Arquivos da categoría: Ano 2020

Mâchicoulis des mots de grâce

Mâchicoulis des mots de grâce  
à la porte principale du tourniquet des émotions    
font font font les petites marionnettes    
sous le dais parfumé des jours de fête    
à bercer l'enfant doux.        
 
Il est des escapades    
que l'on doit faire    
et que le temps érode    
flegmatiquement quand passent les cigognes    
sur la plaine neigeuse.        
 
Mille fruits d'or tombés pendant la nuit    
rassemblent les journaliers    
pour un jour enfreint de mélancolie     
mon âme ma sagesse    
l'impeccable épée des recommencements.        
 
J'avoue prendre gîte    
chez mon ami le poète    
à l'univers courbe    
quand monte du fond de la vallée    
la brise de l'esprit.        
 
Je muis je muis d'amourette    
au creux des vagues au souffle rauque    
galets contre galets    
que la voix des volets vole    
heurtant la pierre en cadence.        
 
Puissent les pas sur les dalles
casser de puissante manière    
le code des habitudes    
et proposer au pilori    
la remontrance éberluée de nos enseignements.        
 
Il n'est de sang    
que la poussière    
fine résille sur le sable des arènes    
quand passe la bête    
aux flancs de banderilles et de suint mêlés.        
 
Revenir    
sage    
au bord de l'onde    
entre la couronne d'une ronde      
et le baiser de joie.
 
651

Des crêpes dans la poêle

Des crêpes dans la poêle    
de la paille sur la terre    
manche de bois    
et gamelle    
sont les auxiliaires de Mère-Grand.        
 
Il y en a pour tous les âges    
des en cours    
des pas trop courts    
et des courants d'air    
qu'ont l'air de pas savoir.        
 
Faut se dire    
que la vie règne sur la vie    
et qu'elle trace sa route    
évitant d'être    
cette poussée hors de soi.        
 
Les doigts peuvent frémir    
sous les affres de l'hiver    
la queue de pie de l'officiant    
monter en paradis    
avant de rouler dans la fosse.        
 
Chapeau bas    
messieurs de la croyance    
au limonaire de l'esprit    
dansent sur une jambe     
les lucioles de l'enfance.        
 
 photo de Luce Gérard
650
 

Le baiser du silence

Sur l'œil cerclé de jaune    
je pose le baiser du silence.        
 
Sur la vastitude des offres d'amour    
je retiens le rot de l'ego.        
 
Sur ton front hors toute pensée    
je fais croître le rameau de paix.        
 
Sur le toit des villes grises    
les fumées sont des reflets d'espoir.        
 
A la porte des demeures    
j'éprouve le courant d'air des rires.        
 
De ceux qu'on a aimé    
j'accueille l'œillet du souvenir.        
 
Chaque seconde écoulée    
a son chien sage à sa longe attaché.        
 
Un soir d'hiver    
les yeux couleurs de fruits mûrs    
j'apparaîtrai    
no peitoril da fiestra    
chouette effarouchée    
impudente dans son langage figé    
la plume vibrante    
à conter l'histoire 
d'une cabane aux planches de bois    
que l'hiver attendait    
de ses flocons de neige recouverte    
tel un grand cœur    
au matin du saut de l'ange.        
 
 
649

Buratos no azur

Des trouées dans l'azur    
formes blanches    
dans les allées du château    
plane le balbuzard    
sur le cri des enfants    
au passage de l'attelage    
faisant crisser le gravier.        
 
Marbre et albâtre associés   
pelisse sur les épaules 
l’Éléphantine trottine    
au gré des amours    
que la mousse de la mare altère    
souvenir désuet     
où nous fûmes en présence.        
 
Fulcanelli ne retint pas sa pensée      
et pûmes à déraison    
passer en pâmoison    
sans permission    
porter haut et court    
la fracture menue en volupté    
de cet échafaudage assuré.        
 
 
648
 
 

azul espacial

azul espacial    
contas de amor    
no corpo 
e mesmo    
no infinito    
do niño de cousas tenras  
sen que chegue dano    
alegría    
desenredar a trama dos días    
co paso das nubes.        
 
Azul Imperial    
confiar    
no que veña    
sen esperar    
sen dobralo aos nosos desexos    
no que xorde    
xentilmente    
sen que se explique    
con este ánimo de falta    
a nosa luz para todos.        
 
azul branco azul    
na cohorte d'anges    
de súpeto reconfortante    
isto case nada    
nesta sacudida    
que nos fai abrir    
fóra da vista    
pirata da alma    
á caza de marabillas    
que o corazón deposita en boa compañía.        
 
 
647
 

Apoiado contra a parede


Apoiado contra a parede
na rúa sen saída da rúa Gignoux
rabuñou a pedra
de ses ongles en sang.

El caeu
antes de que a cotovía remate o seu trino
cos longos talos do trigo duro de antano
talos curtos seguidos de espigas pesadas.

