E así é ,porque non foi doadopara esquecer os farraposdo neno construído en obedienciae o adulto formateadoordenou dobrar o colarfronte ao xugo do saber facer social .Ti vivichesviaxaches polo mundoexperimentaches sufrimentoe mutÉ
sen nacer sempre para ti mesmo .O mimetismo que te fixo sobreviviré só unha cobertura para a pobrezaafrontando a proba definitiva ,é só un encubrimentoante o impulso de perpetuar a especie ,é só un encubrimentoforzando os sentimentos a evacuar a infelicidade ,é só un silenciadorpor non poder respirar o recendo dunha nova eraé só un enxágüe dos dedos por non poder manipular o coñecemento ,é só unha viaxepolo teu desexo incumprido de espazo ,é só un cojeopara facer elecciónssen apoiar máis o paradoxo creativocamiñada impostaaurore cara á transdisciplinariedade .
Estás conxeladoestás fosilizadoe o vento do desertopeneirado a través das súas partículasfai desaparecer as proteccións carnaisesqueleto vibranteentregar ao gran baleiro a primeira canción das orixes .Hai cadáveres secoscon gráficos misteriososque coñece o aventureiroe bosquexos no diario de viaxe ,pequenas manchas de tinta características nítidas e branqueadasde entre as pistasdoutro tempodoutra conciencia .Son paréntesesposta en escenade rodomontadesde colocación baixo tutelaonde xa non pertencerobxecto de convenienciacando hai tanto que facernós os súbditos do reino na conquista da nosa humanidade .Só un xestosó unha canción para abrazar o universopor sinais de vidaunir auga e lumebaixo o arco das soidades .Estar na chispa do sera emoción dos bocadossen que a mente se relaxe ,serfóra do caosa marabillaentregamos as formigas vermellasna présa das nosas ocupacións cotiás ,ser absolutamente responsable .Despois antes do casconon levanta o po dun camiño brancosaber cortar as ilusións ,sexa alegrelembranzas fugacesxusto ,estar en suspensopara perder o alentoe veñaagardando por nósa luz das profundidades das idadesna présa das cousas coñecidassen fogarbuscandoverticalidade asumidaun sorriso nos teus beizosgratificante con plena aceptaciónestas cousasestes cacosestas néboasque ningún encantador de lixo pode detectar .Queda que o mar acarice a ribeirabaixo un ceo sombrío ,para contemplar unha vez máisa nosa oportunidade de ser misterio para que sexa ,facer para desfacerpolo camiño verdeo carrete de madeira ,dentadaelástico retorcidoanaco de xabón secofósforo sen queimar ,avanzar no chan desarticuladocon alfinetes de costureira abandonadosà la commissure d'un sourire igné .Ce qui est là ,cet inattendu ,d'une façon très intense ,c'est la vie avant la mort ,la nôtrecelle qui me porte ,m'imprègne et m'anime .Cette vie là ,l'éternité .211
En haut du murCimaise de schiste chaudÉclat du visage aux yeux douxà la barbe blancheque la voix fait vibrer .Écaille de vietombée du reptile premierque le vent écarte de la senteaux bogues pirates .Corne de brumelors du souffle de la bêteremontant la vallée .Échancrure estampilléedu nombre d'Avogadrodont la veste ouverte laisse entrevoirle cœur ceint de myrrhe .Vol soupledes anges par dessusle châtaignier et le chêne vertpiliers de ma maison .Pensée verticaliséehors la vague primesautièredes effluves rugueusesd'empreintes échangées .Simplement soien qui l'autreépargne la tradition .Sagacitéau risque d'êtrejuste ce retournementà l'orée du jour commençant .210
Todos eses que se presentan saíndo do bosque ao bordo das cousas ditas . À celles et ceux atormentado por pensamentos inconexos os fragmentos dun pasado que non podemos esquecer . A eses que por efecto manga mostrarse nas fiestras arengando á multitude dos sen nome . A min pasoume recollendo a miña equipaxe xusto antes de marchar para inmobilizar o tempo . A min pasoume baixo a sombra dunha árbore lanzada pola lúa temer o frío das novidades . Podería soprar na caracola e xa non conter os meus desexos únete cun tacón o estado de ánimo dos prados floridos . Despois volve cara a aqueles aventuras habituais únete á multitude corazóns superiores pensamentos de código de barras da viaxe diaria .
Amour segredo unión se souvenir cœur blessé rires croissant de lune soleil et lune partir en aventure brûlure la séparation mûrit l'âme voyage mon cœur est fou de toi au miroir de ta main rose épine ronces non digas nada je te cherche d'espace en espace.
