J'ai perdu mon couteau
 sur la table
 entre le grille-pain
 et la confiture de marrons,
 disparu
 dans la ruelle des mauvais garçons.

 Je suis parti en forêt
 escarbouclée de pins pleureurs
 sève dégoulinante en leurs blessures
 à mesure des feuilles de châtaigniers
 crissantes sous la semelle
 dans leur humide literie.

 Quelques brumes légères
 en limite de visibilité
 se mouvaient vers l'amont
 accompagnées du bruit des moteurs
 sirotant l'asphalte
 de chuintantes lampées.

 Magnitude sept
 à remonter le chenal
 les dauphins nous suivaient
 sans coup férir
 en limite de l'estran
 aux perles de cristal.

 Les trois jeunes gens
 caracolaient de vignette en vignette
 déposées relevées alignées détournées
 en grande animation
 sur la nappe de mère-grand
 blanche hermine
 et rouge du bonnet.

 Y'aurait pu avoir des oiseaux
 mais la basse brume
 étouffait la geste animale
 moqueur toutefois
 un geai déchira la ouate de ces lieux
 d'une stridence ravageuse.

 Mission accomplie
 nous bûmes force bon vin
 la raclette dégorgea
 ses langues de fromages liquéfiés
 il y eu de la voix
 les adultes haussaient le ton
 les plus jeunes activaient la fourchette
 les femmes riaient ou dormaient.

 Mille fleurs poussaient sur le dégorgeoir  
 le fossé rempli de mucus
 faisait de l'ombre aux primevères
 l'avancée sagittale de la lune
 finissait son quart.

 La maison était de bois
 de chaleur et de cris
 les escaliers à la volée
 déposaient sur le palier
 les alcôves de vie
 la cuisine
 odorante
 le séjour
 au feu de cheminée
 le couchage
 spacieux
 l'informatique
 discrète
 la musique
 toujours présente
 le matériel de montagne
 pendouillant.

 Régnait l'ordre concerté
 au hasard des réparties
 c'était féroce
 vivant et complice
 en cette libération des forces vives,
 la jeunesse jouait à se faire peur,
 les adultes catapultaient les bons mots
 tels des pruneaux au sortir du bocal,
 le vieil homme écrivait son défit
 pour que les miettes de l'assaut festif
 subsistent.   

 J'ai égaré mon laguiole
 et demande aux lutins malins
 de le faire surgir
 entre la pain et le vin
 au sortir du four à bois
 ayant servi la fois dernière
 à rôtir la dinde de dix kilos.  
 
 Quatre voiles
 et leurs reflets
 en l'onde des origines
 à papillonner
 en quête de vent
 privant le ciel
 d'un déploiement céans. 
 
 Chers humains de ma famille
 j'ai remisé mes médailles
 d'ancien missionnaire
 dans l'ostensoir
 des promesses jadis émises
 entre la lentille et le caillou
 quand le feu débordant de joie
 faisait craquer les articulations
 des anciens 
 dont je deviens le parangon.  

 Mille étoiles scintillèrent
 nous nous mîmes en marche
 les neuf planètes
 autour de notre soleil
 à émettre cette énergie
 de tout temps éraflée
 aux cimaises
 toiles colorées
 sous le pinceau
 des eaux et des forêts
 ma parentèle
 baina ni
 Bélisaire effronté
 la goule pleine
 des sucreries de la veille. 

474

 Ce savoir-faire entre nous   
 cette parole 
 cette ombre par nos différences   
 accrochée aux épines des églantiers   
 ce lien qui nous unit   
 le souffle qui nous emmène   
 en spirale tourbillonnante   
 vers cette humble chambre transitoire.   
   
 Ensemble,   
 dans la poussière de l'oubli   
 des brumes d'automne   
 attendre qu'il vienne   
 en confirmation de notre fatuité   
 régler ses dernières affaires   
 puis se retrancher seul   
 aux confins du tout-venant.    
   
 Il est des nuits telles   
 que mon sang   
 son Sang   
 m'appelle du fond des cryptes   
 au manquement d'avoir été   
 le long des mains courantes sociétales   
 intact sous la tempête
 la casquette vissée sur la tête.    

    
  472

ikusten zaitut.

asmo dut zurekin komunikatzeko.

Je prends mon temps et réfléchis à ce que je pourrai faire pour te connaître mieux.

Postura baten bidez neutroa, urruntze baten bidez, nire energia fisikoen erretiratzea eta emozionala, Ulertzen zaitut zure leheraldian, zure konplexutasuna, urtean zure konstituzioaren puzzlea, zure erreferentzietan, honekin zure desberdintasunetan naizela.

batzuk ditut sentsazioak eta emozioak elkarrizketan zure sentsazioekin eta emoziorik gabe askatu eta puztu haiek antzemateko, izendatu, sailkatu itzazu, sailkatu itzazu, eduki horiek.