O caravel entre os dentes
só lembrou un momento
un montón de arándanos de Nogent
caressé par la houle .

Os pensamentos ardentes encaixaban a súa gorra
e os seus ollos volvéronse brancos
ofrecido a todos
o flash dun sorriso inocente.

Na rúa sen saída rúa Gignoux
axeonllado contra o muro federado
rascando a pedra cos seus dedos astillados
houbo un enchente de escuridade da que saíu a luz.


646







Estamos camiñando

Estamos camiñando    
unha e outra vez    
na ladeira das praias    
dende a mañá ata o solpor.       
 
Ao lonxe subirá o renacemento    
haberá risas no xardín    
os nenúfares burbullarán     
baixo os ollos das ras.        
 
O sol dará o salto definitivo    
diante da ponte de alternancia    
un pouco de batom    
limpa o bico das nubes.        
 
Mirarémonos    
un sorriso baixo o coulis de framboesas    
o azul dos ollos organizará a saída    
na mañá lixeira do último día.        
 
A cara rachada polas despotricas    
saltar de árbore en árbore    
tateando    
xarope de bordo da avoa.        
 
Aos ríos    
auga de vacacións extinguida    
volverá fluír polas tapas dos pozos    
sen que se xunten emocións.        
 
Modera os teus impulsos    
deixemos o lugar limpo    
para a herdanza    
cese de toda actividade.        
 
Uns segundos son suficientes    
para vivir para sempre    
para seguir camiñando    
baixo a nube límpida do espírito.        
 
a vida nunca para    
ningunha morte é eterna    
do outro lado do tabique de papel    
o obxectivo doutra vida da nosa vida.        
 
 
645

Nas horas ricas


Nas horas ricas    
a queixa dos Maiores    
sacábanos os domingos  
camiñando por beirarrúas grises.        
 
Leo nas fendas do alcatrán    
o aspecto da planta    
o abrazo dos seres    
fóra das fiestras silenciosas.        
 
A miña pel era rosa    
abrasións nos xeonllos    
costra profusamente    
o po cheiraba ben despois da chuvia.        
 
Esta carta    
je l'eus en main    
e non fixo nada     
no anonimato das solicitudes.        
 
Tomei algo de resina    
para tapar os ollos dos bonecos    
o vento axitaba as altas árbores do bosque    
eran frecuentes os paseos ata o lago.        
 
A medida que pasa o tempo    
a pel engurras    
os sentidos todos ao seu uso    
esencializar a pausa.        
 
 
644
 
 

miñas casas

Casas    
curro    
cidade    
aldea.        
 
Casas    
bloques de formigón    
de ladrillos    
De madeira.         
     
Casas    
dende a infancia    
vacacións    
da adolescencia    
hoxe.        
 
Todo nas ladeiras    
ás nubes da mente    
e quedei calado    
ao longo da estrada    
garda os meus xoguetes    
unha última vez.        
 
Moitas cunchas das illas    
forrado a caixa de laca    
o caixón estaba cheo de cápsulas    
os coches de xoguete circulaban no lino.        
 
Houbo momentos tenros    
de soidade    
dous coa irmá    
na parte dianteira da casa    
o arrullo das pombas    
e non fagas isto non fagas iso nai.        
 
A rosa farandola    
estampado chino feliz    
cargado de néboa    
barrancos e árbores    
á luz    
unha luz de desposesión    
unha luz de plumón e xeso    
enroscándose coma o lixeiro    
arredor da barreira dos límites.        
 
Un alento perseguiu a escrita    
unha cabana esvaída na beira do bosque    
viu entrar o home diferido    
a gratitude podería chegar    
con asombro ante a porta do invisible.            
 
 
 
 
643

Les sept aspects de Perrotine

Aos sete aspectos de Perrotine    
xuntámonos nube de leite.

Cos ollos brillantes pola mañá
polvo de duendecillo.

Ao sapo aventureiro
as vidreiras do amencer.

Con ostra perla
abelar sen pedra.

No seo das avoas
a cara de musgo pequeno.

A de Perrotine mirouno
xa non sospeitoso.

aspecto dous
tres fai un par.

aspecto tres
tripanosoma do sono.

aspecto catro
quatre à quatre virer de bord.

aspecto cinco
dirixiuse ao oeste.

O aspecto seis
asubía nos seus curros.

O aspecto sept
sabía tantas cousas
que subiu ata o príncipe das nubes.

Aspectos
Hábeas corpus
as miñas palabras
os meus mosaicos.

Mes glottes d'août
n'arrêtent ni le maigre ni l'huître
en boa compañía
Tamén
Sauvignon na popa
entrou no porto
solicitudes culinarias
despreocupadamente
unha bicicleta
da praia
non abandonado en absoluto
polo bosque
sen coxear
deslizamento de quenlla
aletas brillantes
bandeira de alto mar
gafas de natación
e o caravel de poeta no botón.

Aos sete aspectos de Perrotine
xuntámonos nube de leite.


642