : malko sentsualak,  malko espiritualak eta malko deabruak.

     Malkoak diabolikoa, – grekoa “diabolikos”, bitan moztu – dira itxurak egiteko malkoak, krokodilo-malkoak, malkoak hori aukera eman norbanakoari honekin erlazionatzeko saihesteko egokitzen zaiona. Hauek etsipenaren malkoak dira, malkoak enpresa engainatzen duen eta faltsukeriara bultzatzen gaituen hipokresia gure baitan gertatzen den zatiketarengatik, geure burua ere engainatzen dugu.

     Malkoak sentsuala pasioei lotuta daude oro har. Honen fruituak dira haserrea, frustrazioa, desioarena, autoerrukia edo besterik gabe urduri ilusioa. batean bizitzeagatik gure tristura adierazten dute gure nahiekin bat ez datorren mundua. Ez dago debekatuta kalbario handi baten aurrean edo hileta batean negar egin ; jakintsua ere bada, izan ere, malkoak baltsamo gisa jardun dezakete eta zauria sakonagoa da mina erreprimitzen denean.

     Malkoak espirituala ez dira gure ahaleginaren ondorio. Haiek dira beste nonbaiteko oparia. Gure barnean oso lotuta daude. Bizitza berrira ekartzen gaituzte. Bi ordenatakoak dira. Graduraino baxuagoa, mingotsak dira eta garbitzen gaituzte ; odola bezalakoak dira gure arimaren zaurietatik isurtzen da. Maila gorenera, bigunak dira eta engaiatu gaitzazu beste nonbait hobe baterako ilustrazio-preludio batera ; gure zentzumenen espiritualizazioa adierazten dute eta parte hartzen dute gizakiaren eraldaketa. Bi malko espiritual mota hauek ez da, ordea, gogorregi aurka egin behar, bat delako bestera eramaten du. Damuaren malko gisa hasten dena bilaka daiteke esker oneko eta pozaren malkoak.

     Soinekoa jantzi zuena malkoen gaitzaren ezkontza, algara espiritualaren ezkontza ezagutzen du arima eta urruneko espazioen lasaitasun bakartia.

126

La présence à ce qui s'advient