Gero dator izendatutako puntua, arreta murriztuz, kontzentrazio sentikor baten bidez, a kontenplazio-agindua pentsamenduaren eta intuizioaren bidez atzemateko alderdiak zure osotasunean ikusita horiek emateko modu sinple eta bakarra dena – forma bat.

Honetan nik aurkitu zure esentzia bera, dena luzatzen den puntua, dena luzatzen da, dena erortzen da.

Horretarako nik forma gainditzen du iristen naizen ikuspegiaren jakinduriaz zure buruarekiko enpatia, gure pentsamenduen testuingurua ezabatuz eta gure mundua.

-ra noa muina, kintorantz, puntu bakarra, nire nahiaren zero dimentsioa hobeto ezagutzen zaitu.

Ezin dut kontuan hartu zure mundua, ikusten duzun bezala, arnasten duzun bitartean, zu bezala goratu hura.

Zure sartzen naiz mundua.

ikusten dut eta sentimenduan eta ulermenean hurbiltzea.

Nik egiten dut bizi bizitza zure ikuspegitik.

Izan, puntuan lemniskataren bi osagaien elkartzea, gure bileraren ikurra, nire munduaren kinto puntuaren alderdia nire aldetik, eta zurea zure alde, iturria adierazten du, izango denaren hazia, zer den.

saiatzen naiz pentsatu ni zu naizela, Ni zure gogoa naizen bezala eta zu bada iristen naizen har ezazu zeure buruari kinto-puntua, gugan duzun interesa jakin.

Orain arte Ideiak manipulatu nituen zu manipulatu gabe, nik deitzen dizudan bitartean edo erakartzen nauena uki ditzakezun gauzen munduan bizi zara eta sentitu, axola zaizuna, ezagutza dei eginez, gertaerak eta ezagutzen dituzun pertsonak.

Orduantxe Elkartzen garen espazio bat sortzen dut, a “ipuina” nor jantziko den nire ezagutza elementuen ideia sorta, gertakariak, sinboloen eta ezagunak zaizkizun poesia, entzute sentikorra posible eginez, integratzailea eta inplikatua gabe mugituko zaren istorio honetan pentsatu, igarotzean bezala, xalo eta indarrez, zuregandik noraezean irudimena eta feedback inkontzientearen onarpena.

Hau “ipuina”, ce laguntza, izango duzun leku garbi bat bihurtuko da atzitu zentzu onarekin eta mugarik gabe bereganatu eta arakatu dezakezuna ordua iristen denean.

Honetan askatasun espazioa nire proposamena bizitzeko aukera izango duzu, berean hausnarketa, zuk zeuk egin dezakezun istorio baten zati gisa, zure bizitzan sinesgarria izan zitekeena eta abentura batera eramango zaituena han non zauden.

Inbertituko duzu kausalitateen pisutik arintutako postura librean proposatzen den eremua eta a zeregina.

Denok gara bi ideia aberatsak eta sentibera “istorioak”, ipuin laburrak, kondairak eta gure gogoko kartzeletatik ateratzeko aukera ematen diguten parabolak.

urtean komunikazioa bakoitzak igortzen dugu eta aldi berean ongi etorria ematen diogu energiari desioaren komunikatzailea, maitasunarena.

Eta hautemango duzu ondoz ondoko geruzak “istorioa” zurekin korrespondentzian bizitzaren istorioa zuretzat zure erritmoan eta denboran aurrera eginez. Eta galdu egingo zara eta bidegurutzeak ezagutuko dituzu. Desberdina zure izatearen geruzak, zure gorputzarena, fisikoa, eterikoa, emozionala eta espirituala atzeman eta dardara egingo du.

Gero etorriko da hau Adierazitako askatasun unea ilargi zaharrak biraka bidaliko dituzunean, edo zuk irten jarraitzaileen gangatik zure iraultza egiteko, egin zure iraultzea eta berariazko balio eta elkarbizitza berriak azaleratzea komunikazioaren mundua berrasmatu.

Ez da esperientzia bakarrean terminal ulermena sortuko da. Berak bizitza osoa har dezake. Egun bat etorriko da. Ezin dugu behartu aukera. Baldintzak prestatu besterik ez duzu egin behar eta gertatuko da.

Hala etorriko da uzteko jokoa alde batera utziz alde batera utziko dudan momentu hutsa jarri jakituria puntuan aurreko kintoaren kontrapuntuan gogorarazi.

a egingo dut atzerakada. Orduan udaberria izango da.

Izatearen hazkuntzan parte hartu behar duen edozein komunikazio humanistatan, donner de soi-même c’est créer un champ de connivences où recourir à l’absence de soi afin d’être intensément présent.

473